De jacht op zinvolle RSS-feeds is geopend. Ik heb al heel wat oranje-rssfeedjes toegevoegd. Nu ben ik nog op zoek naar de varianten. Zo'n hartjes-feed heb ik nog niet gevonden. Ben overigens benieuwd wat er onder zo'n groen hart schuil gaat. Sweet memories?
Enfin de tijd ontbreekt om me te verdiepen in het zoeken naar interessante blogs via Bloglines (te gebruiken zonder account, wat een pré is) of Google Blogsearch(let op: na een zoekactie even de resultaten sorteren op datum) ontbreekt. Maar wat in het vat zit verzuurt niet. Nou ja vat, zeg maar gerust megavaten. Megavaten vol RSS-feeds die zwemmen in een Megaoceaan opzoek naar vaste grond. Ach, als ze de moeite waard zijn plak ik ze in mijn RSSreadertje voor latere consumptie.
Wat wel leuk is en natuurlijk onmiddelijk uitgevoerd is het inrichten van een egofeed. Op mijn eigen naam wel te verstaan. Nou die is leuk. Nu krijg ik berichten over Rob Mientjes. Maar ik vraag me meteen af: "Wie is die gast?". Wat blijkt namelijk. Ik ontvang berichten die over Rob Mientjes gaan, maar niet de Rob Mientjes die ik bedoel. Warempel het is weer mijn alterego, mijn naamgenoot uit het Westen, die mij bij alle nieuwe technologische ontwikkelingen en nieuwe internettoepassingen, steeds een stap voor is. Mijn early Rob Mientjes adaptor. Degene die mij bij Hyves, Linkedin, Weblog, Googlemail etc... steevast de alias Rob Mientjes voor mijn internetneus weggekaapt. So ... be aware of Rob Mientjes berichten. Wie is de ware Rob Mientjes? Naar welke ben je op zoek? Er zijn behoorlijk wat overeenkomsten (uitgezonderd de leeftijd, ha, ha).
I proudly present: the other Rob Mientjes
10-03-2010
Eenvoudige nieuwslezer gevonden (4/23)
Oranje boven luidt de klok. Naarstig speur ik alle websites af naar oranje blokjes. Ze voeden mijn nieuwsgierigheid. Ik ben 'eager' op nieuws. Zowel in privé als in werkgebruik. Ik maak dus gretig gebruik van Really Simple Syndication. RSS, weer zo'n fascinerende term in het webwalhalla. In mijn associatieve gedachtengang krijg ik onmiddelijk de neiging om de term op te zoeken in DSM IV. Ik strand daar echter bij RSI. De diagnose luidt: te veel geklikt. Dat moet ophouden. Maar gelukkig is er RSS.
Al snel heb ik een RSS-reader gevonden. Dat is wel zo handig. Zeker als je de berichten opspaart. Na 5 dagen blijk ik ineens 298 berichten nog niet gelezen te hebben. Ik scan snel langs de titels in de diverse onderwerpsrubrieken. Aardige tip van mijn personal RSS-assistant die bij mij op de werkkamer zit. Ik heb ook meteen in de RSS-gaarkeuken gekeken de assitant en onmiddelijk een aantal RSS-feeds en rubrieksindeling toegevoeg aan mijn Google-reader.
Wel zo handig die rubrieken. Daarmee gooi ik in één oogopslag alvast 247 berichten weg.
Waarschijnlijk zal ik de komende tijd nog wel even stoeien met de juiste index en van wie ik wel en niet de feeds interssant genoeg vind.
Het doet me denken aan vier jaar geleden toen ik de intrede van (en mijn eerste schreden op het pad van) RSS trachtte te doorgronden. Wat me van die onderzoekstocht is bijgebleven is dat ik afhaakte door de overflow aan informatie. Maar ja. Ik ben dan ook een veelvraat zodra ik geboeid raak door nieuwe technologie, zeker op het gebied van berichtgeving. Gevaar voor verslaving loert dan.
Ben benieuwd hoever ik mijn 2e ontdekkingstocht op het gebied van Really Simple Syndication kan aanwenden op een zinvolle en verantwoorde manier.
Ik ben dan ook echt blij met m'n nieuwe nieuwslezer: klik hier
Al snel heb ik een RSS-reader gevonden. Dat is wel zo handig. Zeker als je de berichten opspaart. Na 5 dagen blijk ik ineens 298 berichten nog niet gelezen te hebben. Ik scan snel langs de titels in de diverse onderwerpsrubrieken. Aardige tip van mijn personal RSS-assistant die bij mij op de werkkamer zit. Ik heb ook meteen in de RSS-gaarkeuken gekeken de assitant en onmiddelijk een aantal RSS-feeds en rubrieksindeling toegevoeg aan mijn Google-reader.
Wel zo handig die rubrieken. Daarmee gooi ik in één oogopslag alvast 247 berichten weg.
Waarschijnlijk zal ik de komende tijd nog wel even stoeien met de juiste index en van wie ik wel en niet de feeds interssant genoeg vind.
Het doet me denken aan vier jaar geleden toen ik de intrede van (en mijn eerste schreden op het pad van) RSS trachtte te doorgronden. Wat me van die onderzoekstocht is bijgebleven is dat ik afhaakte door de overflow aan informatie. Maar ja. Ik ben dan ook een veelvraat zodra ik geboeid raak door nieuwe technologie, zeker op het gebied van berichtgeving. Gevaar voor verslaving loert dan.
Ben benieuwd hoever ik mijn 2e ontdekkingstocht op het gebied van Really Simple Syndication kan aanwenden op een zinvolle en verantwoorde manier.
Ik ben dan ook echt blij met m'n nieuwe nieuwslezer: klik hier
09-03-2010
Ervaringen van een primaire blogger (3/23)
De cursus stokt even. Maar ja het is ook lastig qua tijdplanning. En dat terwijl het juist tijdwinst en informatie moet gaan genereren. Vooralsnog blijf ik hangen in de opdrachtstelling. Schrijf over je ervaringen in minimaal 100 woorden. Nou. De eerste 42 staan al genoteerd. Nu kan ik natuurlijk geen wijzigingen meer aanbrengen want dan bederf ik mijn limit. Back to basic dan maar. Ik heb besloten om maar zelf onderwerpen te verzinnen in de titel. Want wat zegt nou de titel Ding 3: Meld je aan en begin je ontdekkingstocht? Schrijf over je ervaringen. Bijvoorbeeld over Web 2.0 toepassingen. Dat is al gebeurd in mijn vorige blog of moet ik zeggen blogbericht, of bloggerbericht, of blogje, of whatever? Zie vorige bericht. Natuurlijk houd ik mijn weblog in de eerste plaats zelf bij. Ik moet de eerste blogger nog vinden die dat voor mij wil doen. Tsja, het verwordt automatisch tot leesvoer voor mijn groepsleider en de gehele cursusstaf. Ik waak dus voor aangename inhoud. Bij deze stop ik dan ook onmiddelijk met plagieëren. Ben overigens zéér benieuwd naar de Google Spreadsheet. Klinkt als een niet te versmaden boterham. Of wordt het een koekie van eiegen deeg. Wie zal het zeggen. In ieder geval R5 sluit. Ik hoor de kastdeuren al rammelen. Wilma gooit ze op slot. Tot morgenvroeg dan maar weer. Lief blogje van Mien.
03-03-2010
Cellofaan
Wat een mooi woord, cellofaan. En multi toepasbaar. Alleen die f die staat behoorlijk in de weg. Cello aan. Cello aan. Daarvan raakt de jeugd geportretteerd. Ook al zo’n mooi muzikaal woord. De lyriek brengt me spontaan in vervoering en ik hoor mezelf hardop denken. Met mijn cello effe aan orkestreer ik muziek in een notendop. De orkestbak loopt spontaan leeg als ik schalks mijn tuba portretteer. De dirigent weet van wanten en smijt met zijn stok naar alle kanten. Plots verdwaalt hij in zijn eigen muze. So do I. Grote gruwel, hoe kom ik op dat woord cellofaan. Multi toepasbaar in het gebruik. Alles wordt er tegenwoordig mee omwikkeld en geseald. In haar hoedanigheid als tape ook zeer geliefd bij boeven en bandieten. Maffiosi passen het zelfs toe als sarcofaag.
Wie verzint zoiets? Cellulosevezels van hout, katoen of hennep, opgelost in base. Om te verworden tot viscose. Vervolgens geëxtrudeerd door een spleet in een zuurbad. Om daarna weer omgezet te worden in cellulose? Het is de Zwitser, good old Jacques E. Brandenberger. De Willie Wortel van het cellofaan. Op zoek naar een coating om textiel waterafstotend te maken. Ingegeven door een omgestoten glas wijn op een vlekkeloos tafelkleed. Sinds zijn uitvinding zitten dierbare etenswaren niet langer in een papieren zak maar in semipermeabel cellofaan.
Dit cellofaan gooit bijna dagelijks mijn ochtendritme overhoop. Ham, kaas, leverworst het zit allemaal geseald. Bij voorkeur met kartelrand. Geen schaar in de buurt? Dan maar open knagen. Ik voel me net een hamster. Eerst ga ik op zoek naar een beginnetje. Voorzichtig knaag ik al sputterend aan de korte zijde. Na zes keer het cellofaan met inhoud gekanteld te hebben slaat de paniek toe. Honger, honger, honger. Ik geraak maar niet naar binnen. De ham kijkt me uitdagend aan. Pak me dan. De scheurfase treedt in. De ham ligt helemaal in een deuk. Lacht me vierkant roze in mijn gezicht uit.
Ik tel tot tien. Vouw het cellofaan inclusief de ham dubbel en doe een laatste scheurpoging. Het moet lukken. Helaas. Het cellofaan en de ham geven zich niet gewonnen. Dan toch maar de schaar erbij halen. Die vindt dat niet leuk. De schaar houdt niet van cellofaan. Ze glijdt uit op het foute plastic. Het cellofaan piept en jankt als de schaar haar horizontaal penetreert. De weerstand is gebroken. Overmoedig snijdt de schaar in één ruk, meteen linea recta door het roze vlees. Ik baal nu als een stekker. Wat voorheen door een plastic ruit glom als roze geluk ligt nu plots verscheurd in stukjes. Verknipte ham. Hoe klantonvriendelijk is dit taaie plastic?
Ik staar naar de klok. Die staat stil. Ik trek de la open en zie een setje batterijen liggen. Verpakt in kogelvrij cellofaan. Shit, het is hoogste tijd om naar mijn werk te gaan.
Mien horror
Geschreven voor website Gek op Klanten
Wie verzint zoiets? Cellulosevezels van hout, katoen of hennep, opgelost in base. Om te verworden tot viscose. Vervolgens geëxtrudeerd door een spleet in een zuurbad. Om daarna weer omgezet te worden in cellulose? Het is de Zwitser, good old Jacques E. Brandenberger. De Willie Wortel van het cellofaan. Op zoek naar een coating om textiel waterafstotend te maken. Ingegeven door een omgestoten glas wijn op een vlekkeloos tafelkleed. Sinds zijn uitvinding zitten dierbare etenswaren niet langer in een papieren zak maar in semipermeabel cellofaan.
Dit cellofaan gooit bijna dagelijks mijn ochtendritme overhoop. Ham, kaas, leverworst het zit allemaal geseald. Bij voorkeur met kartelrand. Geen schaar in de buurt? Dan maar open knagen. Ik voel me net een hamster. Eerst ga ik op zoek naar een beginnetje. Voorzichtig knaag ik al sputterend aan de korte zijde. Na zes keer het cellofaan met inhoud gekanteld te hebben slaat de paniek toe. Honger, honger, honger. Ik geraak maar niet naar binnen. De ham kijkt me uitdagend aan. Pak me dan. De scheurfase treedt in. De ham ligt helemaal in een deuk. Lacht me vierkant roze in mijn gezicht uit.
Ik tel tot tien. Vouw het cellofaan inclusief de ham dubbel en doe een laatste scheurpoging. Het moet lukken. Helaas. Het cellofaan en de ham geven zich niet gewonnen. Dan toch maar de schaar erbij halen. Die vindt dat niet leuk. De schaar houdt niet van cellofaan. Ze glijdt uit op het foute plastic. Het cellofaan piept en jankt als de schaar haar horizontaal penetreert. De weerstand is gebroken. Overmoedig snijdt de schaar in één ruk, meteen linea recta door het roze vlees. Ik baal nu als een stekker. Wat voorheen door een plastic ruit glom als roze geluk ligt nu plots verscheurd in stukjes. Verknipte ham. Hoe klantonvriendelijk is dit taaie plastic?
Ik staar naar de klok. Die staat stil. Ik trek de la open en zie een setje batterijen liggen. Verpakt in kogelvrij cellofaan. Shit, het is hoogste tijd om naar mijn werk te gaan.
Mien horror
Geschreven voor website Gek op Klanten
02-03-2010
Project Buiten Om (10): Onbehoorlijk bestuur
Het kabinet Balkenende IV is gevallen en de gemeenteraadsverkiezingen staan voor de deur. Gedurende de verkiezingsstrijd lijkt de uitvoering van gemeentebeleid even stil te staan. Zo ook de uitwerkingen van het wijkontwikkelingsprogramma Helmond West. Of toch niet? De gemeentelijke grondaankoper heeft al een aanvang gemaakt met het werven van huizen die moeten wijken voor de plannen.
Vreemd eigenlijk. Een sloopvergunning is nog niet afgegeven. Het is daardoor niet mogelijk voor gedupeerden om eventueel bezwaar aan te tekenen. Een schriftelijke aankoopprocedure is niet op schrift gesteld en uitgereikt. De spelregels blijven vooralsnog onduidelijk.
Het kost gedupeerden veel kruim om telkens aan familie, vrienden en kennissen uit te moeten leggen dat nog geen klaarheid is gegeven. De plannen zijn al meer dan een half jaar geleden aangekondigd. In december heeft de gemeenteraad in haar besluit aangedrongen om grote zorgvuldigheid naar alle betrokkenen te betrachten en te voorzien in goede en snelle communicatie. Dat wil nog niet echt vlotten.
Voorafgaand aan de besluitvorming in de gemeenteraad heeft belangenvereniging BUITEN(ONS)OM haar zienswijze op het wijkontwikkelingsprogramma afgegeven aan B&W. Pas drie maanden later is er een reactie gekomen. Daarvoor was wel eerst een brandbrief aan de burgemeester nodig. B&W vraagt zich in haar reactie af of BUITEN(ONS)OM nog wel behoefte heeft aan terugkoppeling. De gemeenteraad heeft immers al haar goedkeuring verleend aan het wijkontwikkelingsprogramma. Met deze vooronderstelling gaat B&W voorbij aan de kritiek en voorstellen die zorgvuldig zijn vastgelegd in de zienswijze van de belangenvereniging.
De gemeente neemt gedupeerden niet echt serieus. Herhaaldelijke verzoeken van BUITEN(ONS)OM om te worden gehoord in de wijkontwikkelingsplannen worden niet of nauwelijks beantwoord. Tijdens een recente klankbordvergadering Helmond West meldde de voorzitter, die tevens coördinerend wethouder Helmond West en wethouder Welzijn is, dat meedenken en meedoen alleen is toegestaan binnen bestaande bewonersverenigingen. Niet echt democratisch. De bewonersverenigingen vertegenwoordigen alleen huurders. Op die manier worden wooneigenaren en ondernemers niet in de plannen betrokken en gekend. Dit creëert selectief draagvlak.
In de klankbordvergadering werden de eerste uitwerkingen van het wijkontwikkelingsprogramma gepresenteerd. De wijkbewoners reageerden alert met kritische vragen. De wethouder zegde toe, op korte termijn, een schriftelijke aankoopprocedure aan huiseigenaren te versturen. Woningbouwvereniging woCom gaat huurders uitnodigen voor een individueel gesprek. Echter pas nadat een sloopvergunning is afgegeven. De gemeente gaat een informatieavond voor ZZP-ers organiseren waarin zij uitleg krijgen over hun situatie. Al met al een vruchtbare klankbordvergadering die een beetje gemoedsrust brengt in Helmond West.
Mien
Vreemd eigenlijk. Een sloopvergunning is nog niet afgegeven. Het is daardoor niet mogelijk voor gedupeerden om eventueel bezwaar aan te tekenen. Een schriftelijke aankoopprocedure is niet op schrift gesteld en uitgereikt. De spelregels blijven vooralsnog onduidelijk.
Het kost gedupeerden veel kruim om telkens aan familie, vrienden en kennissen uit te moeten leggen dat nog geen klaarheid is gegeven. De plannen zijn al meer dan een half jaar geleden aangekondigd. In december heeft de gemeenteraad in haar besluit aangedrongen om grote zorgvuldigheid naar alle betrokkenen te betrachten en te voorzien in goede en snelle communicatie. Dat wil nog niet echt vlotten.
Voorafgaand aan de besluitvorming in de gemeenteraad heeft belangenvereniging BUITEN(ONS)OM haar zienswijze op het wijkontwikkelingsprogramma afgegeven aan B&W. Pas drie maanden later is er een reactie gekomen. Daarvoor was wel eerst een brandbrief aan de burgemeester nodig. B&W vraagt zich in haar reactie af of BUITEN(ONS)OM nog wel behoefte heeft aan terugkoppeling. De gemeenteraad heeft immers al haar goedkeuring verleend aan het wijkontwikkelingsprogramma. Met deze vooronderstelling gaat B&W voorbij aan de kritiek en voorstellen die zorgvuldig zijn vastgelegd in de zienswijze van de belangenvereniging.
De gemeente neemt gedupeerden niet echt serieus. Herhaaldelijke verzoeken van BUITEN(ONS)OM om te worden gehoord in de wijkontwikkelingsplannen worden niet of nauwelijks beantwoord. Tijdens een recente klankbordvergadering Helmond West meldde de voorzitter, die tevens coördinerend wethouder Helmond West en wethouder Welzijn is, dat meedenken en meedoen alleen is toegestaan binnen bestaande bewonersverenigingen. Niet echt democratisch. De bewonersverenigingen vertegenwoordigen alleen huurders. Op die manier worden wooneigenaren en ondernemers niet in de plannen betrokken en gekend. Dit creëert selectief draagvlak.
In de klankbordvergadering werden de eerste uitwerkingen van het wijkontwikkelingsprogramma gepresenteerd. De wijkbewoners reageerden alert met kritische vragen. De wethouder zegde toe, op korte termijn, een schriftelijke aankoopprocedure aan huiseigenaren te versturen. Woningbouwvereniging woCom gaat huurders uitnodigen voor een individueel gesprek. Echter pas nadat een sloopvergunning is afgegeven. De gemeente gaat een informatieavond voor ZZP-ers organiseren waarin zij uitleg krijgen over hun situatie. Al met al een vruchtbare klankbordvergadering die een beetje gemoedsrust brengt in Helmond West.
Mien
Abonneren op:
Posts (Atom)