Columns van Harrie (Juni 2011)

Efteling / Gein & Ongein / 07-06-2011

Ik wil naar het Sprookjesbos. Raakhout zweeg. Hij was helemaal in de wolken van Slijmballetje en haar wens was zijn beveel. De twee tortelpadden bevonden zich in dromenland en dansten van blijdschap de horlepiep om elke paddenstoel die ze tegenkwamen. Er stonden wel veel paddenstoelen vonden ze. Groot en rood en met veel witte stippen. Ze voelden wel hard aan en ze smaakten van geen meter. Ook kwam er maffe muziek uit het dak van de paddenstoelen. Die vonden ze helemaal niks. Zij waren meer Bieberfan. Wat uit de paddenstoelen klonk ouderwets en klassiek. Poot in poot huppelden de twee verder door het Sprookjesbos. Even schrokken ze van een pratende boom. Of eigenlijk van de trol die daarin zat. Harrie en Zwam hadden hen nog gewaarschuwd voor die trol. Het scheen namelijk de reïncarnatie te zijn van een oude vakbroeder. Druïde Kortvanschors had zijn geheugen verloren en was nu als vrijwilliger aangesteld in de Efteling. Soms kreeg hij zijn herinnering terug en dan kon ie ziedend reageren. Hij sloeg dan wartaal uit die niet voor paddenoren geschikt is.
Snel liepen Raakhout en Slijmballetje de trol voorbij. Hun hoofd stond ergens naar. Ze kwamen nu bij de grot van de waterlelies. Superverliefd vielen de twee elkaar in de poten en kusten elkaar met hun dikke natte tong. Ze zogen elkaar bijna letterlijk en figuurlijk naar binnen. Een meisje op de waterlelie vond het maar niets en reageerde verbolgen. Zeg kunnen jullie dat niet ergens anders doen. Er lopen hier kleine kinderen rond hoor. Raakhout kon het leliemeisje wel wurgen. Maar ja, ze had wel een punt. Dan maar naar de droomvlucht. Gelukkig hadden ze een wagentje voor twee. Opgewonden dreven ze op liefde het grote luchtruim in. Ze hadden geen oog voor hun omgeving. Alleen voor elkaar. De ronddraaiende kastelen moesten erg lachen toen ze het verliefde stelletje voorbij zagen drijven. Maar de liefde was snel over toen ze het grote bos in zwierden. Slijmballetje was namelijk allergisch voor rozengeur. Ze begon al gauw te kokhalzen met haar grote paddennek. Raakhout kende dat verschijnsel en wist wat er ging gebeuren. Snel sprong hij uit het wagentje en vluchtte het bos in en verstopte zich achter een grote boom. Zo wist ie zou Slijmballetje hem niet raken. Hij telde de secondes af. En daar gebeurde het. Slijmballetje trok haar mond ver open en trok vanaf haar poepgat haar paddenlijf stevig samen. Een gigantische golf paddenbraaksel spoot de lucht in en vulde in een mum van tijd het wagentje. Ze bleef maar spuwen, totdat ook het bos blank stond van haar braaksel. De sirene van de droomvlucht ging af. Een enorme zure lucht dreef door de lucht. Dat was met geen roosjes meer te bedwelmen. Raakhout troostte Slijmballetje door haar te trakteren op een ijsje. Dat gaf Slijmballetje een beetje verkoeling. Daarna sloeg de brandende liefde tussen de twee al gauw weer vlam. Ze maakten er nog samen een mooie dag van.


Bospop / Gein & Ongein / 21-06-2011

Grote gruwel wat een herrie in het bos vandaag. Ik word er helemaal kriegel van. Het zijn vreemde lieden die met veel kabaal mijn bos betreden en bevoorraden met spullen. Het zijn zware spullen. Koffers van metaal die balanceren op kleine wieltjes. De vreemde lieden dragen maffe kieltjes met kleine lettertjes. De letters vormen data in chronologische volgorde. Dat kan ik nog net lezen. Ook worden een aantal plaatsen genoemd. London, Paris, Munich. Het lijken wel opsommingen. Ze hebben allemaal goede zin en werken hard. Maar waar gaat dat allemaal naartoe? Ha, nou zie ik het. Ze rollen de koffers een groot podium op. Wat gaat hier toch gebeuren in mijn bos? Het doet me een beetje denken aan kermissen van vroeger. Een opgewonden sfeer om niets. Af en toe stapt een grote kerel het podium op en prevelt onsamenhangend wat in een zwarte spons. Verbaast kijk ik om me heen. Keihard komen geluiden langs alle kanten op mij af. Waar gaat dit over? Achter op het podium worden wat deksels en pannen in elkaar geschroefd. Een man gekleed in een hemdje neemt plaats achter het maffe fornuis. Hij staat vol met plakplaatjes. Slangen, doodshoofden, roosjes, een blote vrouw en iets wat lijkt op een Cesar. Die Cesar zit op zijn rug geplakt. De fornuisman draagt gouden oorringen en heeft twee stokken in zijn hand. Hij slaat er keihard mee op zijn deksels en pannen. Wat een agressie zit er in dat kleine mannetje. Er komt nog een vreemd mannetje het podium opgelopen. Nog nooit iemand gezien met zo’n grote scheve mond. Hij lacht naar mij met een vette smile. Ik lach terug en ben één en al verwondering. Waarom pijnigt die man zijn klokkenspel in een veel te nauwe maillot? Zou die daarom zo veel lachen? Ze spreken allemaal een vreemd taaltje. Niet te verstaan. Het klinkt een beetje knauwend. Hee, daar komt er nog één het podium opgekropen. Hij draagt iets met zich mee over zijn schouder. Een stuk glimmend hout met ijzerdraad. Aan het hout zit een lange kabel. Ook deze man heeft een brede glimlach op zijn gezicht. Een gezicht dat volledig in de plooi zit. Hij heeft hele donkere ogen. Ik wordt er een beetje eng van. Hij lijkt een beetje op een druïde die ik al lang niet meer gezien heb. De man steekt de kabel in een grote kist met metalen rooster. Het drietal op het podium kijkt elkaar nu beleefd aan. De man in zijn maillot stampt drie keer met zijn voet op de grond. En dan ontploffen mijn oren van de herrie. De drie mannen veranderen plots in gereïncarneerde Flintstones. Fred plukt vol overtuiging aan de ijzerdraden op zijn houten plank en Barney slaat het fornuis bijna aan diggelen. Hij lacht daarbij als een kikvors. De mannen die de koffers zojuist droegen stoppen snel hun oren vol met rare pluggen. Dat is net op tijd want maillotmans, also known as Wilma, gooit zijn keel volledig open en hapt richting zwarte spons. Plies ehlou mie toe introdjoes maiself. Aim eh men of humbel nieds. Ik stap tien meter naar achter en val languit achterover over rollende steentjes. Die sandalen van tegenwoordig zijn ook niks meer. Gris mich nich.


Schaduwmonsters / Gein & Ongein / 27-06-2011

Daar zit ik dan, filosoferend op mijn steen. Een domme steen. Zeker geen steen der wijzen. Heerlijk is het, om zo maar wat voor mij uit te murmelen. Lekker in de volle zon. Mijn genot is alleen van korte duur. Dat komt omdat de schaduwen van de bomen en blaadjes zich angstaanjagend aftekenen als vreemde monsters op de grond. Ik trek mijn voeten snel terug als de schaduwmonsters zich groeperen rondom mijn jubelende tenen. De schrik zit er al goed in. Soms lijken de schaduwmonsters op portretten van mensen die ik ooit ontmoet heb in mijn bos. Nee, ik zie geen spoken. Het lijken voor mij portretten van vlees en bloed, in zwart en wit en soms in gelig oker opgetekend. Dat laatste vooral in de herfst. Ik geef de schaduwmonsters altijd onmiddellijk een naam. Dat maakt het voor mij wat makkelijker om ze te accepteren. Ik geef mijn angsten, ieder afzonderlijk, een gezicht. Chaos, Erebus, Nyx, Tartaros, Hybris, Chronos, Apate, Nemisis, Clotho, Lachesis, Atropos, wat zijn ze weer met velen. Gris mich nich! De schaduwmonsters zoeken al snel contact. Ze vervlechten zich tot een groot labyrint van donkerte. Nog even en al het licht wordt uitgesloten. Dat mag niet gebeuren. Hartje zomer kan geen donkerte dulden. Gelukkig is daar mijn favoriete Griekse god die redding brengt. Pan. In een flitsend pak komt hij al fluitend aangevlogen. In een mum van tijd worden alle schaduwmonsters en waanbeelden uit mijn hersenen weggewassen en uitgekookt. Ze krijgen de deksel op hun neus, de schurken. De avondzon geeft me als troost een paar vette knipogen. Schitterend. Een plek onder de zon, zomaar op een steen, wat kan een mens zich nog meer wensen?


Columns van Harrie zijn geschreven aan tafel bij Mien. Harrie is een auteur en tafelvriend van Mien. Van november 2010 tot maart 2016 publiceerde Harrie ook columns op de website van ColumnX.
Harrie’s columns zijn gebaseerd op oude personages uit TV-series Catweazle en Doctor Who. De Britse acteurs Tom Baker en Geoffrey Bayldon vormen zijn inspiratiebron. Daarnaast maakt Harrie ook graag filosofische en sportieve uitstapjes.

Project Buiten Om (17): Wijkmanifestatie

Er valt de laatste tijd van alles te vieren in Helmond West. Dat gaat gepaard met toeters en met bellen. Onder het mom van die wijk heeft het zwaar. Er staan zoveel veranderingen op sprong. Het is dan ook belangrijk om de buurtbewoners een hart onder de riem te steken. Om ze op een aangename wijze te informeren en ze deelgenoot te maken van veranderingen in de wijk.

Ja, de vlaggen worden volop uitgehangen en ook de loftrompet wordt uitgestoken. Het kan niet op. Aan de ingangspoorten van de wijk kondigen houten welkomstborden aan dat in Helmond West de mensen “Samen de wijk vernieuwen”. Iedereen voelt zich aangesproken. Dat belooft. Gemeente Helmond, woCom, buurtverenigingen, meedenkgroepen, bewoners en ondernemers, samen slaan ze de handen ineen.

Op de plek waar straks de Wijkhuis Brede School gaat verrijzen is alvast het terrein afgebakend met hekken. Kleurrijke banieren scanderen welluidende teksten: ‘Onze nieuwe school’, ‘De plek waar West samenkomt’, ‘Samen één gastvrij kindcentrum’, ‘Wie ha dè naw gedaacht’. Met vlag en wimpel wordt een voorschot op de toekomst genomen. Maar eerst moet op de tekentafel de school nog een gezicht krijgen. Een duurzame aannemer zal voor body moeten zorgen. In 2013 opent Wijkhuis Brede School dan haar poorten voor body en soul. En dat allemaal binnen de 5 O’s. Zij biedt de buurtbewoners dan ontmoeting, ontspanning, onderwijs, ondersteuning en opvang.

De ondernemers van het Combicentrum hebben met Hemelvaart alvast de metamorfose van hun winkelcentrum feestelijk ingeluid. Middels een Wijkmanifestatie presenteerden zij zich in samenwerking met buurtverenigingen en Buurtbeheer Helmond West aan wijkbewoners en gemeentelieden. Een succesvolle onderneming die voortaan tweejaarlijks wordt herhaald. Nu is het nog wachten op grotere parkeervakken, klinkerbestrating en extra parkeerplaatsen. Liefst zonder blauwe stoeprand.

Momenteel loopt Helmond West met haar wijkontwikkeling wel een beetje voor de fanfare uit. Vooral op het gebied van volkshuisvesting. Door renovatie in de wijk ontstaat woningnood. Waar moeten de bewoners naartoe waarvan de huizen binnenkort gesloopt gaan worden? Ook zij willen graag blijven wonen in hun mooie wijk, dicht bij het centrum en straks grenzend aan het groen. Wat is het dan wrang om het grote informatiebord aan de Suurhoffstraat te zien staan. Een bord dat al meer dan een jaar doet geloven dat er nieuwe huizen zullen komen. Huurwoningen, zoals aanvankelijk beloofd. Maar helaas, daarvoor ontbreekt het geld bij woningbouwvereniging woCom. Een aannemer is nog niet gevonden. Voorlopig wordt er eerst gesloopt.

Mien fanfare

Polonaise in het Combicentrum

High ho, welkom op de wijkmanifestatie van het nieuwe Westen. Bent u op zoek naar een perfecte combi van entertainment, winkelplezier en feest? Haak dan even gezellig in bij deze jolige Combicentrum polonaise.

Eerst maar even een feestpak aantrekken. In de stijlvolle kledingzaak Bibon vinden we de nieuwste kinderkleding in de juiste maat. Trots showen de kleintjes hun Little Feet met Finger in the Nose. In ons feestpak zwieren we naar Profile Henk van Rooij op zoek naar een geschikt vervoermiddel. Henk heeft voor elke portemonnee een fiets. En dat al vier generaties lang. Met een goede fiets kunnen we de auto laten staan. Op de fiets trekken we in polonaise verder. Het haar zit nog niet goed. Geen probleem. Bij Hair-Combi laten we ons wat kleurrijke hairextensies aanmeten. Zo staan we er gekleurd op.

Voor een wijkmanifestatie moet je goed eten. Een stevige bodem wordt gelegd met visspecialiteiten van Fish ‘n Food. Gezond, gezellig, gemakkelijk én exotisch. Gaan we voor de sushi of nemen we sashimi? Vis maakt dorstig. Voorzichtig steken we de Mierloseweg over en lessen onze dorst bij Wijnhuis Helmond. Champagne, port, frisdrank, bier en wijn: voor de betere borrel moet je in het Wijnhuis zijn. Voordat de drank naar ons hoofd stijgt, prikken we nog eerst een vorkje bij Snackbar van de Hamsvoort. Friet van versgesneden aardappelen met softijsje toe. Niet echt gezond. Dus stoppen we even bij Derison voor wat groente en fruit. Smaakvolle producten voor een vitaal leven, vol bouwstoffen en vitamines. De groente smaakt wel groen. Daar hoort lekkere olie, saus of dressing bij. Die vinden we bij Boter, kaas en eieren! Een keileuke naam.

Voorzichtig steken we de Mierloseweg weer over. Een goede maaltijd sluit je af met zoetigheid en koffie. Gelukkig bevinden we ons in de buurt van ‘t Lekker Plekske van Frits van de Looveren. Die bakt de broodjes zoet. Koffie op? Geen probleem want Frits verkoopt ook High Tea. Door het grote feestmaal begint de maag lichtjes te protesteren. Met Oosterse wijsheid is dat zo verholpen. Dat treft, want in het Westen is ook het Oosten aanwezig. De producten van Reformhuis Anemoon maken ons allemaal weer happy. We voelen ons weer helemaal Jin(g) en Jan(g).

Plots barst de muziek los in het nieuwe Westen. Een bende oude bekenden is van de zangpartij. Carlos Donkers, Lieke van Duppen en Johnny Slegers zingen hun longen uit hun lijf. Wat een leuk feest. Het lijkt hier wel één groot wild West. Met stropdasschieten, rodeo en een huifkar vol met Hooizaaiers. BEM, BEM wat horen we nu? Een brassband schudt van links naar rechts, armen, benen, buiken los. Iedereen gaat uit zijn dak. Een demootje Tai Chi brengt ons weer gauw terug op aarde.

Het lijkt hier wel een grote kermis. Tijd om eens een gokje te gaan wagen. Dat doen we in The Read Shop. Daar kun je meer dan lezen alleen. Makkelijk en leuk. Lotto of Staatsloterij, het maakt ons niet meer uit. Als eindgetal nemen we Lucky 7. We versturen ook gelijk een leuke kaart want het postagentschap is in de buurt. Een lekkere geur komt ons tegemoet. Het ruikt naar camel en tabak. Die komt van Tabak Speciaalzaak Evers-Vos en Compaenen. Al 70 jaar lang een vertrouwde lucht.

We steken de Mierloseweg weer veilig over. Goedgehumeurd eindigen we onze polonaise in Café le Bonheur. Het thuishonk van de bridgeclub met gelijke naam. Dat brengt vast geluk. Tevens thuishaven van de Rotoract Club Helmond. Oud en jong ontmoet elkaar. We all benefit because they feel and do good. Een prachtig mooi café om onze polonaise te eindigen. Maar niet voordat we een bloemetje hebben gescoord bij de buren, Bloemsierkunst Aurora. We kopen daar een paar mooie bosjes bloemen om wat mensen te bedanken.

Onze dank gaat uit naar Winkeliersvereniging Combicentrum, Stichting Buurtbeheer Helmond-West, Stichting Welzijn Helmond en Stichting Vogelaar. Zij hebben het mogelijk gemaakt dat wij hier allen kunnen feesten. Buurtbewoners, winkeliers, organisaties, Hagenezen en Oranjebuurters, wat vormen we een prachtige combi. We kloppen onszelf maar eens efkens op de borst. Wij vieren graag feest en omarmen het nieuwe Westen.

Dès pas echt gezellig, nie?

Mien zweeft en zwetst door Helmond-West

Gepubliceerd in Wijkkrant Helmond West Juni 2011 (speciale editie ter gelegenheid Wijkmanifestatie Helmond West > Polonaise in het Combicentrum

Vakantiedagen

Sommige mensen hebben er drieëntwintig en anderen wellicht tweeëndertig, maar het zijn er altijd te weinig. Zorgvuldig worden ze door velen bijgehouden, opgenomen en afgestreept. Dat gaat dan op een simpel kladpapiertje of misschien wel in Excel. Vakantiedagen in Excel dat zou wat zijn. Met een camper door Alabama trekken en dan eindigen in Excel, alwaar we grote biefstukken eten op de BBQ. De braadpan en de aardappels laten we dan lekker thuis want dat is geen doen in de Verenigde Staten. Moeders is helemaal in paniek. Wat moet zij op vakantie zo zonder Hollandse aardappelen?

Ach moeders bindt al gauw in als ze ziet dat alle eigenheimers een zucht van verlichting slaken. Irene, Doré, Santé en Rode Pipo ze zijn allemaal hartstikke blij want zij mogen hun jas nog even aanhouden. Het regent buiten pijpenstelen, niet bepaald goed weer om nu vakantiedagen op te nemen. Opnemen daarmee moet je zuinig zijn zeker in tijden van recessie. Op financiële tegenvallers zit niemand te wachten, de crisis zorgt voor heel wat klachten. Wat moet een mens met zoveel dagen als er niets te potverteren valt?

Rundum Hause blijven en gewoon lekker zitten in de tuin, wachten tot de zon achter de horizon zakt. Zakken, dat is een woord dat vele pubers op dit moment niet willen horen. Hee, gaat daar een telefoon? Hij vraagt nadrukkelijk om opgenomen te worden, hij spuwt heel irritant, de lelijkste ringtones uit. Celebrate good times, dat valt deze keer goed mee, want er is er weer eentje geslaagd in de familie, dat wordt straks weer een groot feest. De geslaagde mag dit jaar naar Pukkelpop, vrienden, bier, zonnecréme en Clearasil gaan mee. Met een beetje mazzel zijn ook alle vrienden geslaagd, dan is het feest pas echt compleet.

Gestoord komen ze terug, het heeft de nieuwe werklui in spé nog geen enkele vakantiedag gekost. De één gaat straks werken en de ander studeert verder, maar vroeg of laat wordt ook bij hun gerekend. Een optelsom van zorgvuldig gespaarde vakantiedagen, om later in te ruilen tegen een laptop, een sabbatical of misschien wel een blitse fiets. De fiets gaat uiteraard stiekem mee op vakantie, stevig vastgebonden achter op de auto. Een leaseauto wel te verstaan. Een goede toehoorder begrijpt het al. Met deze auto zijn al heel wat vakantiedagen naar de maan.

De maan zien boven Excel, dat is pas echt vakantie vieren. Het is ons eindelijk dan toch gelukt, ziet ons hier nu zitten, twee aan twee op heel onhandige stoeltjes. Als we niet opletten staat de BBQ zo in de fik. De megabiefstukken staan al aardig in de hens. Dat wordt straks brandjes blussen, van binnen en van buiten. We geven snel van katoen en trekken flink wat blikjes Bud open. Oh America, sweet Alabama, nothing but a dream.

Mien in Excel

Ook gepubliceerd op website Gek op Klanten