31-05-2011
Columns van Harrie (Mei 2011)
Oerwoud van gedachten / Gein & Ongein / 09-05-2011
Raakhout staat te trillen op zijn vette dikke groene soeppoten. Die bieden gelukkig nog een beetje houvast. Het is lang geleden dat ie zo geschrokken is. Gelukkig vindt hij een beetje troost achter de beslagen ramen van de op stoom gedreven koets. De blik die Raakhout zag door het ruitje van de koets zal hij nooit meer vergeten. De smachtende blik van de prinses in nood trof Raakhout diep in zijn hart. Hij was niet voor niets ooit in de ketel met liefdesdrank gevallen. Bij Toutatis. Romantiek had zijn pad getroffen. Raakhout was ook bedroeft. Dat kwam door het fluisterend commentaar van het gepeupel in het struikgewas. “Hee, is dat niet die groene gifkikker van Harrie die daar bijna de gouden koets laat stuiteren? Z’n verdiende loon dat ie nu geklutste knieën heeft.” Het commentaar trof Raakhout ook diep in zijn kleine hartje. Nog veel dieper dan de koninklijke botsing. Waar haalden die medebosbewoners het vandaan om zich ongenuanceerd een oordeel te vormen. Kijk daar die rare fret had nog het hoogste woord, dat heilig boontje, een echte kwezel was het. Nee, Raakhout en Harrie hingen een ander geloof aan. Noch vreemd noch vroom. Spiritueel onderlegd richten zij zich tot hogere en soms wat vage kringen. Dat werd hen niet in dank afgenomen door de brave medebosbewoners. Het maakte Harrie en Raakhout eigenlijk niet zoveel uit. Zij maakten immers wel het verschil. Af en toe schenen zij een lichtje in het donkere bos. Het oerwoud van gedachten.
De dodo is weer terug / Gein & Ongein / 16-05-2011
Hij leeft weer de dodo. Ik zag hem onlangs lopen in mijn bos. Ze waren zelfs met z’n twee. Dubbel dus. Het waren dubbele dodo’s. Je kent ze wel. Loopvogels die vroeger in de bossen leefden op het eiland Mauritius. Nu lopen ze weer rond in mijn bos. Ik zag ze vlakbij het oude zuiden, dichtbij het nieuwe noorden. Nou ja, daar ergens. Ze waren het noorden duidelijk kwijt. Ze zijn ongeveer twee meter hoog en kunnen venijnig van zich afbijten met hun grote snavel. Ze steken overal hun nek uit. Verder zijn ze vrij hulpeloos. Hun voedsel bestaat uit zaden en vruchten. Ze houden van pittig. Ze kunnen niet vliegen. Tot de komst van de kolonisten hadden zij geen natuurlijke vijanden. Nu is iedereen hun vijand. Van oud zuid tot nieuw noord. Vooral wat leeft onder de rivieren, daar hebben ze het niet zo op. Kikkervisjes en paling daar moeten ze niets van hebben. Wel uitkijken dat je niet over ze heen valt, want anders vallen ze over je heen. Ze lopen soms ongelofelijk in de weg. Vooral in mijn bos. Takkenvogels zijn het. Ze springen vaak van de hak op de tak. Niet te volgen. Portugezen hebben de dodo voor het eerst gezien. Op hun verre reizen. De scheepsbemanningen noemden de grote gemuteerde duif, walgvogel, en soms dodaars, vanwege het dotje veren op de kont van de vogel. De dodo is weer terug. Ik heb nog even gebeld met wijlen Jacques Cousteau. Hij moest het weten vond ik. Hij schrok ervan. De dodo terug zei ie: dodoju!
Lentemanifestatie / Gein & Ongein / 23-05-2011
Het is weer tijd voor de grote lentemanifestatie der druïden. Dit jaar wordt het gevierd in het zuiden van Frankrijk. In de bossen bij Armorica. Raakhout en ik hebben er veel zin. Het thema dit jaar is verzuring. In al zijn facetten. Verzuring van het milieu staat natuurlijk voorop. Er komen een paar grote internationale druïden spreken. Uit Duitsland Hansi Zouwerkrout, uit Engeland Pete Pickel en uit Rusland Pjotr Sjoekroet. Zij hebben hun sporen ruimschoots verdiend in de zurologie. Dat is ook goed te zien aan hun afgetrapte sandalen. De lentemanifestatie wordt afgesloten met het paddendebat. Dat zal Raakhout leuk vinden. Als onderwerp staat second skin op het programma. Een onderhuids gevoelig thema voor padden. Een bijzondere spreker is ook de Fransman Clou Clouseau. Al jaren de grote filosoof onder de druïden. Jaj, ja, er is ook ruimte voor filosofische beschouwingen. Clou gaat het hebben over de verzuring van het mensbeeld. Dat beloofd een gepeperd debat te worden. De dualiteit in de mensheid zal ongetwijfeld aan de orde komen. En dat zal zeker niet gaan over zuren regen maar over zijn, verlangen en angst. Ja, ja, grote issues die zweven boven de wereld der objecten. Het gaat om de focus. Het helder zicht. Raakhout en ik zien nu al uit naar de lentemanifestatie. De wereld der contrasten, we kunnen ons blijven verbazen, wat zich elke dag weer manifesteert. Als we onze focus op de wereld der objecten blijven leggen, is er nooit rust, vrede of stilte. Gelukkig kunnen druïden tegen een stootje. Dat hebben zij al een eeuwigheid bewezen. Het komt allemaal goed.
Raakhout is verliefd / Gein & Ongein / 31-05-2011
Grisnichmich .... brittzl ... dzjeu. Vandaag de verjaardag vergeten van Raakhout. Hoe maak ik dat nou goed. Als ie er achter komt dan breekt de hel los. Het kan zo’n driftkikker zijn dat maffe beest. Zeker als ie z’n zin niet krijgt. En hij heeft nog zo aangegeven wat ie graag wilde, Maar ik ben het vergeten. Ik weet het niet meer. Improviseren dan maar. Of wacht. Ik weet het weer. Hij wil graag met zijn nieuwe vriendinnetje naar de Efteling. Nieuw vriendinnetje? Ja, ja, tijdens de lentemanifestatie heeft Raakhout Slijmballetje weer ontmoet. De liefde spatte er van af. Groene klodders liefde. Het kersverse stelletje wentelde zich het hele weekend in de modder van een liefdespoel. Het vuur spatte ervan af. Gelukkig was er genoeg water in de buurt. Zwam, de voorzitter van de Paddologenorde, tevens baasje van Slijmballetje en ik hadden onze handen vol om de liefdesbrandjes te blussen. Enfin, ik was al lang blij dat mijn Raakhout zo’n goede partij had versiert. Ik kan nu ook een potje breken bij Zwam. Het schoot me weer te binnen. Ik moest Zwam nog even bellen of het oke was dat die twee de Efetling onveilig mochten maken. Ik had genoeg punten gespaard voor een flinke korting op de entree. Geld was dus geen probleem. Met mijn vertelbot belde ik Zwam. Ik hield het vertelbot dertig centimeter van mijn oor. Zwam kan namelijk behoorlijk zwammen. Zijn stem nam naarmate het gesprek vorderde snel toe in volume. De laatste keer dat ik Zwam belde heb ik drie dagen doof door mijn bos heengelopen. Het was geen probleem voor Zwam dat zijn Slijmballetje op pad ging met Raakhout. Ze was sowieso niet meer te houden. Ze kwijlden al dagenlang in haar paddenpan zo heftig waren haar gedachten bij Raakhout. Gauw het nieuws aan Raakhout vertellen. Hij sprong een meter de lucht in en omhelsde me hartstochtelijk. Ho ho zei ik, bewaar dat maar voor Slijmballetje. Dat had ie niet verwacht die stoere pad van mij. Dat hij zo maar naar de Efteling mocht. Ben benieuwd hoe dat gaat bevallen.
Columns van Harrie zijn geschreven aan tafel bij Mien. Harrie is een auteur en tafelvriend van Mien. Van november 2010 tot maart 2016 publiceerde Harrie ook columns op de website van ColumnX.
Harrie’s columns zijn gebaseerd op oude personages uit TV-series Catweazle en Doctor Who. De Britse acteurs Tom Baker en Geoffrey Bayldon vormen zijn inspiratiebron. Daarnaast maakt Harrie ook graag filosofische en sportieve uitstapjes.
28-05-2011
Féline
Wat een mooie dag. 1 Mei 2011. De dag van de arbeid. Er wordt hard gewerkt die dag. Aan de geboorte van een klein roze wereldwonder. Met volle ondersteuning van een jarige verloskundige. Spring is in the air. Hoe verrassend kan een nieuwe geboorte zijn? Springlevend komt een lief meiske diep uit de buik van moeder aarde. Verwonderd, een beetje hulpeloos en vol hunkering. Het voelt nog ietwat vreemd. Ze huilt en kraait, slaakt kleine zuchtjes. Net als haar trotse ouders. Familiegeluk kan niet meer op. Het wordt gedeeld met opa’s, oma’s. Brokjes in de keel. Féline ontroert en brengt geluk.
Wat een mooie dag. 1 Mei 2011. Een dag vol Happiness. Zo gezegd en zo gezongen. Want Alex Jordan voert met dit nummer de TOP40 aan. Haar nummer klinkt als muziek in de oren. Net als TMF, het eerste Nederlandse muziekkanaal dat in 1995 van start gaat. Een snelle meid ook die Féline. In 1988 wordt de maximumsnelheid op de autosnelwegen in Nederland verhoogd van 100 naar 120 km/h. Féline wordt vergezeld door verschillende muzen. Guido Gezelle, Costa Cordalis, Rita Coolidge en Joanna Lumley om er een paar te noemen. Ook de politiek is van de partij. G.B.J. Hilterman, een politiek orakel, werd op 1 mei geboren. In 1941 gaat in de VS de beroemde film Citizen Kane van Orson Welles in première. En SpongeBob Squarepants springt in 1999 in beeld. Op 1 mei 2011 wordt ook nog terloops een wereldschurk gearresteerd. Obama conquers Osama.
Lieve Féline, wat voor schone toekomst is er voor jou weggelegd? Wat ligt er allemaal in het verschiet? Als lief konijn bezit je veel talent en ben je leergierig. Je bent populair en leuk gezelschap voor anderen. Daardoor sta je vaak in het middelpunt van belangstelling. Nu en straks. Geduld en goedaardigheid zijn jouw sterke kanten. De stoere stier in jou wordt geleid door instinct, natuur en emotie. Maar let op. Niet iedere innerlijke stem is een gouden stem. Je bent een doener, want van denken wordt je moe. Zowel het konijn als de stier in jou omarmen alle muzen en je houd van mooie dingen. Je hecht grote waarden aan esthetiek en genot. In je beroep ga je op zoek naar zekerheid en creativiteit. Wat zul je later worden? Misschien wel kunstenaar of kok?
Lieve Féline, zoek het geluk, net als Felix. Dat gaat je vast lukken. Ook al kun je niet altijd doen wat je hart je ingeeft, er ligt een mooie toekomst in het verschiet. De liefde speelt een grote rol want je wordt als aardeteken door Venus beheerst. Vele leuke feestjes zul je nog gaan vieren. Jouw vrienden kunnen zich geen betere gastvrouw wensen, want je zorg gaat ver. Tot in de perfectie. Ach, lieve Féline je leven dat wordt één groot feest. Geborgen in massa’s mammaliefde en in een mooie naam. Immers in Féline zit heel veel Ine.
Oudoom Mien
Wat een mooie dag. 1 Mei 2011. Een dag vol Happiness. Zo gezegd en zo gezongen. Want Alex Jordan voert met dit nummer de TOP40 aan. Haar nummer klinkt als muziek in de oren. Net als TMF, het eerste Nederlandse muziekkanaal dat in 1995 van start gaat. Een snelle meid ook die Féline. In 1988 wordt de maximumsnelheid op de autosnelwegen in Nederland verhoogd van 100 naar 120 km/h. Féline wordt vergezeld door verschillende muzen. Guido Gezelle, Costa Cordalis, Rita Coolidge en Joanna Lumley om er een paar te noemen. Ook de politiek is van de partij. G.B.J. Hilterman, een politiek orakel, werd op 1 mei geboren. In 1941 gaat in de VS de beroemde film Citizen Kane van Orson Welles in première. En SpongeBob Squarepants springt in 1999 in beeld. Op 1 mei 2011 wordt ook nog terloops een wereldschurk gearresteerd. Obama conquers Osama.
Lieve Féline, wat voor schone toekomst is er voor jou weggelegd? Wat ligt er allemaal in het verschiet? Als lief konijn bezit je veel talent en ben je leergierig. Je bent populair en leuk gezelschap voor anderen. Daardoor sta je vaak in het middelpunt van belangstelling. Nu en straks. Geduld en goedaardigheid zijn jouw sterke kanten. De stoere stier in jou wordt geleid door instinct, natuur en emotie. Maar let op. Niet iedere innerlijke stem is een gouden stem. Je bent een doener, want van denken wordt je moe. Zowel het konijn als de stier in jou omarmen alle muzen en je houd van mooie dingen. Je hecht grote waarden aan esthetiek en genot. In je beroep ga je op zoek naar zekerheid en creativiteit. Wat zul je later worden? Misschien wel kunstenaar of kok?
Lieve Féline, zoek het geluk, net als Felix. Dat gaat je vast lukken. Ook al kun je niet altijd doen wat je hart je ingeeft, er ligt een mooie toekomst in het verschiet. De liefde speelt een grote rol want je wordt als aardeteken door Venus beheerst. Vele leuke feestjes zul je nog gaan vieren. Jouw vrienden kunnen zich geen betere gastvrouw wensen, want je zorg gaat ver. Tot in de perfectie. Ach, lieve Féline je leven dat wordt één groot feest. Geborgen in massa’s mammaliefde en in een mooie naam. Immers in Féline zit heel veel Ine.
Oudoom Mien
.jpg)
20-05-2011
Kleinood
Hoe je hem ook wendt of keert als ie valt dan zijn de rapen gaar. Ik bewaar hem dan ook altijd op mijn nachtkastje. Veel te bang dat ie in tweeën breekt. Stel je voor? Dan ben ik voor eeuwig verloren. In de belangrijkste wedstrijd van mijn leven zou ik dan geeneens de finish halen. Dat mag absoluut niet gebeuren. Ik mag de grip op mijn kleinood niet verliezen. Ik koester dit goddelijk voorwerp.
Hoe toevallig. Het kleinood ontleent zijn naam aan het land waarin het goddelijk toeven is. La bella e divina Italia. In dit land lopen ze ermee weg. Er zijn zelfs speciale edities van het kleinood. Op bestelling worden ze afgeleverd door speciaal getrainde koeriers. Die heten in de volksmond staffetta. Een verbastering van stupido, maffia en vendetta. In Italië wordt het kleinood altijd verpakt in zoet Giroroze papier met een strik erom. Met zo’n mooi cadeau in de hand maak je al gauw een dansje van plezier.
Daar is het kleinood zelf niet blij mee. Het houdt niet van ongecontroleerde bewegingen. Het is veel meer een rechtlijnig type. Zeer doelgericht. Daarentegen heeft het ook zeer veel last van faalangst. Ja, het kleinood wordt heel wat menselijke eigenschappen toegedicht. Als trotse bezitter van zo’n kleinood moet je wel met die druk weten om te gaan. De angst om te vallen is toch wel erg groot bij dit houterig baasje. Sinds ik in het bezit ben van het ding verkeer ik voortdurend in staat van opwinding.
Ik krijg er nachtmerries van. Die gaan altijd gepaard met wilde achtervolgingen en gehijg in mijn nek. Telkens word ik in mijn droom in een fuik gedreven. Dit leidt onmiddellijk tot tunnelvrees. In een imaginaire tunnel val ik dan over mijn eigen voeten. En dan … dan gebeurt het. Dan valt mijn kleinood op de grond en breekt in twee. Het enige wat mij rest is heel hard wegrennen. Ver weg van het plaats delict. In een vlaag van verstandsverbijstering neem ik het onderste deel van het kleinood mee. Het tintelt en het prikkelt in mijn hand en mijn hoofd. Het geeft een vreemd soort van extase.
Dan word ik wakker. Badend in het zweet. Vervolgens voel ik dan een onweerstaanbare drang om een column te schrijven. Maar waarover? Suf staar ik naar een leeg computerscherm. Zal ik de hulp van iemand inroepen? Of toch maar niet. Plots schieten mij wat woorden binnen. Hoe je hem ook wendt of keert als ie valt dan zijn de rapen gaar. Waar heb ik dat eerder gehoord? Het staat in grote letters op mijn scherm. Maar hoe nu verder? Naast mijn computer ligt een staafje fetta. Staffetta! Ik bulder bijna uit mijn stoel van het lachen. Mijn eigen droom geeft mij repliek. Het is niet waar. Is de oplossing zo makkelijk? Ligt ie zo voor de hand? Gelukkig komt alle zegen van boven. Ik bijt me er dan ook niet langer stuk op en geef het bovenste deel van mijn kleinood door aan een ander. I rest my case.
Mien Staffetta
Hoe toevallig. Het kleinood ontleent zijn naam aan het land waarin het goddelijk toeven is. La bella e divina Italia. In dit land lopen ze ermee weg. Er zijn zelfs speciale edities van het kleinood. Op bestelling worden ze afgeleverd door speciaal getrainde koeriers. Die heten in de volksmond staffetta. Een verbastering van stupido, maffia en vendetta. In Italië wordt het kleinood altijd verpakt in zoet Giroroze papier met een strik erom. Met zo’n mooi cadeau in de hand maak je al gauw een dansje van plezier.
Daar is het kleinood zelf niet blij mee. Het houdt niet van ongecontroleerde bewegingen. Het is veel meer een rechtlijnig type. Zeer doelgericht. Daarentegen heeft het ook zeer veel last van faalangst. Ja, het kleinood wordt heel wat menselijke eigenschappen toegedicht. Als trotse bezitter van zo’n kleinood moet je wel met die druk weten om te gaan. De angst om te vallen is toch wel erg groot bij dit houterig baasje. Sinds ik in het bezit ben van het ding verkeer ik voortdurend in staat van opwinding.
Ik krijg er nachtmerries van. Die gaan altijd gepaard met wilde achtervolgingen en gehijg in mijn nek. Telkens word ik in mijn droom in een fuik gedreven. Dit leidt onmiddellijk tot tunnelvrees. In een imaginaire tunnel val ik dan over mijn eigen voeten. En dan … dan gebeurt het. Dan valt mijn kleinood op de grond en breekt in twee. Het enige wat mij rest is heel hard wegrennen. Ver weg van het plaats delict. In een vlaag van verstandsverbijstering neem ik het onderste deel van het kleinood mee. Het tintelt en het prikkelt in mijn hand en mijn hoofd. Het geeft een vreemd soort van extase.
Dan word ik wakker. Badend in het zweet. Vervolgens voel ik dan een onweerstaanbare drang om een column te schrijven. Maar waarover? Suf staar ik naar een leeg computerscherm. Zal ik de hulp van iemand inroepen? Of toch maar niet. Plots schieten mij wat woorden binnen. Hoe je hem ook wendt of keert als ie valt dan zijn de rapen gaar. Waar heb ik dat eerder gehoord? Het staat in grote letters op mijn scherm. Maar hoe nu verder? Naast mijn computer ligt een staafje fetta. Staffetta! Ik bulder bijna uit mijn stoel van het lachen. Mijn eigen droom geeft mij repliek. Het is niet waar. Is de oplossing zo makkelijk? Ligt ie zo voor de hand? Gelukkig komt alle zegen van boven. Ik bijt me er dan ook niet langer stuk op en geef het bovenste deel van mijn kleinood door aan een ander. I rest my case.
Mien Staffetta
17-05-2011
Lik het in
Vandaag mijn profiel bijgewerkt. Nu nog even connecten. Van low naar high. Daar gaat heel wat netwerken aan vooraf. Tot en met de kleuterschool heb ik eerst al mijn schoolbanken doorgeplozen. Daar dook ik maar liefst tien bestorven vriendschappen op. Ze zijn nu weer springlevend. Marieke van het fietsenhok, Truusje van de schuurpartijtjes en Johan van de samenzweringen. Allemaal van de middelbare school. Spontaan krijg ik tintelende neusvleugels bij de herinneringen aan zweetlluchten uit het gymlokaal en van de aardijkskundeleraar.
Gelijk maar even uitpluizen wie er van de bestorven contacten nog op Hypes zitten of nog hipper op Feestboek. Misschien kan ik dan oude dia’s en foto’s met ze delen. Van die geel gescande zomerpictures van badgasten in foute zwembroeken. Hee, is dat niet de Hypes van Marieke? Wat een mooie vrouw is dat geworden. De pukkels ingeleverd tegen een gebruinde snoet. Tel ik daar nu vijf kindertjes? Elk kindje lachend achter een grote toeter ijs. Dag Marieke, leuk je hier even te zien. En wat zie ik nu? Staat Johan ook bij jouw contacten? Met dezelfde kindjes? Ha, ha, dat is geen toeval. O, jullie zijn getrouwd. Twintig jaar geleden.
Ik duikel nog wat oude bekenden op. Truusje zit nu in de horeca en Paultje, nee maar Paultje is een vrouw geworden. ‘Paulina’ staat er in olijke letters op haar rozerood gekleurde Hypes. Paultje is altijd een persoon van uitersten geweest. Onder het genot van een kopje koffie zet ik mijn zoektocht vrolijk verder. Ik begeef me op een serieuzer netwerk. Het Lik het in. Ware professionals vinden hier hun gelijken. Degenen met de meeste connecties dragen ook de duurste titels, meestal Engelstalig. Event manager, Senior Lecturer, Independent Marketing and Advertising Professional, Accountmanager, Business Director, CEO, CIA, het houdt niet over. Bikkels zijn het stuk voor stuk.
De profielen zijn prozaïsch en vol lofuitingen. Zorgvuldig geadministreerd tot op de millimeter. Sommigen lijken alleen maar op school te zitten en andere lijken alleen maar te werken. Waar halen ze de tijd vandaan om nog te netwerken? Een vreemd verleden trekt aan me voorbij. De meesten kennen elkaar van good old boys networks. Soms best klef. Hee, daar komt ook Johan voorbij. Die zit bij de bank, de ASN, als consultant. Een groene bank, dat is Johan wel toevertrouwd. De groene rakker. Heeft ie mooi voor elkaar. Senior manager en vijf kindjes bij Marieke van het fietsenhok. Wat was ik ooit verliefd op haar.
Plots voel ik me betrapt. De cursusleider staat achter mij en kijkt mee op mijn beeldscherm. Ze leest hardop voor van het scherm. Connected to: Dolly Parton, Bill Gates, Carice van Houten, Charles Stuyvesant, Obama, … Ze laat de rugleuning van mijn stoel los en valt met een zachte plof op de grond. Ik hoor haar zachtjes roepen: dit kan niet, dit kan niet … zo veel beroemde contacten op Lik het in. Ik klik het window snel weg. Mijn placebo Lik het in wekt altijd verbazing. Zeker in de wondere wereld van netwerkcursussen. Ik klik door naar mijn echte Lik het in. Twee contacten kijken me lachend aan. Johan en Truusje. Paultje heb ik even niet aangedurfd. Hij stond met zijn operaties iets te uitbundig op You Tube. Hee, daar komt een uitnodiging van Marieke voorbij. Ik ga er niet op in en slik haar uitnodiging in. Er zijn ook grenzen aan netwerken.
Mien likt in
Gelijk maar even uitpluizen wie er van de bestorven contacten nog op Hypes zitten of nog hipper op Feestboek. Misschien kan ik dan oude dia’s en foto’s met ze delen. Van die geel gescande zomerpictures van badgasten in foute zwembroeken. Hee, is dat niet de Hypes van Marieke? Wat een mooie vrouw is dat geworden. De pukkels ingeleverd tegen een gebruinde snoet. Tel ik daar nu vijf kindertjes? Elk kindje lachend achter een grote toeter ijs. Dag Marieke, leuk je hier even te zien. En wat zie ik nu? Staat Johan ook bij jouw contacten? Met dezelfde kindjes? Ha, ha, dat is geen toeval. O, jullie zijn getrouwd. Twintig jaar geleden.
Ik duikel nog wat oude bekenden op. Truusje zit nu in de horeca en Paultje, nee maar Paultje is een vrouw geworden. ‘Paulina’ staat er in olijke letters op haar rozerood gekleurde Hypes. Paultje is altijd een persoon van uitersten geweest. Onder het genot van een kopje koffie zet ik mijn zoektocht vrolijk verder. Ik begeef me op een serieuzer netwerk. Het Lik het in. Ware professionals vinden hier hun gelijken. Degenen met de meeste connecties dragen ook de duurste titels, meestal Engelstalig. Event manager, Senior Lecturer, Independent Marketing and Advertising Professional, Accountmanager, Business Director, CEO, CIA, het houdt niet over. Bikkels zijn het stuk voor stuk.
De profielen zijn prozaïsch en vol lofuitingen. Zorgvuldig geadministreerd tot op de millimeter. Sommigen lijken alleen maar op school te zitten en andere lijken alleen maar te werken. Waar halen ze de tijd vandaan om nog te netwerken? Een vreemd verleden trekt aan me voorbij. De meesten kennen elkaar van good old boys networks. Soms best klef. Hee, daar komt ook Johan voorbij. Die zit bij de bank, de ASN, als consultant. Een groene bank, dat is Johan wel toevertrouwd. De groene rakker. Heeft ie mooi voor elkaar. Senior manager en vijf kindjes bij Marieke van het fietsenhok. Wat was ik ooit verliefd op haar.
Plots voel ik me betrapt. De cursusleider staat achter mij en kijkt mee op mijn beeldscherm. Ze leest hardop voor van het scherm. Connected to: Dolly Parton, Bill Gates, Carice van Houten, Charles Stuyvesant, Obama, … Ze laat de rugleuning van mijn stoel los en valt met een zachte plof op de grond. Ik hoor haar zachtjes roepen: dit kan niet, dit kan niet … zo veel beroemde contacten op Lik het in. Ik klik het window snel weg. Mijn placebo Lik het in wekt altijd verbazing. Zeker in de wondere wereld van netwerkcursussen. Ik klik door naar mijn echte Lik het in. Twee contacten kijken me lachend aan. Johan en Truusje. Paultje heb ik even niet aangedurfd. Hij stond met zijn operaties iets te uitbundig op You Tube. Hee, daar komt een uitnodiging van Marieke voorbij. Ik ga er niet op in en slik haar uitnodiging in. Er zijn ook grenzen aan netwerken.
Mien likt in
01-05-2011
Haags hachie
Trompetgeschal klinkt voor wie het horen wil. In Helmond-West is een nieuwe naam geboren. Tracé Buitenom is omgedoopt tot Kasteelherenlaan. Dat klinkt best chique. De oude kasteelheren Arberg, Berlaer en Cortenbach zijn daar heel blij mee. Kasteelheer Ittere vindt dat ietsje minder. Maar ja, hij was dan ook geen officiële kasteelheer.
Voor de kasteelheren mogen nog wel meer namen in de wijk wijken. Om te beginnen met Helmond-West. Dat is zo’n onbeduidende naam, die kan niemand plaatsen. Wat wordt daar eigenlijk mee bedoeld? Het Haagje, de Hagen, of ook Brandevoort en Mierlo-Hout?
Een nieuwe naam verzinnen, dat lijkt voor iedereen het beste. Het moet dan wel een naam zijn met internationale allure. Helmond-West telt het grootste aantal verschillende nationaliteiten in één wijk in het Helmondse. Hoewel, de concurrentie met Brandevoort is groot. Daar wonen stiekem best veel allochtonen. De Brandevoorters komen namelijk bijna allemaal uit Eindhoven of omstreken.
Toch moet ik een lans breken voor de naam ’t Haagje. Het is en blijft een Geuzennaam. Die laat je niet zo maar varen. De vloer aanvegen met Helmond-West en ’t Haagje dat mag niet zo maar gebeuren. Ook al werd de naam onlangs nog door het slijk gehaald. Volgens EénVandaag leven we in de Hagen, of vrij vertaald, het Wilde Westen. Met in het centrum een vreemde eend in de bijt. Een Chinese friteszaak waarop de hangjeugd het heeft gemunt.
New Boemerang. Die naam doet de problematiek in Helmond-West alle eer aan. Een boemerang komt net als problemen bijna altijd terug. Toch kan iedereen in Helmond-West met elkaar door één deur. In het Wilde Helmond-West wordt iedereen geduld.
De Haagse hangjeugd is net als andere jeugd in Helmond soms balorig. In Helmond-West misschien wat sneeuwbalorig. Hoe dan ook, echte Hagenezen mokken en zeuren zelden. Het maakt hen niet zoveel uit of hun wijk nu Helmond Noord, Oost, Zuid of West gaat heten. Plat of chique. Het kan ze niet echt boeien. After all, what’s in a name. Het enige dat telt, dat is hun Haagse hachie. Met zoveel nationaliteiten in de wijk zal het altijd één groot feest blijven. Daar kan een naam niets aan veranderen. Helmond-West zal altijd een volkse wijk vol fiësta blijven. Met links en rechts wat zuidelijk temperament. Dat zit de Hagenezen gewoonweg in het bloed en wordt van jong op oud doorgegeven.
Mien zweeft en zwetst door Helmond-West
Gepubliceerd in Wijkkrant Helmond West Mei 2011 > Haags hachie
Voor de kasteelheren mogen nog wel meer namen in de wijk wijken. Om te beginnen met Helmond-West. Dat is zo’n onbeduidende naam, die kan niemand plaatsen. Wat wordt daar eigenlijk mee bedoeld? Het Haagje, de Hagen, of ook Brandevoort en Mierlo-Hout?
Een nieuwe naam verzinnen, dat lijkt voor iedereen het beste. Het moet dan wel een naam zijn met internationale allure. Helmond-West telt het grootste aantal verschillende nationaliteiten in één wijk in het Helmondse. Hoewel, de concurrentie met Brandevoort is groot. Daar wonen stiekem best veel allochtonen. De Brandevoorters komen namelijk bijna allemaal uit Eindhoven of omstreken.
Toch moet ik een lans breken voor de naam ’t Haagje. Het is en blijft een Geuzennaam. Die laat je niet zo maar varen. De vloer aanvegen met Helmond-West en ’t Haagje dat mag niet zo maar gebeuren. Ook al werd de naam onlangs nog door het slijk gehaald. Volgens EénVandaag leven we in de Hagen, of vrij vertaald, het Wilde Westen. Met in het centrum een vreemde eend in de bijt. Een Chinese friteszaak waarop de hangjeugd het heeft gemunt.
New Boemerang. Die naam doet de problematiek in Helmond-West alle eer aan. Een boemerang komt net als problemen bijna altijd terug. Toch kan iedereen in Helmond-West met elkaar door één deur. In het Wilde Helmond-West wordt iedereen geduld.
De Haagse hangjeugd is net als andere jeugd in Helmond soms balorig. In Helmond-West misschien wat sneeuwbalorig. Hoe dan ook, echte Hagenezen mokken en zeuren zelden. Het maakt hen niet zoveel uit of hun wijk nu Helmond Noord, Oost, Zuid of West gaat heten. Plat of chique. Het kan ze niet echt boeien. After all, what’s in a name. Het enige dat telt, dat is hun Haagse hachie. Met zoveel nationaliteiten in de wijk zal het altijd één groot feest blijven. Daar kan een naam niets aan veranderen. Helmond-West zal altijd een volkse wijk vol fiësta blijven. Met links en rechts wat zuidelijk temperament. Dat zit de Hagenezen gewoonweg in het bloed en wordt van jong op oud doorgegeven.
Mien zweeft en zwetst door Helmond-West
Gepubliceerd in Wijkkrant Helmond West Mei 2011 > Haags hachie
Abonneren op:
Posts (Atom)