Pecha Kucha Peelland in progress (2)

Op dit moment ben ik druk bezig met het oefenen van mijn Pecha Kucha voor de Pecha Kucha Peelland die plaats vindt op vrijdag 21 en zaterdag 22 oktober in een mooi kerkje te Asten 'In de Gloria'.

De Pecha Kucha Peelland bestaat uit 12 deelnemers die ieder 20 beelden tonen die 20 seconden stil blijven staan, op een groot screen, geprojecteerd naast de kansel in de kerk, vanwaar de deelnemers hun begeleidende verhaal en passie presenteren in zogenaamde prietpraat.

Vanavond dus het eerste optreden van de twee in Asten. Best wel spannend. Gezonde spanning want ik vind het hartstikke leuk om te doen. Hard gewerkt de afgelopen twee weken om het allemaal goed voor elkaar te krijgen. WYGIWYS(AH). What you get is what you see (and hear). En dat heb ik zelf aan den lijve ondervonden. Eerst de zoektocht naar de plaatjes naar aanleiding van onderwerp en tekst in mijn hoofd. Mijn passie voor beeld en taal. Daarna de twijfel. Niet over de plaatjes, want die lagen al snel vast. Maar de tekst. Want die moet ook uit het hoofd. Althans dat vind ikzelf. Maar door de week heen merk ik wel snel waar het hapert.

Pakweg 700 woorden uit je hoofd leren en uitspreken met de juiste timing en binnen zes minuten is bepaald geen sinecure. Maar ik hou vast aan al degenen die me ooit voor zijn gegaan. De acteurs, de dichters, de entertainers en de standup comedians. De sprekers bij presentaties en lezingen. Ik sta niet alleen en ga snel weer zitten. Bij het eerste plaatje loopt de tekst al mis. Hakkel ik over zinnen. Pas ik teksten aan. Ik denk zo'n vijfentwintig aanpassingen in twee weken. En sommigen in reverse. Ook besluit ik uiteindelijk twee plaatjes aan te passen. Teveel beeld op een plaatje. Dat trekt de kijker en toehoorder niet, is mijn conclusie.

Stampen, stampen, dichtbij de laptop, dichtbij de iPad, wit papier schuivend over de uitgeprinte beeld en tekst, en dan eindelijk, na tig keer oefenen lees ik de zinnen onder het papier weg. Als vanzelf. Zittend, staand, pollepel in mijn hand. Het gaat steeds beter. Het grappige is dat eindelijk ook het verhaal komt bovendrijven in een heldere modus. Niet meer voorlezend maar van binnenuit. Het is en blijft mijn passie. Komt goed. Ook vanavond. Van contemplatie naar creatie. Iedere mens is een kunstenaar. Daar houd ik mezelf aan vast. En aan het papier. Voor de zekerheid. Je weet het nooit, wat alle elementen vanavond in de zaal gaan doen. Geluid, licht, warmte, techniek en bovenal de mensen. En anders is er altijd nog de improvisatie. Het loslaten. Ik zie er naar uit.

Meer informatie over de Pecha Kucha Peelland en mijn voorbereidingen is hier te lezen.