30-11-2010
Columns van Harrie (November 2010)
Wiezel / Gein & Ongein / 08-11-2010
Aanschouwt dien schonen vent die voor u op het beeldscherm rent. Pennenlikker van jewelste. Paddoloog van het eerste uur. Wizzard van de bomenste plank. Ik orakel in mijn vertelbot krakzinnige woorden.
Dat is krek wat ik wou. Ik spuw poetische woorden hemel en aarde in. Was mijn mond in onschuld met VIM. Wiezel wiezel aan de wand. Wie is hier nu het mooiste in het land. Nou ik heb zeker niet vooraan gestaan toen onze lieve heer de gezichtjes uitdeelde. In de bossen daar kun je me vinden. Vlak bij Nummer Eén. Als een literair beest zit ik achter de hinden. Ach zolang ik Raakhout maar kan kriebelen komt alles goed. Leuke website hiero. Denk dat ik hier nog wel wat langer kom vertoeven. Wellicht vind ik hier nog wat literaire maatjes. Nieuw of oud maar liefst met uitjes. Vooralsnog druk ik mijn baard. Grisnichmich .... brittzl ... dzjeu.
Vertelbot / Gein & Ongein / 14-11-2010
Ja, hier is hier weer, uw paddoloog. Fris geschoren, recht uit het bos. Dit keer fris en fruitig. Ben nu even op bezoek. Bij vrienden, ja bij lieve vrienden. Zit hier lekker op de bank. Maar wacht eens even, wat hoor ik toch nu? Jinglebels, jinglebels, jingle oldewee … Jinglebels, jinglebels, jingle oldewee …
Pssssttt, waar komt dat vandaan? Mozeskriebel wat een geluid. Het komt van alle kanten. Irritantos. Het houdt maar niet op. Hee, daar nog zo één. Ho, ho, ho … jinglebel, jinglebel, jinglebel rock, jinglebel rock. Ho, ho, ho … jinglebel, jinglebel, junglebel rock. Brrrrrrr, wat zijn dat voor vreemde geluiden? Zo schel in mijn oor. Gek word ik er van. Hee, dat komt hier uit zo’n klein zwart dingetje. En het begint nu ook nog eens te trillen. Jinglebels, jnglebels, jingle oldewee. Mijn vriend komt aanrennen. Hij neemt het kleine zwarte ding van tafel. Ja, hallo met mij …? Met wie? Wat? Okee. Ja …
Pssssttt, waar gaat dit over? Mijn vriend praat tegen een zwart doosje en loopt de keuken in., hoe vreemd. Tovenarij. Dat moet ik uitzoeken. Tring, tring. Tring tring. Hee, wat is dat? Dat geluid ken ik. Tring, tring. Tring, tring. Dat geluid komt uit het vertelbot. Het vertelbot hangt aan de muur. Ja, hallo met mij …? Met wie? Met Harrie? Wie Harrie is? Dat ben ik, hoezo? Grisnichmich .... brittzl ... dzjeu.
Zwarte mannetjes / Gein & Ongein / 22-11-2010
Heel vreemd. Ik zie hier allemaal zwarte mannetjes rondhuppelen in mijn bos. Ze zijn zo zwart als roet. Die hebben al heel lang geen zeep meer gezien. Ze stinken ook nog eens naar knoflook, uit hun mond. Heel vreemd. Ze sprokkelen allemaal hout. Droge harde takken. Takkenrukkers zijn het. En rare pakken dat ze aan hebben. Doet me denken aan vroeger. Toen mijn vriend Alva hier de binnenlanden introk. Het zal toch niet weer oorlog zijn. Ik haat oorlog. Hee, nou beginnen die zwarte mannetjes ook nog eens met van alles en nog wat te gooien. Ik zoek maar eventjes dekking. Verrek, ze gooien met spek. Dat is weer eens wat anders dan pek. Nou snap ik ook die veren op hun hoed. Hee, wat hoor ik nu. Wie rijdt daar nou op zijn paard? Hop, paardje hop. Wat een mafketel. Een bejaarde man in een rode jurk en op witte kousenvoetjes. En al heel lang niet meer bij de barbier geweest. De zwarte mannetjes juichen en springen en lopen achter hem aan. Zeker de aanvoerder van die zwarte bende.
Boomklopdag / Gein & Ongein / 29-11-2010
Maandag is mijn vaste boomklopdag. Ik luister naar het hout diep van binnen. Meestal snap ik het hout. Rond de herfst en winter klinkt het hol, hard en somber. Toch willen ze hun verhaal graag kwijt.
De meest vreemde verhalen krijg ik in de herfst en winter te horen. De bomen vertellen mij over zwarte mannetjes die door het bos rennen en vreemde capriolen uithalen. Handstanden, radslagen, net als op de kermis. Erg middeleeuws allemaal. Ook klagen de bomen regelmatig over gemeenteambtenaren die rondstruinen in het bos. Takkenrukkers zijn het. Daar hebben ze het niet op. Met wat mazzel heeft zo’n takkenrukker een scherpe boomzaag bij zich. Maar meestal niet. Zeikers zijn het die takkenrukkers, want ze pissen vaak tegen de schors. Daar balen die bomen enorm van. Ze hebben stuk voor stuk een hekel aan natte broeken. In donkere jaargetijden vervelen bomen zich dood. Niemand die hen eens trakteert op een flinke vrijpartij. Vooral de noesten, de ogen van de boom, zij missen de frivole vrijages aan de voet van de stam. Ach, was het maar weer voorjaar. Veel fijner voor het bos. Met de dennen gaat het goed vandaag. Ik klop nog even op wat verlaten berken. Krom van ouderdom vallen de zilvergrijzen bijna om. Ik laat alle eiken links liggen. Ik heb totaal geen geduld meer om daar nog eens op los te beuken. Gelukkig zijn de eiken de absolute koningen der lankmoedigheid in het grote bomenbos.
Columns van Harrie zijn geschreven aan tafel bij Mien. Harrie is een auteur en tafelvriend van Mien. Van november 2010 tot maart 2016 publiceerde Harrie ook columns op de website van ColumnX.
Harrie’s columns zijn gebaseerd op oude personages uit TV-series Catweazle en Doctor Who. De Britse acteurs Tom Baker en Geoffrey Bayldon vormen zijn inspiratiebron. Daarnaast maakt Harrie ook graag filosofische en sportieve uitstapjes.
26-11-2010
Bas Piet en Sintepintje on holiday
Yo man, dat was een goed plan van dokter Carl. Seffekens ertussen uit. Wauw, relaxation man. Ik smeer toch veel liever zonnecrème dan uierzalf tussen mijn benen. Wat jij, Sintepinteke? Er gaat niets boven vette Maroc smoken op het goudgele strand van Kempervennen. Wel een beetje koud maar so what. Laat die kindekes nog maar eventjes wachten. Wat een stress geven die koters. Nog een uurtje Sintepinteke en dan mogen we weer gaan bowlen. Ben jij er klaar voor? Heb je wax, mijter en staf bij je?
Ja Bas Piet, ik heb alles hier. Net op tijd, je liep al aan mijn staf te lurken. Dat is vrij ernstig natuurlijk. Maar ik ben het wel met je eens: je kunt beter uit je dak gaan dan ervan af springen. Dus laten we via de stal van Amerigo richting blowing baan zwalken. Haal nog even zo’n 50 mg roze/wit vriendje uit de hobbykist, wil je? Hoewel het beter zou zijn om het aan die depressieve columnist te geven, denk ik liever nog even aan mijzelf.
Hee, yo ouwe man. We gaan hier niet zitten chagrijnen wat? Luister man en voel de vibes ouwe lummel. Kijk hoe die zwarte ballen de juiste lijn zoeken. Space man. Luister naar het geklets als die witte mannekes omver gekegeld worden. Yes, power to the black Pietermen. Hee, Sintepintje het is weer jouw turn. Leg die staf eens effe aan de kant en sta op uit je luie zetel. Ik wil wel eens zien of jij jouw witte mennekes kunt raken. Intussen zal ik hier eens even wat bitterballen bestellen. Pintje d’r bij?
Laat dat pintje maar zitten Piet, anders kom ik voor mijn verjaardag nooit van die kegel af. Heerlijk, ik ga voor ‘raak’. Kleur maakt mij niet uit. Even die extra calorieën van de laatste paar dagen eruit werpen. Eerst die mijter achterop mijn hoofd binden voor extra snelheid, en zwaaien voor de strike. Eén… twee… oei oei aiaiai oef… kaboenk… Bas Piet, je timing om juist op dit moment te gaan strooien is niet slim! Hier lig ik dan, in de goot, met volgens mij een gebroken poot…
Sintepintje wat doe je nou. Ik had nog zo gezegd: Geen bommetje!!!. En al helemaal niet op de blowing baan. Ben je nou helemaal betoeterd. Die Maroc is je nu toch echt wel naar je mijter gestegen. Ik laat die bitterballetjes maar effe zitten. Er liggen er sowieso nou toch al twee op de grond. Ik zal ook meteen een sms-je sturen naar Dokter Carl. Jezus, goed heiligman waarom breek je nu juist een paar dagen voor je verjaardag een been. Dat wordt dit jaar weer hulpsintepinten inroepen vrees ik. Vanavond even een belletje naar Uitzendbureau Klaas.
Tsja, als je niet beter wist zou je denken dat hier sprake is van sabotage door dokter Carl. Hij opperde dit oord waar niemand ons herkent. Een klein kindje wees naar mij en vroeg haar moeder wanneer die man met boerka optreedt. En nu dit, och, ach en wee. Voor mij geen Maroc meer maar een spalk en nieuwe toga. Ritsel ook een toque voor mij alsjeblieft, ik voel het alweer akelig kloppen in zuidelijke richting… Bas Piet, we rechten rug en schouders, bestellen ook voor jou frisse, nieuwe kleding en gaan ervoor. We lopen erbij als een stel zwervers, tijd om imago’s en Amerigo op te poetsen. Mijn verjaardag staat in Nederland hoog in het vaandel, het is ongeveer het laatste restje cultuur. We maken er iets moois van, Bas Piet!
Co-column geschreven door Mien en WritersBlocq
Ja Bas Piet, ik heb alles hier. Net op tijd, je liep al aan mijn staf te lurken. Dat is vrij ernstig natuurlijk. Maar ik ben het wel met je eens: je kunt beter uit je dak gaan dan ervan af springen. Dus laten we via de stal van Amerigo richting blowing baan zwalken. Haal nog even zo’n 50 mg roze/wit vriendje uit de hobbykist, wil je? Hoewel het beter zou zijn om het aan die depressieve columnist te geven, denk ik liever nog even aan mijzelf.
Hee, yo ouwe man. We gaan hier niet zitten chagrijnen wat? Luister man en voel de vibes ouwe lummel. Kijk hoe die zwarte ballen de juiste lijn zoeken. Space man. Luister naar het geklets als die witte mannekes omver gekegeld worden. Yes, power to the black Pietermen. Hee, Sintepintje het is weer jouw turn. Leg die staf eens effe aan de kant en sta op uit je luie zetel. Ik wil wel eens zien of jij jouw witte mennekes kunt raken. Intussen zal ik hier eens even wat bitterballen bestellen. Pintje d’r bij?
Laat dat pintje maar zitten Piet, anders kom ik voor mijn verjaardag nooit van die kegel af. Heerlijk, ik ga voor ‘raak’. Kleur maakt mij niet uit. Even die extra calorieën van de laatste paar dagen eruit werpen. Eerst die mijter achterop mijn hoofd binden voor extra snelheid, en zwaaien voor de strike. Eén… twee… oei oei aiaiai oef… kaboenk… Bas Piet, je timing om juist op dit moment te gaan strooien is niet slim! Hier lig ik dan, in de goot, met volgens mij een gebroken poot…
Sintepintje wat doe je nou. Ik had nog zo gezegd: Geen bommetje!!!. En al helemaal niet op de blowing baan. Ben je nou helemaal betoeterd. Die Maroc is je nu toch echt wel naar je mijter gestegen. Ik laat die bitterballetjes maar effe zitten. Er liggen er sowieso nou toch al twee op de grond. Ik zal ook meteen een sms-je sturen naar Dokter Carl. Jezus, goed heiligman waarom breek je nu juist een paar dagen voor je verjaardag een been. Dat wordt dit jaar weer hulpsintepinten inroepen vrees ik. Vanavond even een belletje naar Uitzendbureau Klaas.
Tsja, als je niet beter wist zou je denken dat hier sprake is van sabotage door dokter Carl. Hij opperde dit oord waar niemand ons herkent. Een klein kindje wees naar mij en vroeg haar moeder wanneer die man met boerka optreedt. En nu dit, och, ach en wee. Voor mij geen Maroc meer maar een spalk en nieuwe toga. Ritsel ook een toque voor mij alsjeblieft, ik voel het alweer akelig kloppen in zuidelijke richting… Bas Piet, we rechten rug en schouders, bestellen ook voor jou frisse, nieuwe kleding en gaan ervoor. We lopen erbij als een stel zwervers, tijd om imago’s en Amerigo op te poetsen. Mijn verjaardag staat in Nederland hoog in het vaandel, het is ongeveer het laatste restje cultuur. We maken er iets moois van, Bas Piet!
Co-column geschreven door Mien en WritersBlocq
20-11-2010
Wieske
20 november 2010, 12.22u. De herfstzon straalt over het Brabantse land. In het ochtendgloren is ons lieve Wieske geboren. Een wondere wereld ligt in het verschiet voor deze roze wolk. In liefde ontvangen ligt ze hoopvol, hunkerend vol verlangen stilletjes te dromen. Met alles d’rop en d’raan. En telkens als ze wakker wordt dan turen haar pretoogjes de lucht in. Gretig en vol honger naar de nieuwe wereld. De ontdekkingtocht kan beginnen. Omgeven door stralende ouders en een schattig lief broertje Dim. Hee lieve zusje, gaan we straks saampjes spelen. Jij en ik? Jij mag mijn kamertje wel gebruiken hoor. Het is er goed toeven. Heb er ook één voor mezelf gekregen. En die papa en mama, lieve Wieske, ja die zijn geweldig. Zo lief. Dat gaat hier één groot feestje worden. Vol met warmte, liefde, leut en levenslessen. En ja, niet te vergeten, de broodnodige cultuur. Want jij, lieve meid bent geboren in een woelige tijd. Op de dag dat heel Nederland schreeuwt om cultuur. In de naweeën van een economische crisis. Maar dat gaat de pret hier niet drukken hoor. Ik ga de komende jaren gezellig met jouw stoeien en jou beschermen. Ik ben en blijf jouw grote broertje. Hi, hi.
En lieve Wieske, weet je wat zo leuk is op deze kleine globe. Al die mensen die je gaat ontmoeten. Opa en oma, ooms en tantes en nog heel wat van dat ander gespuis. Onvoorwaardelijk zullen ze jouw knuffelen en toelachen. En jij je hoeft voorlopig alleen maar te zijn. Lekker smikkelen, smullen, piesen, poepen, tukjes doen en lekker badderen en boertjes laten. Wat een feest. Een lief klein prinsesje is geboren. Een vleesgeworden roze droom. Zo maar op een stralend mooie novemberdag.
Welkom lieve meid. Een klein universum zal spoedig aan je kleine schattige voetjes liggen. Misschien treedt je ooit in de voetsporen van beroemdheden die jou op deze dag zijn voorgegaan. Waaronder schrijfsters, acteurs en actrices. Om er zo maar een paar te noemen. Selma Lagerlöf, Nadime Gordimer, John Gardner, Lou landré, Chiem van Houweninge en Bo Derek.
Op jouw geboortedag vonden belangrijke wereldgebeurtenissen plaats. In 1985 werd de eerste versie van Microsoft Windows uitgebracht en in 1989 werd het Verdrag inzake de rechten van het kind aangenomen door de Algemene Vergadering van de Verenigde Naties. Je bent dus geboren op de internationale dag van de rechten van het kind. In Nederland was er ook schokkend nieuws. In 1932 vond een aardbeving plaats in Uden met een sterkte van 5,0 op de schaal van Richter.
Maar beste lieve meid, voorlopig lig je daarvan niet wakker en bevind je je in dromenland. Omringd door allemaal lieve mensen. Koffers vol geluk en ervaring gaan jou vergezellen op jouw wereldreis. Een reis die gaat beginnen vanuit het knusse Zesgehugten. In jouw naam ligt roem en wijsheid opgeborgen. Je zal er dan ook echt voor gaan. Samen met je broertje Dim ga jij de wijde wereld veroveren.
Beste Wieske, je bent geboren in een jaar waarin Nederland maar moeilijk een nieuw kabinet kon vinden en waarin een rechts kabinet het voortouw neemt sinds vele jaren, met een jonge vrijgezelle minister-president. Een geblondeerde wildeman gedoogt dit allemaal. We laten hem rustig blaffen. Wat kan het jou boeien? Jij hebt voorlopig twee lieve poezen aan jouw zijde. Sanoek en Loena zullen als lieve tijgerinnen over jouw waken.
Wieske jij bent onze nummer één, Just the way you are. Bruno Mars, van planet earth, had het niet beter kunnen verwoorden. “When I see your face, there’s not a thing that I would change, cause you’re amazing just the way you are, and when you smile, the whole world stops and stares for a while, cause girl you’re amazing just the way you are!”
Lieve Wieske, net als broertje Dim ben jij geboren onder het sterrenbeeld schorpioen. Als waterteken ga je de wondere wereld verkennen. Als een chinese tijger ga je energiek, bewonderenswaardig, revolutionair, onverschrokken, met leiderscapaciteiten, recht op je doel af, soms wat ijdel en schepen verbrandend en kiezend voor alles of niets. Een hele onderneming. Daarom wens ik je alvast voor heden en toekomst heel veel gezondheid en geluk, warmte wijsheid en honderdduizend knuffels toe.
Ome Mien
En lieve Wieske, weet je wat zo leuk is op deze kleine globe. Al die mensen die je gaat ontmoeten. Opa en oma, ooms en tantes en nog heel wat van dat ander gespuis. Onvoorwaardelijk zullen ze jouw knuffelen en toelachen. En jij je hoeft voorlopig alleen maar te zijn. Lekker smikkelen, smullen, piesen, poepen, tukjes doen en lekker badderen en boertjes laten. Wat een feest. Een lief klein prinsesje is geboren. Een vleesgeworden roze droom. Zo maar op een stralend mooie novemberdag.
Welkom lieve meid. Een klein universum zal spoedig aan je kleine schattige voetjes liggen. Misschien treedt je ooit in de voetsporen van beroemdheden die jou op deze dag zijn voorgegaan. Waaronder schrijfsters, acteurs en actrices. Om er zo maar een paar te noemen. Selma Lagerlöf, Nadime Gordimer, John Gardner, Lou landré, Chiem van Houweninge en Bo Derek.
Op jouw geboortedag vonden belangrijke wereldgebeurtenissen plaats. In 1985 werd de eerste versie van Microsoft Windows uitgebracht en in 1989 werd het Verdrag inzake de rechten van het kind aangenomen door de Algemene Vergadering van de Verenigde Naties. Je bent dus geboren op de internationale dag van de rechten van het kind. In Nederland was er ook schokkend nieuws. In 1932 vond een aardbeving plaats in Uden met een sterkte van 5,0 op de schaal van Richter.
Maar beste lieve meid, voorlopig lig je daarvan niet wakker en bevind je je in dromenland. Omringd door allemaal lieve mensen. Koffers vol geluk en ervaring gaan jou vergezellen op jouw wereldreis. Een reis die gaat beginnen vanuit het knusse Zesgehugten. In jouw naam ligt roem en wijsheid opgeborgen. Je zal er dan ook echt voor gaan. Samen met je broertje Dim ga jij de wijde wereld veroveren.
Beste Wieske, je bent geboren in een jaar waarin Nederland maar moeilijk een nieuw kabinet kon vinden en waarin een rechts kabinet het voortouw neemt sinds vele jaren, met een jonge vrijgezelle minister-president. Een geblondeerde wildeman gedoogt dit allemaal. We laten hem rustig blaffen. Wat kan het jou boeien? Jij hebt voorlopig twee lieve poezen aan jouw zijde. Sanoek en Loena zullen als lieve tijgerinnen over jouw waken.
Wieske jij bent onze nummer één, Just the way you are. Bruno Mars, van planet earth, had het niet beter kunnen verwoorden. “When I see your face, there’s not a thing that I would change, cause you’re amazing just the way you are, and when you smile, the whole world stops and stares for a while, cause girl you’re amazing just the way you are!”
Lieve Wieske, net als broertje Dim ben jij geboren onder het sterrenbeeld schorpioen. Als waterteken ga je de wondere wereld verkennen. Als een chinese tijger ga je energiek, bewonderenswaardig, revolutionair, onverschrokken, met leiderscapaciteiten, recht op je doel af, soms wat ijdel en schepen verbrandend en kiezend voor alles of niets. Een hele onderneming. Daarom wens ik je alvast voor heden en toekomst heel veel gezondheid en geluk, warmte wijsheid en honderdduizend knuffels toe.
Ome Mien
19-11-2010
Sintepintje en Bas Piet
Ik ben het spuugzat. Het geregel en gedoe rond mijn verjaardag: bah! Alles voor iedereen, maar ik? Al teveel jaren hetzelfde liedje. Gauw boodschappen doen, hutspot dit jaar. Niet de uien zijn de oorzaak van mijn onophoudelijk wenen. Tranen biggelen over mijn wangen, banen zich een weg richting mijn mond of spatten uiteen in mijn baard. Snottebellen zo groot, dat ik er bellenblaas mee doe. Zal ik een potje opvangen en verwisselen voor het cadeautje dat ik eigenlijk in petto had voor dat snotjong hier verderop?
Yo man, relax man. Bas Piet weet wel raad. Doe maar eens even je pantoffeltjes uit en glijdt lekker onderuit op de sofa. Massagekussentje in de nek en even luisteren naar deze nieuwe CD van Lenny de Voice. Voel de energie. Is it love you’re after? Bas Piet weet wel raad man. Ik draai voor jou een lekker jointje en het komt helemaal goed. Zet die kindjes maar eens even uit je hoofd en laat je maar eens lekker verwennen. Burn in man anders heb je straks een burn out.
Bas Piet heeft gelijk gehad. Ik voel me op ongekende hoogte! En dat heeft niks met daken te maken. Gisteravond ben ik knetterstoned van Amerigo af gekletterd. Zo te zien heb ik mij ietwat bezeerd. De zak van Sinterklaas is blauw dit jaar! En goed gevuld, ohhh… ik neem nog maar een trekje. Guttegut, van dat lurken aan een joint krijg ik wel dorst. Het is maar goed dat Bas Piet de cadeauhoop 18+ binnen handbereik heeft geplaatst. De fles Grand VSOP die gewoontegetrouw bedoeld is voor dat ongelovige redactielid van ColumnX heb ik snel half leeggedronken. Wat zal ik doen: alsnog geven zo van ‘de fles is halfvol…’? Nee, dat kan ik niet maken. Daarbij komt dat mijn keel aanvoelt als schuurpapier dus drink ik de fles maar leeg. Zo. Hoef ik daar ook niet meer over na te denken. En wat hebben we hier dan, een spannend stoeipakje voor Miss Mod? Jee dat komt goed van pas zeg, Bas Piet, kom eens kijken hoe geweldig dit staat. Mijn zak kan precies door dat gat, zie je?
Yo man, Sintepintje toch! Heb jij nou die hele toeter in één keer weggeblowd? En ook nog eens jouw hete adem met cognac geblust? Dat wordt dit jaar weer helemaal niks. Arme kindjes. Jij mag blij zijn dat er recessie is in Olanda. En het is geen chocolade muntenrecessie. Wel lief dat je aan Miss Modje van CX denkt. Maar Mozes Kriebel, dit is toch wel een erg mottig pakje. Yo man, het lijkt wel Hema-lingerie. Niet echt geschikt voor grijze Hemaworsten. You can do better, ouwe lummel. Vooruit met de geit, het is alweer daktijd. Hup, hup, hup, mantelpakje aan, schimmeltje optuigen en schoorsteentjes vullen. De kindjes popelen.
Ja, dat er recessie heerst in Olanda hoef je mij niet te vertellen. Kijk eens naar mijn schimmel: het arme dier heeft zelf schimmel opgelopen in het armzalige schuurtje waar het is ondergebracht! Het budget was op, ach en wee. Ik word direct weer depressief. Allereerst dienen mijn paard en het plekje waar mijn twee benen elkaar in de haren vliegen te genezen. Zo te voelen en te zien duurt dat een paar dagen. En neem het mij niet kwalijk; ik heb me nog nooit zo goed gevoeld als sinds ik negatieve aandacht trek, Bas Piet. Je hebt de schellen van mijn ogen laten vallen, was dat maar een jaartje of 150 eerder gebeurd! Maar goed je hebt wel gelijk Bas Piet. We gaan een verpletterende indruk maken op die vetzak van eind december! Heb jij nog goede ideeën?
Yo man. No tengo dinero. Take it easy. Ik speel wel wat op mijn bas dan hebben we zo weer wat centjes. We kidnappen vannacht Rudolf en voeren dat beest winterwortel. Dat kleurt zijn neus oranje en dan is Claus behoorlijk van het paadje. Komt helemaal goed. Wauw, wat ziet mijn zwarte neus wit. Goei poeier. Ook nog een snuifie, Sintepintje? Hoort de maan zingt door de bomen. Makker staakt uw wild geraas. Het avondje is gekomen. Avondje van Sinterklaas. O ja, lief Sintepintje, uierzalf, dat helpt. Twee maal daags, tussen de benen.
Co-column geschreven door WritersBlocq en Mien
Yo man, relax man. Bas Piet weet wel raad. Doe maar eens even je pantoffeltjes uit en glijdt lekker onderuit op de sofa. Massagekussentje in de nek en even luisteren naar deze nieuwe CD van Lenny de Voice. Voel de energie. Is it love you’re after? Bas Piet weet wel raad man. Ik draai voor jou een lekker jointje en het komt helemaal goed. Zet die kindjes maar eens even uit je hoofd en laat je maar eens lekker verwennen. Burn in man anders heb je straks een burn out.
Bas Piet heeft gelijk gehad. Ik voel me op ongekende hoogte! En dat heeft niks met daken te maken. Gisteravond ben ik knetterstoned van Amerigo af gekletterd. Zo te zien heb ik mij ietwat bezeerd. De zak van Sinterklaas is blauw dit jaar! En goed gevuld, ohhh… ik neem nog maar een trekje. Guttegut, van dat lurken aan een joint krijg ik wel dorst. Het is maar goed dat Bas Piet de cadeauhoop 18+ binnen handbereik heeft geplaatst. De fles Grand VSOP die gewoontegetrouw bedoeld is voor dat ongelovige redactielid van ColumnX heb ik snel half leeggedronken. Wat zal ik doen: alsnog geven zo van ‘de fles is halfvol…’? Nee, dat kan ik niet maken. Daarbij komt dat mijn keel aanvoelt als schuurpapier dus drink ik de fles maar leeg. Zo. Hoef ik daar ook niet meer over na te denken. En wat hebben we hier dan, een spannend stoeipakje voor Miss Mod? Jee dat komt goed van pas zeg, Bas Piet, kom eens kijken hoe geweldig dit staat. Mijn zak kan precies door dat gat, zie je?
Yo man, Sintepintje toch! Heb jij nou die hele toeter in één keer weggeblowd? En ook nog eens jouw hete adem met cognac geblust? Dat wordt dit jaar weer helemaal niks. Arme kindjes. Jij mag blij zijn dat er recessie is in Olanda. En het is geen chocolade muntenrecessie. Wel lief dat je aan Miss Modje van CX denkt. Maar Mozes Kriebel, dit is toch wel een erg mottig pakje. Yo man, het lijkt wel Hema-lingerie. Niet echt geschikt voor grijze Hemaworsten. You can do better, ouwe lummel. Vooruit met de geit, het is alweer daktijd. Hup, hup, hup, mantelpakje aan, schimmeltje optuigen en schoorsteentjes vullen. De kindjes popelen.
Ja, dat er recessie heerst in Olanda hoef je mij niet te vertellen. Kijk eens naar mijn schimmel: het arme dier heeft zelf schimmel opgelopen in het armzalige schuurtje waar het is ondergebracht! Het budget was op, ach en wee. Ik word direct weer depressief. Allereerst dienen mijn paard en het plekje waar mijn twee benen elkaar in de haren vliegen te genezen. Zo te voelen en te zien duurt dat een paar dagen. En neem het mij niet kwalijk; ik heb me nog nooit zo goed gevoeld als sinds ik negatieve aandacht trek, Bas Piet. Je hebt de schellen van mijn ogen laten vallen, was dat maar een jaartje of 150 eerder gebeurd! Maar goed je hebt wel gelijk Bas Piet. We gaan een verpletterende indruk maken op die vetzak van eind december! Heb jij nog goede ideeën?
Yo man. No tengo dinero. Take it easy. Ik speel wel wat op mijn bas dan hebben we zo weer wat centjes. We kidnappen vannacht Rudolf en voeren dat beest winterwortel. Dat kleurt zijn neus oranje en dan is Claus behoorlijk van het paadje. Komt helemaal goed. Wauw, wat ziet mijn zwarte neus wit. Goei poeier. Ook nog een snuifie, Sintepintje? Hoort de maan zingt door de bomen. Makker staakt uw wild geraas. Het avondje is gekomen. Avondje van Sinterklaas. O ja, lief Sintepintje, uierzalf, dat helpt. Twee maal daags, tussen de benen.
Co-column geschreven door WritersBlocq en Mien
14-11-2010
Project Buiten Om (14): Compensatie garageboxhouders
De uitwerking van de wijkontwikkelingsplannen in Helmond West verloopt erg traag. Na wat gesprekken met de coördinerend wethouder Helmond West en gemeenteambtenaren was er aanvankelijk hoop gecreëerd op een wat vlottere aanpak en betere communicatie van zaken. Het blijken maar weer eens harde lessen. Het geduld wordt weeral eens op de proef gesteld. En weer wordt duidelijk dat het de gemeente is die de maat bepaald.
Waar hebben we het over? Sinds 2 juni 2010 wachten zo’n 80 garageboxhouders die hun garagebox verliezen door de aanleg van de stedelijke ring op een vergoeding die is toegezegd. Vanaf het moment dat zij de huur opzeggen ontvangen zij namelijk 750 euro compensatie. Maar dat is makkelijker gezegd dan gedaan.
Na herhaaldelijke verzoeken om ook de daad bij het woord te voegen is er nog steeds geen regeling getroffen. De gemeente verschuilt zich achter de gemeentelijke grondaankoper die in onderhandeling zou zijn met de eigenaar van de garageboxen. Er moet eerst nog een minicontract opgesteld worden. Daar blijken meer dan 4 maanden voor nodig te zijn. Tot op heden hebben de garageboxhouders nog geen minicontract tegemoet gezien en weten zij niet wat te doen. Zij leveren hun sleutel voorlopig nog niet in en betalen vanaf het moment van huur opzeggen geen huur meer. Het wachten blijft nu op de 750 euro compensatie.
Als belangenvereniging probeer je de vinger aan de pols te houden. Tijdens een gesprek met de coördinerend wethouder en zijn gemeenteambtenaren (21-10-2010) kun je aandacht vestigen op de vertraging. De wethouder bevestigt dat het lang wachten op een regeling erg vervelend is voor gedupeerden en geeft opdracht om dit zo spoedig mogelijk op te lossen. Hoopvol wachten gedupeerden dan op het minicontract. Alleen helaas, de communicatie valt stil.
Vervolgens kun je als belangenvereniging nogmaals de zaak onder de aandacht brengen bij de gemeenteambtenaar die opdracht heeft gekregen van de wethouder om dit verder te regelen en in goede banen te leiden. De belangenvereniging stuurt een mailbericht op 3 november 2010. Dit wordt niet beantwoord. Na een herhalingsmail op 9 november komt er eindelijk antwoord. De gemeenteambtenaar is helaas door ziekte niet in de gelegenheid geweest om te antwoorden maar gaat er spoedig achteraan. Hij verwijst in de beantwoording van de mail naar een afspraak die er nu ligt tussen de grondaankoper en de eigenaar van de garageboxen. De afspraak staat gepland voor 12 november 2010. We zijn zeer benieuwd of er nu op initiatief van de gemeente uitsluitsel komt.
Gelukkig draagt de eigenaar van de garageboxen ook zorg voor de huurders. Want hij wil de zaken voor hun netjes regelen. Afwachten maar dus weer. We hebben als belangenvereniging de gemeente Helmond gevraagd om in ieder geval voor december uitsluitsel te geven hoe één en ander geregeld wordt voor de garageboxhouders. Het zou helemaal mooi zijn als dan ook het minicontract klaar is.
Mien Patience
Waar hebben we het over? Sinds 2 juni 2010 wachten zo’n 80 garageboxhouders die hun garagebox verliezen door de aanleg van de stedelijke ring op een vergoeding die is toegezegd. Vanaf het moment dat zij de huur opzeggen ontvangen zij namelijk 750 euro compensatie. Maar dat is makkelijker gezegd dan gedaan.
Na herhaaldelijke verzoeken om ook de daad bij het woord te voegen is er nog steeds geen regeling getroffen. De gemeente verschuilt zich achter de gemeentelijke grondaankoper die in onderhandeling zou zijn met de eigenaar van de garageboxen. Er moet eerst nog een minicontract opgesteld worden. Daar blijken meer dan 4 maanden voor nodig te zijn. Tot op heden hebben de garageboxhouders nog geen minicontract tegemoet gezien en weten zij niet wat te doen. Zij leveren hun sleutel voorlopig nog niet in en betalen vanaf het moment van huur opzeggen geen huur meer. Het wachten blijft nu op de 750 euro compensatie.
Als belangenvereniging probeer je de vinger aan de pols te houden. Tijdens een gesprek met de coördinerend wethouder en zijn gemeenteambtenaren (21-10-2010) kun je aandacht vestigen op de vertraging. De wethouder bevestigt dat het lang wachten op een regeling erg vervelend is voor gedupeerden en geeft opdracht om dit zo spoedig mogelijk op te lossen. Hoopvol wachten gedupeerden dan op het minicontract. Alleen helaas, de communicatie valt stil.
Vervolgens kun je als belangenvereniging nogmaals de zaak onder de aandacht brengen bij de gemeenteambtenaar die opdracht heeft gekregen van de wethouder om dit verder te regelen en in goede banen te leiden. De belangenvereniging stuurt een mailbericht op 3 november 2010. Dit wordt niet beantwoord. Na een herhalingsmail op 9 november komt er eindelijk antwoord. De gemeenteambtenaar is helaas door ziekte niet in de gelegenheid geweest om te antwoorden maar gaat er spoedig achteraan. Hij verwijst in de beantwoording van de mail naar een afspraak die er nu ligt tussen de grondaankoper en de eigenaar van de garageboxen. De afspraak staat gepland voor 12 november 2010. We zijn zeer benieuwd of er nu op initiatief van de gemeente uitsluitsel komt.
Gelukkig draagt de eigenaar van de garageboxen ook zorg voor de huurders. Want hij wil de zaken voor hun netjes regelen. Afwachten maar dus weer. We hebben als belangenvereniging de gemeente Helmond gevraagd om in ieder geval voor december uitsluitsel te geven hoe één en ander geregeld wordt voor de garageboxhouders. Het zou helemaal mooi zijn als dan ook het minicontract klaar is.
Mien Patience
09-11-2010
Kippig
Wat prijs ik mij gelukkig. Mijn goddelijk lijf kent gelukkig geen gebreken. Zo strak zit ik in mijn vel. Zo strak dat ik er kippenvel van krijg. Het heeft ook effect op mijn omgeving. Die krijgt van mij geenszins de bibber. Mijn omgeving laat mij de ruimte. Niets liever zwijmel ik wat in de zon. Rollebol wat in het rulle zand. Het liefst natuurlijk met een hanig typje. Een echte machohaan. Zo’n stoer kijkend zwart beest. Glanzend in de stralende zon met de borst vooruit. De zorro van het vogelrijk. Maar helaas. De werkelijkheid is anders. Dream on Hannie. Domme kip. Jouw medekippen treffen het een stuk slechter. Ja, ik weet het ik ben een echte lellebel. Soms wat ijdel. Maar kom op zeg, mag ik misschien? Mijn hormonen gaan ook wel eens met mij aan de wandel. Niets is een struise kip vreemd. Maar alsjeblief geef mij de ruimte. Want geloof me. Niets is zo frustrerend als gescharrel in een veel te nauwe megaschuur. Zij aan zij en schouder aan schouder. Niks, geen plek om eens een driftig sprintje te trekken. Droevig stemt het mij. Zie hier een gevederde bende morrend tokken. Hortend en stotend. Alsof ze willen zeggen: waar blijft toch die geile haan?
De hele kippenkliek zit te wachten op haar beurt. Dat werkt voor een haan niet bepaald opwindend. Mager en bleekjes loopt het hele zooitje zenuwachtig opgewonden tegen elkaar aan te botsen. De geile haan raakt daarvan behoorlijk de kluts kwijt. De arrogante kwast. Hij kan sowieso niet kiezen want al die kippetjes lijken op elkaar. En dan nog, ze zijn hem allemaal te magertjes en te bleek. Hij houdt niet van die Sonja Bakker kippen. Die zijn hem veel te kippig. Nee, veel liever gaat hij voor een struise kip, een type Rita of Adèle. Een rondborstige scharrel. Het liefst genomen in een ruime schuur. Want ook de haan die houdt van ruimte. Kukeleku.
Hanig en kippig dat wordt je van ruimtegebrek. Negen kippen de vierkante meter dat maakt een kip droef en amechtig. Ze schuren wat tegen elkaar om maar niet te vallen. De eierenproductie wordt kunstmatig hoog gehouden. Daar komt geen haan meer aan te pas. Daar kraait geen haan meer na. Machinaal worden de vierkante meters in megaschuren leeg gescharreld. Dat heeft toch geen pas. De wereldse scharrelkip heeft nooit een kipwaardig bestaan genoten. Zij heeft daardoor ook nog nooit een enkel scharrelei gegeven. Nee, in de grote legbatterijen wordt slechts geschuurd, onder koud licht en zonder muziek. De kippenromantiek is allang vervlogen. De scharrelkip huist sinds jaar en dag in veel te grote schuren op veel te drukke vierkante meters. De scharrelkip is fake. Het scharrelei dat is niet meer. Het heeft nooit echt bestaan. Een valse noemer is het scharrelei. Een schuurei klinkt veel geloofwaardiger.
Mien Haan
Ook gepubliceerd op website Gek op Klanten
De hele kippenkliek zit te wachten op haar beurt. Dat werkt voor een haan niet bepaald opwindend. Mager en bleekjes loopt het hele zooitje zenuwachtig opgewonden tegen elkaar aan te botsen. De geile haan raakt daarvan behoorlijk de kluts kwijt. De arrogante kwast. Hij kan sowieso niet kiezen want al die kippetjes lijken op elkaar. En dan nog, ze zijn hem allemaal te magertjes en te bleek. Hij houdt niet van die Sonja Bakker kippen. Die zijn hem veel te kippig. Nee, veel liever gaat hij voor een struise kip, een type Rita of Adèle. Een rondborstige scharrel. Het liefst genomen in een ruime schuur. Want ook de haan die houdt van ruimte. Kukeleku.
Hanig en kippig dat wordt je van ruimtegebrek. Negen kippen de vierkante meter dat maakt een kip droef en amechtig. Ze schuren wat tegen elkaar om maar niet te vallen. De eierenproductie wordt kunstmatig hoog gehouden. Daar komt geen haan meer aan te pas. Daar kraait geen haan meer na. Machinaal worden de vierkante meters in megaschuren leeg gescharreld. Dat heeft toch geen pas. De wereldse scharrelkip heeft nooit een kipwaardig bestaan genoten. Zij heeft daardoor ook nog nooit een enkel scharrelei gegeven. Nee, in de grote legbatterijen wordt slechts geschuurd, onder koud licht en zonder muziek. De kippenromantiek is allang vervlogen. De scharrelkip huist sinds jaar en dag in veel te grote schuren op veel te drukke vierkante meters. De scharrelkip is fake. Het scharrelei dat is niet meer. Het heeft nooit echt bestaan. Een valse noemer is het scharrelei. Een schuurei klinkt veel geloofwaardiger.
Mien Haan
Ook gepubliceerd op website Gek op Klanten
01-11-2010
Project autodelen
Ik moest het even twee keer lezen: Project autodelen. Wie maakt nu een project van autodelen.
Ik dacht eerst, dit is een grap van De Keyzer. Deze autodelenhandel heeft vast een trendy managementcursus gevolgd en probeert nu zijn autodelen te slijten in projectvorm. Een briljante zet van De Keyzer, vond ik. Zo wordt de autohandel uit het slop en de sloop getrokken.
Maar ik had het mis. Pas bij de tweede keer lezen had ik het door. Het gaat hier niet om losse autodelen maar om het delen van een auto. Maar hoe gaat dat dan in zijn werk? Ik probeerde mij een voorstelling te maken. Je rent met z’n vieren op een auto af en vervolgens vierendeel je hem. Dat geeft stukken. Zeker als je niet met z’n allen door eenzelfde deur kunt. Hier moest eerst een goede regeling getroffen worden.
Greenwheels noemen ze het project. Ik moest onmiddellijk aan de jaren 60 denken. Toen deelden de mensen ook vaak een auto. Kent u ze nog, de studentikoze flowerpower autootjes? Het Renaultje 4 en de Deux Chevaux? In felle kleuren en vaak behangen met roodwit geblokte gordijntjes. Ja, toen waren de auto’s behalve milieuvriendelijk ook nog eens romantisch en mensvriendelijk. Ze zaten wel een beetje krap maar ach, dat had zo z’n charme. Hoefde de kachel ook niet aan.
In Helmond-West staat nu een rode Peugeot 107 op zijn groene wielen te hunkeren naar klandizie. Het is wel even wennen, zo alleen en in de kou. Geduldig wacht hij tot iemand hem eens goed opstookt. De kou uit zijn lijf rijdt. Gelukkig is het autootje van de categorie AA. Een sportief typje, dat overigens niet toestaat dat er in hem gemorreld en geborreld wordt.
Ach, zo’n autodeelproject heeft gewoon zijn tijd nodig. Het komt allemaal goed met dit spaarzaam autootje. O ja en hij heeft ook al een troetelnaam gekregen. Ze noemen hem kortweg “Bob West”.
Mien zweeft en zwetst door Helmond-West
Gepubliceerd in Wijkkrant Helmond West November 2010 > Project autodelen
Ik dacht eerst, dit is een grap van De Keyzer. Deze autodelenhandel heeft vast een trendy managementcursus gevolgd en probeert nu zijn autodelen te slijten in projectvorm. Een briljante zet van De Keyzer, vond ik. Zo wordt de autohandel uit het slop en de sloop getrokken.
Maar ik had het mis. Pas bij de tweede keer lezen had ik het door. Het gaat hier niet om losse autodelen maar om het delen van een auto. Maar hoe gaat dat dan in zijn werk? Ik probeerde mij een voorstelling te maken. Je rent met z’n vieren op een auto af en vervolgens vierendeel je hem. Dat geeft stukken. Zeker als je niet met z’n allen door eenzelfde deur kunt. Hier moest eerst een goede regeling getroffen worden.
Greenwheels noemen ze het project. Ik moest onmiddellijk aan de jaren 60 denken. Toen deelden de mensen ook vaak een auto. Kent u ze nog, de studentikoze flowerpower autootjes? Het Renaultje 4 en de Deux Chevaux? In felle kleuren en vaak behangen met roodwit geblokte gordijntjes. Ja, toen waren de auto’s behalve milieuvriendelijk ook nog eens romantisch en mensvriendelijk. Ze zaten wel een beetje krap maar ach, dat had zo z’n charme. Hoefde de kachel ook niet aan.
In Helmond-West staat nu een rode Peugeot 107 op zijn groene wielen te hunkeren naar klandizie. Het is wel even wennen, zo alleen en in de kou. Geduldig wacht hij tot iemand hem eens goed opstookt. De kou uit zijn lijf rijdt. Gelukkig is het autootje van de categorie AA. Een sportief typje, dat overigens niet toestaat dat er in hem gemorreld en geborreld wordt.
Ach, zo’n autodeelproject heeft gewoon zijn tijd nodig. Het komt allemaal goed met dit spaarzaam autootje. O ja en hij heeft ook al een troetelnaam gekregen. Ze noemen hem kortweg “Bob West”.
Mien zweeft en zwetst door Helmond-West
Gepubliceerd in Wijkkrant Helmond West November 2010 > Project autodelen
Abonneren op:
Posts (Atom)