Toch wel kunnen slapen gelukkig.
Maar ja, dan dat opstaan. Droog van achter in de keel. Slaapdronken uit bed, op weg naar die eerste ….!
Altijd weer lekker, die eerste …! Nu smaakte die eerste … plots naar trekdrop. Ik moet toegeven, het geeft minder troep en minder rook. Hoewel dit ook betrekkelijk is, want als de trekdrop door mijn lichaam verwerkt is zal daar uiteindelijk ook troep (niet zoveel weliswaar) van overblijven en waarschijnlijk ook wel rook. Ik schrijf ‘rook’, want ik zit in een fase waarin ik niet kan bepalen of de sigarettenlucht voor mij lekker ruikt of stinkt. Het kritische punt is daarin ook nog niet bereikt.
Als ik de fiets uit de stalling haal steek ik m’n tweede trekdrop op!
Ik fiets zo dicht mogelijk langs al die rokende mensjes op het fietspad en snuif de betere herfstlucht naar binnen! 35 ½ uur rookvrij!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!
Rookmien
"Rookverhalen" een compilatie van hersenspinsels opgehoest tijdens het stoppen met roken in de herfst van 2001. Oftewel verhalen van een jonge dichter bij trekdrop en kaarslicht.
