120 Woorden (120W) is een website gerund door vrijwilligers waarop ik kleine stukjes van exact 120 woorden plaats. Meestal aan de hand van opgelegde themawoorden.
Motto 120 Woorden: Er wordt veel te veel geschreven en daardoor veel te weinig gelezen. Weg met de breedsprakigheid. 120 woorden is precies genoeg.
Te kakken gezet (01-12-2017) (Geen themawoord)
Ik geloof mijn ogen niet. Een wrede beul verkleed in Sinterklaaswolfkleren gooit een kleine borrel achterover na het vonnis dat lang na datum eindelijk is uitgesproken. Hij viert zijn eigen feestje, als een verontwaardigd klein kind dat zijn zin niet krijgt maar wel alle aandacht vraagt.
Kinderen mogen dan onschuldig zijn, hij niet. Aan het eind van alle zittingen is hij uiteindelijk de grote spelbederver en zet zichzelf te kakken. Niemand die hem de broek zal opbinden. Ondenkbaar. Het hemd is hem nader dan de rok. Een klein eigen volk gelooft de Sinterklaas in wolfkleren.
Kent een oorlog überhaupt winnaars? Genocide is never nooit geoorloofd. Het zet de mensheid te kakken. Rijp voor het helletheater is deze man, zonder vergeving.
Ad de Koning meets Eric Vloeimans (05-12-2017) (Themawoord: Triolet)
Troubadour Adje de Koning verveelde zich te pletter. Met haast alle dichtvormen had hij al de liefde bedreven. Maar niets, helemaal niets bevredigde hem nog enigszins, op taalgebied. Totdat hij een optreden bezocht van een nog maar pas bekende trompettist, Eric Vloeimans. Zijn intiem en vloeiend trompetspel inspireerde Adje tot het schrijven van een nieuw gedicht.
Een triolet klinkt als een schuine schuiftrompet
Het husselt woord en klank als nooit tevoren
Ook wel ingewikkeld voor de oren, hoe supervet
Een triolet klinkt. Als een schuine schuiftrompet
Op hol slaat, neem hem dan gewoon mee naar bed
Soms is het gewoonweg niet om aan te horen
Een triolet. Klinkt als een schuine schuiftrompet
Het husselt klank en woord als nooit tevoren
Trioletsel (05-12-2017) (Themawoord: Triolet)
‘Hoofd, schouders, knie en teen, knie en teen. Oren, ogen, puntje van je neus. Hoofd, schouders, knie en teen, knie en teen.’
Wie kent het niet? Een kleine yoga-oefening voor de kleinsten onder ons. Aarden met gebarentaal. Van boven naar beneden en weer terug.
In de herhaling van dit mooie dicht zit een heuse mantra verstopt. En echt de kinderen worden er heel rustig van. Zolang je het maar voldoende herhaalt. Blijven doen dus, dat herhalen.
Wel even opletten bij het stukje ‘oren, ogen, puntje van je neus’. Het hanteren van de juiste volgorde in deze is zeer essentieel voor een goed resultaat.
‘Ogen, puntje van je neus, oren’, niet doen. Het kan leiden tot vervaarlijk trioletsel en verminkte lichaamsdelen.
Toilettriolet (06-12-2017) (Themawoord: Triolet)
Een zeer erudiete man uit Spijkenisse dichtte op een ruim toilet, een ontzettend moeilijk triolet
Onder het zwaarmoedig pissen, wist de man zich ervan te vergewissen, dit gaat niet lukken
Zal ik uit een heel ander vaatje tappen, dacht de man nog rectaal en vet?
Een zeer erudiete man uit Spijkenisse dichtte op een ruim toilet, een ontzettend moeilijk triolet
De rijm kwam ineens spontaan uit zijn kleine gat gespoten, het ging ineens van retteketet
Het verzameld werk zag er niet onaardig uit, nadat hij erin was geslaagd te bukken
Een zeer erudiete man uit Spijkenisse dichtte op een ruim toilet, een ontzettend moeilijk triolet
Onder het zwaarmoedig pissen, wist de man zich ervan te vergewissen, dit gaat niet lukken
Chocolade studententrioletters (06-12-2017) (Themawoord: Triolet)
In de kamer op drie hoog is de lucht niet te harden. Verspreid over de vloer liggen drie half ontblote studenten, zesendertig lege flesjes bier, flink wat Sinterklaaspapier en wat kledingstukken. Het gesnurk is niet te harden.
De huisbaas heeft gelukkig een reservesleutel. Gebeld door een ongeruste ouder is hij even poolshoogte gaan nemen. Het pand was nochtans moeilijk te bereiken. En wat deed in hemelsnaam die gestippelde schimmel op de gang? Zou Sint die zijn vergeten?
Voor de deur, op de mat. ligt een wel hele vreemde chocoladeletter. Geen A, geen W, geen T, het is een ratjetoe van alledrie. Een zelfgemolten letter. Hij zit er best raar uit. Met kleine groene spikkeltjes, heet lijkt wel gras. En stinken!
Triolettenbal (06-12-2017) (Themawoord: Triolet)
Het triolettenbal in Riga werd een heel groot feest. De organisatoren hadden even gevreesd voor weinig deelname. Maar de aanmeldingen waren binnen no time binnengelopen. Sterker nog, een extra tent werd ingezet om aan de ruime aanmelding te voldoen. Achter op de plaats was gelukkig nog plek genoeg.
De organisatoren hadden flink vooronderzoek gedaan om een goede inschatting te kunnen maken op een succesvol slagen van het bal. Er moest immers ook verdiend worden. De inschatting leidde tot een aanname van aanmelding van pakweg dertig trio’s. Dan praten we dus over negentig trioletten. Maar het werden er veel meer. De uitnodiging ging viral en uit het buitenland meldden zich nog zeker tien trio’s. Voor herhaling vatbaar dus, zo’n sexy triolettenbal.
Lekkere trioletten (08-12-2017) (Themawoord: Triolet)
Nou, dat is me ook wat. Sta ik bij de lokale fritesboer, want het regent pijpenstelen en het is maar twee graden boven nul en het regent keihard en ja dan wil ik wel eens verzuim plegen in de keuken, staat er nota bene iets nieuws op de menukaart. Trioletten!
Die moet ik natuurlijk proeven. Of ik er mayonaise, curry of joppiesaus bij wil? Niet zo moeilijk natuurlijk. Joppiesaus. Mmmm. Ik ben razend benieuwd waar de trioletten naar zullen smaken.
Thuisgekomen neem ik er een biertje bij. Bier gaat natuurlijk bij alles samen. Dat is niet met whisky. Maar daar is het misschien ook iets te vroeg voor. Ze smaken heerlijk, de trioletten. Komt nog het dichtst bij een kroket.
Tom troffelt met veel tromgeroffel (11-12-2017) (Themawoord: Troffel)
Tom’s eerste werkdag is aangebroken. Op zijn tandvlees meldt hij zich bij zijn baas. Tom heeft een hekel aan kou. En al helemaal aan sneeuw.
Hoe haalt de werkgever het überhaupt in zijn hoofd? Bij deze vrieskou huizen bouwen is not done. Laat staan muurtjes metselen. Maar Tom moet er aan geloven. Hij mag opperen.
Hij trekt zijn handschoenen aan en een lelijk gezicht. Vijftien kruiwagens stenen levert Tom aan. Hij zal ze krijgen en zijn mannetje staan. Opperen niet mopperen.
Maar Tom is Tom niet als ie stiekem niet even troffelt. Al is het maar een meter. Hoe doet ie anders evaring op? Met veel getroffel en tam tam laat Tom zien wat ie kan. Tom troffelt met tromgeroffel.
Troffelmayonaise (12-12-2017) (Themawoord: Troffel)
In een grote bak met specie roert de metselaar zijn cement klaar. Hij moet nog twee muren metselen. Twee muren van vier meter breed en drie meter hoog. In een meter gaan vijf stenen, in de breedte. In de hoogte zijn dat er twintig. Dat wordt dus nog 2400 stenen metselen.
Gelukkig heeft hij iemand bij zich die goed kan opperen. Iemand die van wanten weet. Althans dat oppert hij. Hij is niet voor niets een meesteropperraar. Je hoort hem nooit mopperen. Hij is geen mopperkont. Wel heeft ie een flinke opperkont. Stevige hamstrings van het bukken.
Vrouwen die voorbij marcheren lonken naar hem. De metselaar lonkt terug. Maar iets te lang. Langzaam is zijn specie verworden tot troffelmayonaise. Onbruikbaar.
Christroffel (17-12-2017) (Themawoord: Troffel)
Bijna Kerstmis en iedereen is weer in de weer voor het meest romantische kerststukje. In groen en rood. Of zijn de modekleuren dit jaar goud en zilver? Wie zal het zeggen? Ik besluit mijn eigen modegoeroe te zijn. Eigentijds vanzelfsprekend.
Het moet iets oosters zijn besluit ik. Iets met een chris. Die heb ik nog in een lade liggen, in een kastje op zolder. Dat wordt mijn uitgangspunt. De chris zit ook in christus, one way or another. Een steekspel.
Ik zoek nog naar een natuurlijke tegenpool. Was het geen timmerman, zijn vader? Yes. Dan maak ik er een metselaar van. In de schuur ligt nog een troffel.
E voila, daar is kindeke Jezus geboren. Christroffel, in zilver en goud.
Vlucht naar Egypte (19-12-2017) (Themawoord: Zandvlakte)
Er zijn moppen die beklijven, nergens over gaan en toch alleszeggend zijn. Die persoonlijke smaak overstijgen, verbinden in gulle lach, desnoods onbegrip. Bevrijden, wringen. Contradicties in terminussen.
Behalve als ze door dezelfde oom urenlang orakelt worden op lange winteravonden. In de zomer kun je ze ontvluchten door simpelweg naar buiten te rennen. Maar in de winter zijn het soms ware martelingen. Beslagen ten ijs moet je dan komen om die ludieke saaie oom de moppenmond te snoeren.
Ik waan me dan altijd op een grote zandvlakte, in bloedhete zon, ergens in Egypte of Marokko. En wanneer het blijft knellen gooi ik hem eruit:
‘Het is geel en trekt door de woestijn?’
‘Een kudde vanille-yoghurt.’
Niemand lacht. Te absurd voor woorden.
Zandvlakteloper (19-12-2017) (Themawoord: Zandvlakte)
Je moet het maar kunnen? Twee weken lang, onder een bloedhete zon, op blote voeten, met twee bulten op je rug en volle bepakking, door brandend zand klossen, zonder te mopperen. Ik kan het niet. Zelfs met voldoende nachtrust ben ik er niet toe in staat. Maar ja, ik ben er ook niet voor gemaakt, voor uitgerust, laat staan geschapen.
Mijn kameel wel. Een goede lobbes is het toch. Hoewel hij ook zijn makke heeft. Zo weigert mijn kameel steevast zandhellingen te nemen. Daar moet je mee aankomen binnen een karavaan wildemannen. Voor zouthandelaren smaakt dat bepaald niet zoet. Het is zout in een open wonde strooien. Ik zeg er dan ook niets van. We lopen gewoon een eindje om.
Zeekasteel (20-12-2017) (Themawoord: Zandvlakte)
Jarenlang, hele lentes en vroege zomers had ik al geoefend. In de zandbak in een veel te kleine tuin. Met kleine schep en dito emmer. Een grote schep en emmer hadden niet eens gepast.
De kastelen die ik iedere dag opnieuw bouwde waren nooit een lang leven beschoren. De zand plakte niet goed. Er miste iets. Omdat mijn zandkastelen snel instortten besloot ik al snel om er vooral veel te maken. Oefening baart kunst.
En nu was het eindelijk zover. Op een enorme zandvlakte bij Kijkduin zette ik de shovel aan en schraapte de bovenlaag los van het strand en schiep een enorme berg. Ik boetseerde met behulp van een reuzengieter vol zeewater een strandkasteel. Mijn gedroomde sprookje kwam uit.
Tellen op de horizon (20-12-2017) (Themawoord: Zandvlakte)
Op de horizon loopt een klein mannetje. Zodra ik dichterbij kom wordt hij wat groter. Geen fata morgana mag ik hopen. Gelukkig zindert het silhouet niet als ik steeds dichter de horizon nader.
Het mannetje loopt druk op en neer. Soms stopt ie even en kijkt dan door een klein kijkertje op een statief. Ver kan deze niet kijken. De horizon die ik voor me zie is vrij kort. Valt eigenlijk precies in mijn gezichtsveld.
Nu ik zeer dichtbij ben zie ik dat het mannetje door het zand loopt. De korrels spatten omhoog, het is zeer droog en warm op de horizon. Ik vraag wat de man precies doet. Meten zegt hij. Ja, en wat dan precies? Nou gewoon, zandvlaktemeters.
Zandvlaktegels (21-12-2017) (Themawoord: Zandvlakte)
Ik ben bij de bouwmarkt om een kerstboom te kopen. Liefst een blauwspar, maar die zullen wel weer op zijn. Aangezien ik geen andere wil, besluit ik er dit jaar geen te kopen. Ook geen nieuwe kerstverlichting, want die gaat toch maar ieder jaar stuk. Maar wat dan wel? Ik houd geld over. Daarvan moet iets gekocht worden. Het brandt in mijn broekzak.
Mijn ogen vallen op een vreemd soort tegels. Wellicht handig voor een mooi pad in de tuin van mijn vader. Ze zijn goed vlak en scherp geprijsd. Ze zijn voorzien van een plastic coating met daarin zand verwerkt. Zandvlaktegels staat op een bord geschreven. Als ik met een tegel schud lijkt het zand te sneeuwen. Heel bijzonder.
Graveelzandvlakte (22-12-2017) (Themawoord: Zandvlakte)
Met grote verbazing bezie ik het bodemvlak van mijn toiletpot. Ik zie donker zand. Het lijkt wel bastaardsuiker. Ik leek heel even zwarte poedersuiker uit te plassen. Moet ik nu de loodgieter bellen, mijn dokter of een aannemer? Misschien is het wel bijzonder kostbare zand. Ik besluit ook een juwelier te bellen. In die volgorde dan maar. Ik maak ook een foto, om door te appen.
De loodgieter stelt voor het goedje uit te scheppen en te zeven. De dokter stelt gerust. Niergruis, compleet onschuldig. Lucht het niet op? De aannemer ziet er geen geld in. De juwelier daarentegen wel. Met graveel kun je blijkbaar prachtige edelstenen maken. Zou hij er dan uiteindelijk het meeste de ballen verstand van hebben?
Meten in zand (24-12-2017) (Themawoord: Zandvlakte)
Het bepalen van de oppervlakte van een terrein lijkt een eenvoudige zaak. Het opmeten van hellende, of diep ingesneden terreinen stelt echter heel wat praktische en juridische problemen die een landmeter moet oplossen.
Zeker in de regio.
Vroeger niet. Toen gebruikte men oude maten. Bijvoorbeeld meten met zandvlaktemaat. Hier een overzicht van die oude maten:
Het gemet, de gras in Groningen, ongeveer een halve hectare (de hoeveelheid gras die nodig was voor een koe), de deimat of dagmaat (de hoeveelheid land die een maaier per dag kon maaien), de hont, de bunder, de dunam, de hoeve, de loopense, de morgen, de mud, de pondemaat, de roede, de schat, de schepel, de snees, de spint, de vatzaad, de wind, het zand.
Lichaamstaal (26-12-2017) (Themawoord: Lichaam)
Net nadat ik mijn handen uit de mouwen steek, neemt mijn buurvrouw de teugels in haar hand. Ik knijp mijn ogen dicht. Ze heeft haar oren niet gewassen. Bah. Ach. Ik weet het, ze leeft als een hart en ze houdt de hand op mijn zak. Wat wil ik nog meer? Waar de lippen werken daar rusten de handen. Ik heb het niet achter mijn oren en ook geen ogen op mijn rug.
Ik vlieg liever van haar hand. Er zijn veel ezels met twee benen. Een volle buik peinst op geen lege. Ik kom handen tekort. Handen in de schoot dat geeft geen brood. Dan ben ik er met hart en ziel bij. Ik moet er niet aan denken.
Belichaamstaal (27-12-2017) (Themawoord: Lichaam)
Oh schoon en prachtig lichaam. Laat mij u bezingen. Top down en bottom up. Your body, my body, zijn ze niet prachtig? In bruin en in wit, in oker of haast zwart, rossig, rood in alle tinten grijs, gerimpeld of heel strak? Bij Adam stokt de keel en Eva laat ons rillen. Bloot en glanzend in alle naaktheid. Wat is de mens toch mooi.
Laten we onze lichamen voor eeuwig en altijd belichamen en toejuichen in roze, zilver en in goud. Superieur aan vissen, hagedissen, vogels en de mieren. Ons stoere lijf kent geen angst of vrezen, hooguit soms een beetje beven. Laten we de krachten blijven bundelen, verenigd in ons blote lijf. Pas dan zullen de robots uiteindelijk zwichten.
Lichaamseigen (29-12-2017) (Themawoord: Lichaam)
Heel langzaam loop ik mijn lichaam na. Rechtstreeks, niet via een spiegel. Noch via een staande spiegel noch een hangende. Ik ben geen heks. Ik ben ook helemaal niet mooi. Eigenlijk ben ik heel lelijk. Zegt men. Men ja. Alsof dat zo belangrijk is, wat men ervan vindt. Van mijn lichaam. Blijkbaar. Er is geld aan te verdienen. Niet blijkbaar. Zeker weten.
Alles in winkels is erop gericht. Op mooie lijven en lichamen. Lijven is voor popiejopies. Lichamen voor de anderen, die niet popiejopie zijn. Ik kijk via mijn schouder, naar mijn bovenarm en onderarm, naar mijn pols, hand en vingers. Die houden een pen vast. Daar schrijf ik dit stukje mee. Lichaamseigen. Mooi man. Dat mijn lijf dat kan.
Lichaamsfobie (29-12-2017) (Themawoord: Lichaam)
Iek een vinger. Een duim, een pink. Zijn dat dan geen vingers? Nee. Ze ringen, wijzen en middelen niet. Iek een onderarm, een bovenbeen, een onderbeen en bovenarm. Wat doen ze hier? Aan min billen, schouder, nek. Ze zitten op de verkeerde plek. En dan die neus, bovenop mijn ballen. En de ballen op mijn rug.
Ik wil alleen maar ballen in mijn broek. Hoe kan dat toch? En dan die dikke buik, onder mijn knieën. Geen gezicht. De haren rijzen onder mijn tenen. En mijn mond die valt bijna uit mijn bilnaad. Van schrik. Ik droom toch niet? Is dit echt? Dan heb ik de schrik toch goed te pakken. Zwakke ruggengraat zegt de dokter. Wat een ongelofelijke wijsneus.
Hemellichaam (31-12-2017) (Themawoord: Lichaam)
Onder de hemel bevindt zich een lichaam, het enige echte hemellichaam, mijn lichaam. Het belichaamt mijn hemel volledig. Hoe langer ik kijk naar mijn hemellichaam, hoe mooier het wordt. Geen zon, maan of wolk kan het verblinden noch verbloemen. Mijn hemellichaam is goddelijk. Het is god, del en lijk tegelijk.
God want ik aanbidt het als geen ander. Del want het smaakt naar meer, altijd. Lijk zodra het slaapt. De rust zelve. Moordend, dodelijk, zwart. Pikzwart in het donker. Mijn goddelijk lichaam. Mijn hemellichaam is hemels. Het smaakt zoet, zuur, zout, bitter maar vooral zalig hemels. Gelijk hemelse modder.
Gevechten wil ik houden met mijn lichaam. Hemelse moddergevechten, eindigend in amoureuze vrijpartijen. Me and my body. Whatelse, whomelse, whyelse, hemels.
Geurvreters (31-12-2017) (Themawoord: Lichaam)
Lichamen zijn ware geurvreters. Neem nu kaas. Kaas gedijt goed op lichamen. Zeker op de mannelijke. Maar de vrouwelijke kunnen er ook wat van. Kop- en hoofdkaas. Teen- en voetenkaas. Voedingsbodem ook voor prachtige schimmels, lichamen.
Lichaamsschimmels zijn vaak prachtige schimmellichamen. In wit, groen, grijs, geel, rood en blauw. In alle geuren en kleuren bewijzen ze hun diensten. Geven soms waarschuwingstekens af of lokroepen. Angst en zweet het ruikt ook zo lekker. Om maar niet te spreken van het zoele vrijvocht. Wie steekt zijn neus daar niet graag eens in?
Uit alle lichaamsgaten zweven geuren regelmatig naar buiten. Soms dwepend langzaam, soms met brute kracht. Odeuren ontvallen ons op de meest aangename momenten. Ze zoeken naar verbinding. Een groot feest.
31-12-2017
30-12-2017
Webtales Gedichten December 2017
Overlaten (01-12-2017)
laat even over
cederen achterlaten
in toevertrouwen
Pizzapuntenslijper (02-12-2017)
'Pizza!', roept André
Pizzapuntenslijper rolt
Quatro Stazione
Bezwierend bezwijkend (04-12-2017)
zwieren, zwaai, bezweek
met zwierrook, vlaai en cake
pietje is niet meer
Elfsteden Koek en Zopie (05-12-2017)
Start
Verse heek uit Sneek
Wilde rijst van IJlst
Grove hazelnoten uit Sloten
Volle koren van Stavoren
Reerug antilope uit Hindeloopen
Witte rum van Workum
Vet varkenshart uit Bolsward
Zoete krakelingen van Harlingen
Friese levenselixer uit Franeker
Tum tum van Dokkum
Kleine zeepaarden uit Leeuwarden
Finish
(Inzending voor menukaart Restaurant de Liefde te Doesburg)
Zeerover van Dover (06-12-2017)
Engeland ligt droog
zeerover van Dover
stal
zee en oceaan
Provinciaal (07-12-2017)
regionalen
verenigt u op niveau
in de provincie
Ganz hoh am Topeiger (08-12-2017)
Eiger, Jungfrau, Mönch
Sonnige Bergen sind wir
Singt Heinz-George Kramm
Vloeistof (09-12-2017)
mijn vloeistof is droog
spuit letters met zwarte inkt
humorvol op wit vel
Opgenomen (10-12-2017)
telefoon rinkelt
ik ben aan bed gekluisterd
ergens klinkt muziek
Begeleidinggevenden (13-12-2017)
Wie heeft de leiding?
Begeleidinggevenden?
Dan is het goed, toch?
Maxim Mimosa (19-12-2017)
maxim mimosa
ach gut, kruidje roer je niet
vlinder, bloem, familie
Vers in reverse (19-12-2017)
zo is dat
dat is zo
is dat zo
zo dat is
dat zo is
is zo dat
Eenzame ontmoeting (19-12-2017)
kom binnen
hoi
plaats voor twee
jij aan het raam
in pak
vanzelfsprekend
met glimmende schoenen
we laten ons verwennen
lekker eten
gesmak
we smullen samen
buiten is het koud
het sneeuwt
gezellig
jij bent leuk
we eindigen met toetje
een whiskey
warm
nog even samen
opnieuw stilte aan tafel
ik staar
lang
in de leegte
een bord is schoon
samen genieten
helaas
zeker met kerst
komt er niet van
eenzame ontmoeting
verdrietig
ik neem afscheid
van mijn gewenste gast
Avondmalen (21-12-2017)
aan tafel
roept een man met baard
iedereen schuift aan
de tafel is gedekt in hogere sferen
neemt plaats
zoals het schilderij boven u
zwaar gemompel klinkt
een feest van herkenning is het niet
schilder Bart
hij zit op de hoek
bakt zoete broodjes
en spiegelt zich aan zijn Italiaanse schepper
naast hem
biedt Jacob van Minderen bescherming
hij staat garant
voor dat wat mogelijk nog komen gaat
lieve hemel
Andreas heft zijn armen hoog
uit protest wellicht
nog voor het eerste woord gevallen is
Judas schuilt
achter de rug van John
willens en wetens
op de vlakte wil hij liefst blijven
Peter richt
zijn mes de andere kant op
voor de zekerheid
zijn lieve heer die moest eens weten
de gastheer
hij doet langzaam zijn verhaal
een laatste avondeten
voor hen die hem zo lief hebben
ongelovige Tom
wijst onwijs in de lucht
wil niks weten
van wie of wat en het waarom
naast hem
spreidt buurman Jacob van Meer
verbaasd zijn armen
het verhaal van gastheer is niet waar
of wel
Philip wijst beduusd naar zichzelf
toch niet ik
ik ben mij van geen kwaad bewust
Mathieu verbolgen
keert zijn rug in ongeloof
vraagt om antwoord
bij Simon die eigenlijk nauwelijks weten kan
zo ook
doet Taddeüs naamgenoot van boef
hopelijk weet Simon
aan wie de schuld of onschuld kleeft
lieve mensen
ik zie angst in ogen
niemand treft schuld
ik die hier mijn laatste maaltijd deel
nee nooit
zal ik nog kerstmis vieren
liever nieuwe geboortes
lopen des levens gaan altijd immers door
de moraal
hussel feestdagen nooit door elkaar
daarvan komt ellende
het zet aan tot onnodig eenzaam avondmalen
Schaatsenrijdertje (23-12-2017)
schaatsenrijdertje
ren maar over het water
half gevleugeld beest
Schelpenzand (24-12-2017)
schelpenzandparkiet
vlieg blauw in gouden kooitje
laat je nog eens zien
Verlegen om antwoorden (26-12-2017)
antwoorden vragen
vraag ik een keer om antwoord
krijg ik weer een vraag
Drie bloeiwijzen (27-12-2017)
cas, melch, balthasar
met goud, wierook en mirre
is bloeien geen kunst
Klifhanger Cliff (28-12-2017)
Londen is calling
No Congratulations
La la la does it
Hoofdpersonages met kopzorgen breken hun hoofd (29-12-2017)
mijn hoofd hoort stemmen
ze maken heel veel ruzie
breken elkaars hoofd
Zalig Pasen Kerstman (4)
Beet. De grote kerstmuts van de kerstman past in zijn geheel over pa Haas. One size fits all. Zoals hazen meestal doen in nood, blijft pa stokstijf zitten. Zijn naam is niet voor niets Haas. Hij kan maar aan een ding denken. Einde onderzoek. Hij kan zijn onderzoeksgegevens zo snel niet meer veiligstellen. Wammes en Wommes zijn in geen woonkamer, wegen of velden te bekennen. Ze hebben hun hazensnor gedrukt. Angsthazen zijn het. Pa Haas niet. Zijn stokstijfpose is slechts een pose. Eigenlijk is hij een verschrikkelijk wilde haas. Eentje om voor uit te kijken. Maar dat weet de kerstman niet. Nog niet.
'Ha, ha, hebbes!', roept ma Engelhaar. 'Gaan we hem koken, bakken of frituren?'
'Ik stel voor om hem eerst het vel over de oren te trekken, niet?'
'Goed plan, kerstman.'
Zodra de kerstman pa Haas in zijn kerstmuts naar zich toetrekt gebeurt het meest onwaarschijnlijke. Haas laat een scheet en kerstman valt acuut flauw. Zo ook ma Engelhaar. Als een konijn gaat haas er vandoor. Niet dat het verschil uitmaakt. Alleen de sprongen zijn wat kleiner. Haas huppelt wat onhandig. In het leger aangekomen brengt hij snel verslag uit. Wommes en Wammes verwerken alles in de computer. In Excel, in min tien graden Celcius deo, want god, wat is het koud. Waarom eigenlijk niet in Word? Dan heb je meteen een goede tekst. Omdat er ook gerekend moet worden. In formules. Kookformules? Nee, rekenformules. De eindsom komt er zo aan. Wat was ook alweer de onderzoeksvraag? O ja, bewegingen rondom de kerstboom- en kerststal.
De uitslag. In een maand tijd is de kerstboom evenredig met de kerststal dagelijks zo'n twaalf keer bezocht door twee kinderen, een moeder en een vader. 31 x 12 x 4 = heel veel. Meer dan vorig jaar. Minder dan twee jaar geleden. Het soort bezoeken is daarentegen anders, zo blijkt, dan vorige jaren. Uit bewondering neemt nog steeds het grootste aantal treffers in. Maar uit honger, dit jaar veel kerstkransjes in de boom, is het aantal bezoeken danig toegenomen. En nog een heel bijzondere ontmoeting. Een vreemde gast met de moeder des huizes. Nou ja, vreemde gast, iedereen kent de kerstman wel, toch? Dat is voor het eerst. Althans dat Wommes, Wammes en pa Haas weten. Je weet natuurlijk nooit wat er onopgemerkt stiekem gebeurd. Wammes, Wommes en pa Haas hebben onder de kerstboom ook wel eens een tukkie gedaan.
Enfin. Volgens jaar opnieuw onderzoek. Misschien is er dan wel sprake van een nieuwe geboorte. Een tweeling in de kribbe van pakweg drie maanden oud. Dat zou wat zijn? Met kleine kerstmutsjes op uiteraard. Ma Haas is al aan het breien. Eind goed al goed, zogezegd. Ook dit jaar is de familie Haas vrijgesteld van familie Engelhaars kerstdis. Zijn zij even lucky dat zij vega zijn en zijn gebleven. De Kerstman kan zijn arrenslee weer pakken en zijn broek optrekken. Hij is hier ook weer klaar. Kan weer back to the North. Tot volgend jaar dan maar weer. Zalig Pasen Kerstman.
'Ha, ha, hebbes!', roept ma Engelhaar. 'Gaan we hem koken, bakken of frituren?'
'Ik stel voor om hem eerst het vel over de oren te trekken, niet?'
'Goed plan, kerstman.'
Zodra de kerstman pa Haas in zijn kerstmuts naar zich toetrekt gebeurt het meest onwaarschijnlijke. Haas laat een scheet en kerstman valt acuut flauw. Zo ook ma Engelhaar. Als een konijn gaat haas er vandoor. Niet dat het verschil uitmaakt. Alleen de sprongen zijn wat kleiner. Haas huppelt wat onhandig. In het leger aangekomen brengt hij snel verslag uit. Wommes en Wammes verwerken alles in de computer. In Excel, in min tien graden Celcius deo, want god, wat is het koud. Waarom eigenlijk niet in Word? Dan heb je meteen een goede tekst. Omdat er ook gerekend moet worden. In formules. Kookformules? Nee, rekenformules. De eindsom komt er zo aan. Wat was ook alweer de onderzoeksvraag? O ja, bewegingen rondom de kerstboom- en kerststal.
De uitslag. In een maand tijd is de kerstboom evenredig met de kerststal dagelijks zo'n twaalf keer bezocht door twee kinderen, een moeder en een vader. 31 x 12 x 4 = heel veel. Meer dan vorig jaar. Minder dan twee jaar geleden. Het soort bezoeken is daarentegen anders, zo blijkt, dan vorige jaren. Uit bewondering neemt nog steeds het grootste aantal treffers in. Maar uit honger, dit jaar veel kerstkransjes in de boom, is het aantal bezoeken danig toegenomen. En nog een heel bijzondere ontmoeting. Een vreemde gast met de moeder des huizes. Nou ja, vreemde gast, iedereen kent de kerstman wel, toch? Dat is voor het eerst. Althans dat Wommes, Wammes en pa Haas weten. Je weet natuurlijk nooit wat er onopgemerkt stiekem gebeurd. Wammes, Wommes en pa Haas hebben onder de kerstboom ook wel eens een tukkie gedaan.
Enfin. Volgens jaar opnieuw onderzoek. Misschien is er dan wel sprake van een nieuwe geboorte. Een tweeling in de kribbe van pakweg drie maanden oud. Dat zou wat zijn? Met kleine kerstmutsjes op uiteraard. Ma Haas is al aan het breien. Eind goed al goed, zogezegd. Ook dit jaar is de familie Haas vrijgesteld van familie Engelhaars kerstdis. Zijn zij even lucky dat zij vega zijn en zijn gebleven. De Kerstman kan zijn arrenslee weer pakken en zijn broek optrekken. Hij is hier ook weer klaar. Kan weer back to the North. Tot volgend jaar dan maar weer. Zalig Pasen Kerstman.
28-12-2017
Zalig Pasen Kerstman (3)
Ma Engelhaar gilt het uit. Zo'n gigantisch orgasme heeft ze nog nooit meegemaakt. Zelfs niet bij pa. De kerstman schrikt er van. Ook pa Haas kan niet zeggen dat hij dit ooit heeft meegemaakt. Ongehoord. Hij houdt zich stevig vast aan de stam van de kerstboom waaronder hij schuilt. Maar hij doet dat veel te ruw. De kerstballen in de boom en de kaarsjes van de kerstverlichting zwaaien gevaarlijk op en neer. De kerstman ziet het ook. Liggend op de bank, onderop, duwt hij ma Engelhaar snel van zich af. De piek dreigt uit de boom te vallen en net op tijd glijdt hij van de bank. De piek schiet uit de boom rakelings naast zijn kerstmuts en blijft in het hoofdkussen van de bank zitten. Het scheelde niet veel of de kerstman was gekeeld door een vlijmscherpe glazen piek uit de kerstboom. Een ding is zeker, dat had zeker de krant gehaald. Ma Engelhaar snapt niet goed wat er aan de hand is. Zij komt nog bij van het mega-orgasme dat haar lichaam en hoofd volledig in de ban houdt. Ze trilt nog na.
'What the fuck, is dit?', roept kerstman luid.
Geen taal voor een kerstman denkt pa Haas en schiet snel weg onder de boom. De kerstman stevent in zijn bloterik, met slechts zijn kerstmuts op en laarzen aan, naar de kerstboom en inspecteert wat de boom heeft doen bewegen. Maar er is niets te zien. Pa Haas heeft zich snel verstopt achter de kerststal en hoopt dat baardmans hem niet ziet.
'Wat heeft er nu voor gezorgd dat die kerstboom uit zijn slof geschoten heeft? Met een piek nota bene. Nog nooit zo'n agressieve kerstboom meegemaakt.'
Ma Engelhaar is intussen bij zinnen en staat de kerstman bij.
'In een kerststal, daar hoort toch geen haas te zitten, wel?'
Pa Haas voelt nattigheid. Snel neemt hij de benen, poten en oren en maakt dat ie verdwijnt. Een konijn zou er jaloers van worden. Hans Kazan ook. Zo hebben de haas en het konijn met kerstmis toch nog iets gemeen. Gevoel voor verdwijnen.
'Shit, daar gaat de haas. Snel geef me jouw muts.'
Gelukkig is de kerstman meester in de improvisatie. Snel gooit hij zijn muts richting pa Haas. Het is dan geen hoge hoed en de kerstman geen goochelaar, pa Haas vermoedt wat er gaat gebeuren.
'What the fuck, is dit?', roept kerstman luid.
Geen taal voor een kerstman denkt pa Haas en schiet snel weg onder de boom. De kerstman stevent in zijn bloterik, met slechts zijn kerstmuts op en laarzen aan, naar de kerstboom en inspecteert wat de boom heeft doen bewegen. Maar er is niets te zien. Pa Haas heeft zich snel verstopt achter de kerststal en hoopt dat baardmans hem niet ziet.
'Wat heeft er nu voor gezorgd dat die kerstboom uit zijn slof geschoten heeft? Met een piek nota bene. Nog nooit zo'n agressieve kerstboom meegemaakt.'
Ma Engelhaar is intussen bij zinnen en staat de kerstman bij.
'In een kerststal, daar hoort toch geen haas te zitten, wel?'
Pa Haas voelt nattigheid. Snel neemt hij de benen, poten en oren en maakt dat ie verdwijnt. Een konijn zou er jaloers van worden. Hans Kazan ook. Zo hebben de haas en het konijn met kerstmis toch nog iets gemeen. Gevoel voor verdwijnen.
'Shit, daar gaat de haas. Snel geef me jouw muts.'
Gelukkig is de kerstman meester in de improvisatie. Snel gooit hij zijn muts richting pa Haas. Het is dan geen hoge hoed en de kerstman geen goochelaar, pa Haas vermoedt wat er gaat gebeuren.
26-12-2017
Zalig Pasen Kerstman (2)
De kerstman treedt binnen. Het is al donker en de familie Engelhaar ligt al even te bed. De ene helft met zorgen over welke cadeautjes ze gaan krijgen en de andere met zorgen of het einde van de maand wel gehaald wordt, qua budget. Kortom, er wordt die kerstnacht slecht geslapen. Vol spanning kloppen vijf harten. Vijf? Ja, moeder en zusje zijn nog niet in beeld geweest, maar ze bestaan echt. Ze bibberen iets minder hard dan pa en de broertjes, maar toch, het geeft evengoed veel stress.
De kerstman streelt over zijn baard. Wommes trekt zijn oren in. Komt die kleine dikzak nu richting kerstboom gelopen? En wat draagt ie daar op zijn rug? Een lijk? Nee! Hij gooit het lijk hard op de grond. Uit de zak rollen allemaal cadeautjes. Bijna wil Wommes tevoorschijn springen. Zijn de cadeautjes voor hem? Nee, natuurlijk niet. De gedachte alleen al geeft Wommes wel een warm gevoel. En verdrietig tegelijk. Ze krijgen nooit niets in het leger. Ja, worteltjes. Voor de afwisseling met kerst, hele kleine. In zoet geweld. Smaakt best lekker. Maar het grootste feest is en blijft natuurlijk de worteltaart. Mmm ... Die is voor tweede kerstdag. Mjammie.
Waar moest ie nu ook alweer op letten, Wommes? O ja, natuurlijk, de beweging rondom de kerststal en -boom. De dikke kerstman heeft wel iets met de boom, maar niet met de stal. Die keurt hij nauwelijks een blik waardig. De zondaar. Ligt daar niet een heilig geest in? Moet ie die dan niet groeten, al is het maar uit respect? Zo dom is Wommes toch blijkbaar niet. Hij heeft altijd goed opgelet bij de catechismus. Die was altijd vroeg in de morgen, het eerste uur op de Mariakonijnenbasisschool. De rest kon hij dan niet meer volgen. Ja een half uurtje rekenen kon hij nog net bevatten. Optellen. Wel zo handig. Zeker bij het aantal bewegingen rondom de kerstboom en -stal bij de familie Engelhaar.
Zijn broer Wammes wil er dan altijd nog een goed verhaal bij. Liefst gestoeld op filosofie. Maar daar kan Wommes niets mee. Wat moet hij in hemelsnaam vertellen bij hetgeen hij nu ziet. De kerstman kleedt zich uit. Wat doet ie nu? Hoe valt dit te rijmen? Daar gaat de huiskamerdeur opnieuw open. De kerstman is intussen helemaal bloot op de bank gaan liggen. Geen gezicht. Alleen zijn muts heeft ie opgehouden. Voor de herkenning? Daar staat mams in de deuropening. In een dun vuurrood negligé. Nee! Dit gaat hier niet gebeuren. Wommes slaat zijn beide lange oren over zijn ogen. Dit wil hij niet zien. Hij kruipt langzaam naar achteren en vlucht door het vluchtgat,linea recta richting leger. Het is de beurt aan pa Haas. Maar niet nadat Wommes uitvoerig verslag heeft uitgebracht.
Pa leunt tegen de kerstboom en hoort de geluiden in de woonkamer aan. Wat een amateurs denkt hij onwillekeurig. Die geven nooit vaak van dattum, dat mag duidelijk zijn. Hij hoort de vrouw des huizens kreunen en mompelen. Het kreunen snapt pa Haas, het mompelen niet. Het lijkt zelfs op zeuren. Wie zeurt er nu bij zo'n happening? En wat doen ze er lang over. Hij was allang klaar geweest. De kerstman neemt blijkbaar de tijd. Totdat ...
De kerstman streelt over zijn baard. Wommes trekt zijn oren in. Komt die kleine dikzak nu richting kerstboom gelopen? En wat draagt ie daar op zijn rug? Een lijk? Nee! Hij gooit het lijk hard op de grond. Uit de zak rollen allemaal cadeautjes. Bijna wil Wommes tevoorschijn springen. Zijn de cadeautjes voor hem? Nee, natuurlijk niet. De gedachte alleen al geeft Wommes wel een warm gevoel. En verdrietig tegelijk. Ze krijgen nooit niets in het leger. Ja, worteltjes. Voor de afwisseling met kerst, hele kleine. In zoet geweld. Smaakt best lekker. Maar het grootste feest is en blijft natuurlijk de worteltaart. Mmm ... Die is voor tweede kerstdag. Mjammie.
Waar moest ie nu ook alweer op letten, Wommes? O ja, natuurlijk, de beweging rondom de kerststal en -boom. De dikke kerstman heeft wel iets met de boom, maar niet met de stal. Die keurt hij nauwelijks een blik waardig. De zondaar. Ligt daar niet een heilig geest in? Moet ie die dan niet groeten, al is het maar uit respect? Zo dom is Wommes toch blijkbaar niet. Hij heeft altijd goed opgelet bij de catechismus. Die was altijd vroeg in de morgen, het eerste uur op de Mariakonijnenbasisschool. De rest kon hij dan niet meer volgen. Ja een half uurtje rekenen kon hij nog net bevatten. Optellen. Wel zo handig. Zeker bij het aantal bewegingen rondom de kerstboom en -stal bij de familie Engelhaar.
Zijn broer Wammes wil er dan altijd nog een goed verhaal bij. Liefst gestoeld op filosofie. Maar daar kan Wommes niets mee. Wat moet hij in hemelsnaam vertellen bij hetgeen hij nu ziet. De kerstman kleedt zich uit. Wat doet ie nu? Hoe valt dit te rijmen? Daar gaat de huiskamerdeur opnieuw open. De kerstman is intussen helemaal bloot op de bank gaan liggen. Geen gezicht. Alleen zijn muts heeft ie opgehouden. Voor de herkenning? Daar staat mams in de deuropening. In een dun vuurrood negligé. Nee! Dit gaat hier niet gebeuren. Wommes slaat zijn beide lange oren over zijn ogen. Dit wil hij niet zien. Hij kruipt langzaam naar achteren en vlucht door het vluchtgat,linea recta richting leger. Het is de beurt aan pa Haas. Maar niet nadat Wommes uitvoerig verslag heeft uitgebracht.
Pa leunt tegen de kerstboom en hoort de geluiden in de woonkamer aan. Wat een amateurs denkt hij onwillekeurig. Die geven nooit vaak van dattum, dat mag duidelijk zijn. Hij hoort de vrouw des huizens kreunen en mompelen. Het kreunen snapt pa Haas, het mompelen niet. Het lijkt zelfs op zeuren. Wie zeurt er nu bij zo'n happening? En wat doen ze er lang over. Hij was allang klaar geweest. De kerstman neemt blijkbaar de tijd. Totdat ...
24-12-2017
Zeer en Dip zoeken antwoord
Zeer en Dip zoeken antwoord. Waarom, is dan de vraag? Precies. Waarom? Het doet er eenvoudigweg niet toe. Ze zoeken nu eenmaal graag, Zeer en Dip. Het is hun bestaan, hun bestaansreden. Los van elkaar dragen zij eenzelfde entiteit. En ze weten het van elkaar. Dat is nog het mooiste. Een voedingsbodem voor een prachtige relatie. Eentje die standhoudt voor de eeuwigheid.
Of dat verder spannend is, hangt dan weer af van de geschiedenis. Hoeveel relaties kan men dragen in een leven? Hoeveel keren kan men verliefd worden en blijven? Hoeveel liefde kan men geven en hoe intens? Want een ding is zeker. We zijn allemaal op zoek naar ultieme, intense, altijddurende liefde. Maar mag dat ook met meerdere personen? Of eenvoudiger gesteld, verdeeld over meerdere personen? En terugkomend op een eerdere vraag? Hoe intens zal dat dan zijn?
Geen idee. Willen Zeer en Dip ook helemaal niet weten, laat staan onderzoeken. Zij zijn immers altijd bezig met hun zoektocht. Want wat is er leuker dan zoeken? Vinden is zo saai. Van het moment dat er ook maar iets gevonden is, slaat het noodlot vaak toe. Het noodlot der saaiheid. Een saai bestaan, is hij of zij die vindt, uiteindelijk beschoren. Kaal wordt dan het bestaan. Een koude entiteit die berust in het gevondene. Zoekt elkaar broeders of zusters wil ik zeggen, maar vindt elkaar niet.
Zeer en Dip blijven dan ook altijd zoeken. Het is hun lust en hun leven. In een gemeenschappelijke entiteit. De ultieme vrijheid. Zeer en Dip entiteit. Probeert u het eens uit. Blijf zoeken, ook als u vindt. Zoeken geeft een drive, vinden niet. De zoektocht is de motor van ons bestaan. Hij die vindt, vindt niets. Niets nakkes nada.
Een grote teleurstelling is het vinden. Zeker van elkaar. Tenzij men samen verder zoekt. Dan openen werelden voor elkaar, in Zeer en Dip entiteit. Het doet soms pijn maar het zal altijd hongerig maken. Maar zonder eetlust geen bevrediging. Nietwaar?
Of dat verder spannend is, hangt dan weer af van de geschiedenis. Hoeveel relaties kan men dragen in een leven? Hoeveel keren kan men verliefd worden en blijven? Hoeveel liefde kan men geven en hoe intens? Want een ding is zeker. We zijn allemaal op zoek naar ultieme, intense, altijddurende liefde. Maar mag dat ook met meerdere personen? Of eenvoudiger gesteld, verdeeld over meerdere personen? En terugkomend op een eerdere vraag? Hoe intens zal dat dan zijn?
Geen idee. Willen Zeer en Dip ook helemaal niet weten, laat staan onderzoeken. Zij zijn immers altijd bezig met hun zoektocht. Want wat is er leuker dan zoeken? Vinden is zo saai. Van het moment dat er ook maar iets gevonden is, slaat het noodlot vaak toe. Het noodlot der saaiheid. Een saai bestaan, is hij of zij die vindt, uiteindelijk beschoren. Kaal wordt dan het bestaan. Een koude entiteit die berust in het gevondene. Zoekt elkaar broeders of zusters wil ik zeggen, maar vindt elkaar niet.
Zeer en Dip blijven dan ook altijd zoeken. Het is hun lust en hun leven. In een gemeenschappelijke entiteit. De ultieme vrijheid. Zeer en Dip entiteit. Probeert u het eens uit. Blijf zoeken, ook als u vindt. Zoeken geeft een drive, vinden niet. De zoektocht is de motor van ons bestaan. Hij die vindt, vindt niets. Niets nakkes nada.
Een grote teleurstelling is het vinden. Zeker van elkaar. Tenzij men samen verder zoekt. Dan openen werelden voor elkaar, in Zeer en Dip entiteit. Het doet soms pijn maar het zal altijd hongerig maken. Maar zonder eetlust geen bevrediging. Nietwaar?
21-12-2017
Zalig Pasen Kerstman (1)
Met jaloerse blik zit een kleine haas onder de kerstboom van familie Engelhaar. Hij zit verstopt achter de kerststal. Waarom krijgt die boom en stal toch zoveel aandacht? Hij begrijpt er niets van. Zodra de huiskamerdeur open gaat is de eerste weg die de bezoeker of huisgenoot aflegt een wandeling naar boom en stal. Al dagen observeert Wammes deze merkwaardige boom- en stalgang. Gelukkig is hij zelf nog niet ondekt. Hij weet telkens weer op tijd weg te duiken achter de in rotspapier verpakte, gestapelde kerstbaldozen. Een keer is hij bijna betrapt. Door het kleinste lid van familie Engelhaar, kleine Joris van vier. Het korte oogcontact tussen Wammes en Joris is er een van verbazing en onschuld. Wammes in freeze-stand en Joris in de war. Kerstmis en een haas, iets klopt er niet? Gelukkig is kleine Joris kort van geheugen en snel afgeleid. De aanlokkelijke schittering van een glinsterende kerstbal in de ogen van Joris, redt Wammes. 'Nijn, nijn', denkt Joris nog, wetend dat er iets niet klopt. De kerstbal lacht hem toe. Een vrolijk menneke is het toch. Gelukkig heeft hij niet langer besef van haas.
Voorlopig heeft Wammes genoeg gezien en keert terug naar zijn eigen habitat, de wei van boer Harmsen. Een prachtige wei gelegen tegen een bosrand in de buurt van Harfsen. In de sneeuw volgt hij zijn eigen pootafdruk, de kortste weg naar het leger. Hij wil zo snel mogelijk verslag uitbrengen. Vanochtend zes bezoeken aan boom en kerststal. Dat zijn er twee meer dan gisteren. Hij is benieuwd wat pa daarvan vindt. Zal hij het weer optekenen in het grote boek? En wat zal pa dan zeggen? 'Goed gedaan Wammes!' Zijn broer Wommes is nu aan de beurt. Vroeg of laat zullen alle onderzoeksgegevens leiden tot een eindconclusie. Op zijn laatst op eindjaarsdag. De deadline van dit bewonderingswaardige onderzoek. Zolang ze maar niet ontdekt worden, familie Haas, want dan loopt het onderzoek gevaar. God weet wat er dan gebeurt? Wammes van vier is een wijze haas, maar mankeert helaas nog het bevattingsvermogen, de ratio, om oorzaak en gevolg te duiden. In het leger valt nog het een en ander te leren.
Wommes mag op pad. Weliswaar ouder dan Wammes, maar wel minder slim. Wommes weet het. Gelukkig heeft hij daar verder geen last van. Hij is meer iemand van uitvoering dan van visie. Inzicht laat hij liever over aan Wammes, zijn filosofisch broertje van vier. Op aanraden volgt hij wel hetzelfde potenspoor. Ook Wommes houdt van de kortste weg. Even kijken of de coast in de huiskamer clear is. Yes. Snel positie innemen onder de boom achter de in rotspapier verpakte kerstbaldozen en dan geduldig afwachten. Daar gaat de huiskamerdeur open. Wie komt daar binnen?
Voorlopig heeft Wammes genoeg gezien en keert terug naar zijn eigen habitat, de wei van boer Harmsen. Een prachtige wei gelegen tegen een bosrand in de buurt van Harfsen. In de sneeuw volgt hij zijn eigen pootafdruk, de kortste weg naar het leger. Hij wil zo snel mogelijk verslag uitbrengen. Vanochtend zes bezoeken aan boom en kerststal. Dat zijn er twee meer dan gisteren. Hij is benieuwd wat pa daarvan vindt. Zal hij het weer optekenen in het grote boek? En wat zal pa dan zeggen? 'Goed gedaan Wammes!' Zijn broer Wommes is nu aan de beurt. Vroeg of laat zullen alle onderzoeksgegevens leiden tot een eindconclusie. Op zijn laatst op eindjaarsdag. De deadline van dit bewonderingswaardige onderzoek. Zolang ze maar niet ontdekt worden, familie Haas, want dan loopt het onderzoek gevaar. God weet wat er dan gebeurt? Wammes van vier is een wijze haas, maar mankeert helaas nog het bevattingsvermogen, de ratio, om oorzaak en gevolg te duiden. In het leger valt nog het een en ander te leren.
Wommes mag op pad. Weliswaar ouder dan Wammes, maar wel minder slim. Wommes weet het. Gelukkig heeft hij daar verder geen last van. Hij is meer iemand van uitvoering dan van visie. Inzicht laat hij liever over aan Wammes, zijn filosofisch broertje van vier. Op aanraden volgt hij wel hetzelfde potenspoor. Ook Wommes houdt van de kortste weg. Even kijken of de coast in de huiskamer clear is. Yes. Snel positie innemen onder de boom achter de in rotspapier verpakte kerstbaldozen en dan geduldig afwachten. Daar gaat de huiskamerdeur open. Wie komt daar binnen?
Brief van een liefhebbend kind
Lieve mama,
Ik heb misschien een rare vraag. Daarom schrijf ik deze brief. Hardop deze vraag stellen durf ik niet. Wel zachtjes schrijven op papier. Ik heb er heel lang over nagedacht. Durf ik of durf ik niet? Dat is weer eens wat anders dan 'ben ik of ben ik niet'. Ja, ik ken mijn klassiekers, mama. Die heeft papa mij al vroeg met paplepel ingegoten. Dat weet u niet? Vreemd. Wat ontgaat u toch veel. Heeft ook meteen te maken met mijn prangende vraag.
U bent altijd zo afwezig. Hoe komt dat zo? Nee, dit is niet de vraag die ik wilde stellen. Die komt nog. Zie dit maar als een vraag naar de ultieme vraag die ik u wil stellen. Een deelvraag. Waarom, waarom bent u altijd afwezig? Vreemd, heel vreemd. U loopt in de keuken, de kamer, boven, ligt vaak op de bank, fysiek aanwezig en toch, zo afwezig. Slaapt u slecht of droomt u veel? Ik moet dan ook altijd nadenken en soms ook piekeren. Doet u dat ook misschien? Ik wil het graag weten.
Ja, ja, allemaal deelvragen. Ik weet het. Ik zit dan ook verlegen om antwoorden. Of breng ik u nu in verlegenheid? Dat wil ik niet, hoor. Is niet mijn bedoeling. U heeft het zwaar. Altijd. Dat zie ik wel. Ik word daar zelf altijd een beetje verdrietig van. Zeker als u eenzaam en verlaten door het huis spookt. Onbereikbaar bent u dan. Afwezig. Best vervelend af en toe. Soms heb ik zin in een glaasje fris. Durf dat dan niet te vragen. Alles kost u moeite, op een of andere manier. Die moeite wil ik u graag besparen. Dan vindt u mij vast lief. Denk ik dan. Hoop ik dan. Niets liever wil ik u lief hebben. Boos is zo vervelend. Ja, soms wordt u boos. Maar daar kan ik niets aan doen. Ik ben maar een klein kind, weet u. En ik heb veel aandacht nodig. Kan ik ook niets aan doen. Zo gaat dat met kinderen. Toch?
Oh, u geeft weer niet thuis. Tegen wie moet ik dan praten? Mijn pop? Maar die is zo stil. Net als u. Ze praat nooit als ik er ben. Net als u. Ook al doe ik nog zo mijn best. Ja, ik geef het toe. Ik kan ook het bloed onder uw nagels uithalen. Maar bent u dat zelf niet een beetje schuld? Dat ik soms te veel ben. Eigenlijk altijd? Als nummer vier. Waarom? Waarom ben ik dan gekomen? Als u me niet wil zien?
Ik ga niet langer tellen hoeveel deelvragen ik aan u heb. U geeft toch geen antwoorden. Dat kunt u niet. U bent het kwijt. En dat kan ik dan weer begrijpen. Ik snap er zelf vaak ook niets van. Maar onderzoeken zal ik altijd. Daarom verzoek ik u, lieve mama, ook al weet ik dat u van verzoeken niet houdt, ik kan niet anders, geef alsjeblieft eens antwoord. Heeft u ooit van mij gehouden?
Uw liefhebbende zoon
Ik heb misschien een rare vraag. Daarom schrijf ik deze brief. Hardop deze vraag stellen durf ik niet. Wel zachtjes schrijven op papier. Ik heb er heel lang over nagedacht. Durf ik of durf ik niet? Dat is weer eens wat anders dan 'ben ik of ben ik niet'. Ja, ik ken mijn klassiekers, mama. Die heeft papa mij al vroeg met paplepel ingegoten. Dat weet u niet? Vreemd. Wat ontgaat u toch veel. Heeft ook meteen te maken met mijn prangende vraag.
U bent altijd zo afwezig. Hoe komt dat zo? Nee, dit is niet de vraag die ik wilde stellen. Die komt nog. Zie dit maar als een vraag naar de ultieme vraag die ik u wil stellen. Een deelvraag. Waarom, waarom bent u altijd afwezig? Vreemd, heel vreemd. U loopt in de keuken, de kamer, boven, ligt vaak op de bank, fysiek aanwezig en toch, zo afwezig. Slaapt u slecht of droomt u veel? Ik moet dan ook altijd nadenken en soms ook piekeren. Doet u dat ook misschien? Ik wil het graag weten.
Ja, ja, allemaal deelvragen. Ik weet het. Ik zit dan ook verlegen om antwoorden. Of breng ik u nu in verlegenheid? Dat wil ik niet, hoor. Is niet mijn bedoeling. U heeft het zwaar. Altijd. Dat zie ik wel. Ik word daar zelf altijd een beetje verdrietig van. Zeker als u eenzaam en verlaten door het huis spookt. Onbereikbaar bent u dan. Afwezig. Best vervelend af en toe. Soms heb ik zin in een glaasje fris. Durf dat dan niet te vragen. Alles kost u moeite, op een of andere manier. Die moeite wil ik u graag besparen. Dan vindt u mij vast lief. Denk ik dan. Hoop ik dan. Niets liever wil ik u lief hebben. Boos is zo vervelend. Ja, soms wordt u boos. Maar daar kan ik niets aan doen. Ik ben maar een klein kind, weet u. En ik heb veel aandacht nodig. Kan ik ook niets aan doen. Zo gaat dat met kinderen. Toch?
Oh, u geeft weer niet thuis. Tegen wie moet ik dan praten? Mijn pop? Maar die is zo stil. Net als u. Ze praat nooit als ik er ben. Net als u. Ook al doe ik nog zo mijn best. Ja, ik geef het toe. Ik kan ook het bloed onder uw nagels uithalen. Maar bent u dat zelf niet een beetje schuld? Dat ik soms te veel ben. Eigenlijk altijd? Als nummer vier. Waarom? Waarom ben ik dan gekomen? Als u me niet wil zien?
Ik ga niet langer tellen hoeveel deelvragen ik aan u heb. U geeft toch geen antwoorden. Dat kunt u niet. U bent het kwijt. En dat kan ik dan weer begrijpen. Ik snap er zelf vaak ook niets van. Maar onderzoeken zal ik altijd. Daarom verzoek ik u, lieve mama, ook al weet ik dat u van verzoeken niet houdt, ik kan niet anders, geef alsjeblieft eens antwoord. Heeft u ooit van mij gehouden?
Uw liefhebbende zoon
19-12-2017
Vlucht naar Egypte
Er zijn moppen die beklijven, nergens over gaan en toch alleszeggend zijn. Die persoonlijke smaak overstijgen, verbinden in gulle lach, desnoods onbegrip. Bevrijden, wringen. Contradicties in terminussen.
Behalve als ze door dezelfde oom urenlang orakelt worden op lange winteravonden. In de zomer kun je ze ontvluchten door simpelweg naar buiten te rennen. Maar in de winter zijn het soms ware martelingen. Beslagen ten ijs moet je dan komen om die ludieke saaie oom de moppenmond te snoeren.
Ik waan me dan altijd op een grote zandvlakte, in bloedhete zon, ergens in Egypte of Marokko. En wanneer het blijft knellen gooi ik hem eruit:
‘Het is geel en trekt door de woestijn?’
‘Een kudde vanille-yoghurt'.
Niemand lacht. Te absurd voor woorden.
Behalve als ze door dezelfde oom urenlang orakelt worden op lange winteravonden. In de zomer kun je ze ontvluchten door simpelweg naar buiten te rennen. Maar in de winter zijn het soms ware martelingen. Beslagen ten ijs moet je dan komen om die ludieke saaie oom de moppenmond te snoeren.
Ik waan me dan altijd op een grote zandvlakte, in bloedhete zon, ergens in Egypte of Marokko. En wanneer het blijft knellen gooi ik hem eruit:
‘Het is geel en trekt door de woestijn?’
‘Een kudde vanille-yoghurt'.
Niemand lacht. Te absurd voor woorden.
11-12-2017
Brief aan Joulupukki
Lieve Joulupukki,
Ik wil geen ruzie meer. Je kent me als geen ander. En ja, ik ben kort van stof. Het is hier in het Noorden ook altijd verrekkes koud en je weet het, ik zal daar nooit echt gewend aan raken. Ben dan ook niet van de lange zinnen. Hoewel die mogelijk wel meer zouden verduidelijken, hoe ik me voel. Maar het is eigenlijk ook heel simpel. Zoals dat in de Noorse liefde hoort. Ik hou van jou. Zo ontzettend veel. Ik kan je gewoonweg niet missen. Kunnen we onze ruzie niet bijleggen? Alsjeblieft.
Tranen met tuiten huil ik de hele dag. Kijk eens uit je raam. Zie je de ijspegels hangen. Dat zijn de tranen die ik voor jou pleng. Bevroren, net als mijn hart. Wil jij het niet alsjeblieft ontdooien? Lieverd, ik weet dat jij me ook mist. Als de sneeuw hier weer eens voor mijn neus dwarrelt denk ik aan jou. Jouw gedachten vallen neer in kleine vlokken. Het is jouw boodschap aan mij. Ze zijn nog niet met elkaar overeen gekomen, de sneeuwvlokjes, jouw gedachten. Laat ze alsjeblieft samensmelten in een mooie sneeuwpoppin. En laat het dan mij wezen. Alsjeblieft.
Ik heb jouw steelse blikken en het lonken naar die andere schone gezien. En ik weet het. Ook jij bent maar een man. Door die dikken witte baard van jou voel ik de konen, die warm worden als je haar weer ziet. Het gloeien schijnt zo door je baard dat kan iedereen aanschouwen. Weet dat ik je deze gedachten en gevoelens gun. Maar je weet het ook liefste, de passie kan soms kortstondig zijn. Je kunt jouw lieve vrouwtje Jouluori toch niet zo maar in de steek laten?
Denk nog eens goed na de komende tijd mijn lieve Joulupukki, als je met je rendieren en arrenslee volgeladen met cadeautjes door de donkere nachten glijdt. Hier zit een lieve deerne op jou te machten en te smachten. Ik wil voor altijd de jouwe zijn. Wil jij dan ook de mijne blijven? Voor eeuwig wil ik dat jij mijn sneeuw- en bergtop bent. Aan jou wil ik me slechts warmen. Dus kom op dikke dappere stoere lieve kerstman Juolupukki, geef jezelf nu eens aan mij opnieuw cadeau. Je zult er geen spijt van krijgen.
Liefs en heel veel warme kusjes,
Jouw Jouluori X X X X X
Ik wil geen ruzie meer. Je kent me als geen ander. En ja, ik ben kort van stof. Het is hier in het Noorden ook altijd verrekkes koud en je weet het, ik zal daar nooit echt gewend aan raken. Ben dan ook niet van de lange zinnen. Hoewel die mogelijk wel meer zouden verduidelijken, hoe ik me voel. Maar het is eigenlijk ook heel simpel. Zoals dat in de Noorse liefde hoort. Ik hou van jou. Zo ontzettend veel. Ik kan je gewoonweg niet missen. Kunnen we onze ruzie niet bijleggen? Alsjeblieft.
Tranen met tuiten huil ik de hele dag. Kijk eens uit je raam. Zie je de ijspegels hangen. Dat zijn de tranen die ik voor jou pleng. Bevroren, net als mijn hart. Wil jij het niet alsjeblieft ontdooien? Lieverd, ik weet dat jij me ook mist. Als de sneeuw hier weer eens voor mijn neus dwarrelt denk ik aan jou. Jouw gedachten vallen neer in kleine vlokken. Het is jouw boodschap aan mij. Ze zijn nog niet met elkaar overeen gekomen, de sneeuwvlokjes, jouw gedachten. Laat ze alsjeblieft samensmelten in een mooie sneeuwpoppin. En laat het dan mij wezen. Alsjeblieft.
Ik heb jouw steelse blikken en het lonken naar die andere schone gezien. En ik weet het. Ook jij bent maar een man. Door die dikken witte baard van jou voel ik de konen, die warm worden als je haar weer ziet. Het gloeien schijnt zo door je baard dat kan iedereen aanschouwen. Weet dat ik je deze gedachten en gevoelens gun. Maar je weet het ook liefste, de passie kan soms kortstondig zijn. Je kunt jouw lieve vrouwtje Jouluori toch niet zo maar in de steek laten?
Denk nog eens goed na de komende tijd mijn lieve Joulupukki, als je met je rendieren en arrenslee volgeladen met cadeautjes door de donkere nachten glijdt. Hier zit een lieve deerne op jou te machten en te smachten. Ik wil voor altijd de jouwe zijn. Wil jij dan ook de mijne blijven? Voor eeuwig wil ik dat jij mijn sneeuw- en bergtop bent. Aan jou wil ik me slechts warmen. Dus kom op dikke dappere stoere lieve kerstman Juolupukki, geef jezelf nu eens aan mij opnieuw cadeau. Je zult er geen spijt van krijgen.
Liefs en heel veel warme kusjes,
Jouw Jouluori X X X X X
Zo dronken worden als een cohortief
Eerst even wat uitleg vooraf ter verduidelijking. De komende zinnen zijn ontleend uit de volksencyclopedie Wikipedia, u allen bekend. De online encyclopedie die iedereen begrijpt en die er voor zorgt dat we niet meer in onze woonkamers boekenplanken hebben volgestouwd met papieren encyclopedieën. Ik moet er niet aan denken. Heb ze vroeger nog verkocht. Had altijd maar een deel bij me. Een inkijkexemplaar. Van AA tot Axioma. De andere delen liet ik altijd thuis. Wilden ze natuurlijk allemaal aan de deur juist een ander deel inkijken. Nou mooi niet. Enfin.
De cohortatief is een werkwoordelijk aspect dat een verzoek, aandringen, aanmoediging, wens, verlangen, doelstelling, bevel, doel of gevolg met betrekking tot de door middel van het werkwoord genoemde handeling of toestand uitdrukt. Kunt u nog volgen? De cohortatief verschilt als aparte wijs van andere vormen van de irrealis doordat hij alleen bij de eerste persoon verschijnt. Gelukkig maar, want als deze overal, bij iedere persoon zou verschijnen, zou het einde helemaal zoek zijn. De irrealis is een aspect van werkwoorden met behulp waarvan de spreker tot uitdrukking brengt dat de genoemde handeling of toestand op het moment van spreken voor zover bekend (nog) niet heeft plaatsgehad. Een soort voorclimax, niet te verwarren met de anticlimax. Als zodanig staat de irrealis tegenover de realis. De realis zal ik u besparen. Is ook niet zo belangrijk.
In het Nederlands wordt de irrealis het vaakst weergegeven met dezelfde wijs die voor de realis wordt gebruikt, namelijk de aantonende wijs in combinatie met allerlei hulpwerkwoorden die een modaliteit uitdrukken, zoals zullen, kunnen en moeten. Waarom willen hier is weggelaten is mij volledig een raadsel. Mocht je willen moeten kunnen dan kun je je wil beter weglaten anders wordt het een moetje, ongetwijfeld. Alleen de gebiedende wijs is in het Nederlands een aparte wijs voor de irrealis. Onwijs, dat het nog voorkomt, gebieden? Nota bene is onze democratische samenleving. In ons poldermodel is allang geen plaats mee voor gebieden. Echt niet. Alleen maar meegaan.
Enfin. In heel veel andere talen bestaan naast de gebiedende wijzen nog meer wijzen om de irrealis mee uit te drukken, waarvan in het Grieks de aanvoegende wijs of conjunctief en de optatief de meest voorkomende zijn. Ze dragen overigens allemaal goud, wierook en mirre bij zich. Ze kunnen moeilijk zonder cadeautje aankomen, toch? Andere talen hebben nog meer aparte wijzen voor het weergeven van specifieke aspecten, zoals de dubitatief, de cohortatief, de interrogatief en de conditionalis. Daar zul je ze hebben. Ik kan ze niet onbenoemd laten, echt niet. Al zou u willen. In het kort dan maar, anders raakt u wellicht de draad nog kwijt.
De dubitatief is een werkwoordelijk aspect dat aangeeft dat de door middel van het werkwoord genoemde handeling of toestand onzeker of twijfelachtig is. Dubieus nietwaar? In sommige talen zoals het Bulgaars bestaat hiervoor een aparte vorm ofwel wijs. Het is net als met Bulgaarse yoghurt, bijna niet te vinden. In de meeste Romaanse talen zoals het Frans wordt de dubitatief uitgedrukt door middel van de conditionalis, die in vorm gelijk is aan de verleden toekomende tijd. Verleden toekomende tijd? Dat is verwarrend? Komt die nog of is die al geweest?
De cohortatief is een werkwoordelijk aspect dat een verzoek, aandringen, aanmoediging, wens, verlangen, doelstelling, bevel, doel of gevolg met betrekking tot de door middel van het werkwoord genoemde handeling of toestand uitdrukt. Wat een gezwam om niets zeg. Als ik nu eens gewoon zeg waar het op staat of slaat is dat niet veel handiger? Een pak slaag bijvoorbeeld, valt dat binnen de omschrijving? Volgens mij wel. Je kunt een pak slaag zelfs in het nu krijgen of straks. Als je hem in het verleden hebt gehad is daar ook niets mis mee. Blijkbaar heb je er dan niet onder geleden. Je leest dit immers nog.
De cohortatief verschilt als aparte wijs van andere vormen van de irrealis doordat hij alleen bij de eerste persoon verschijnt. Gelukkig maar. Je zult hem tegenkomen bij de buren of je vrienden, dat wil je toch niet meemaken? Als aparte wijs komt de cohortatief bijvoorbeeld voor in het Hebreeuws en Koreaans. Ik bedoel maar. En het moet gezegd, het is een schattig deuntje. Een soort ‘slaap, kindje slaap’, maar dan anders.
De conditionalis of voorwaardelijke wijs is een werkwoordsvorm die gebruikt wordt ter aanduiding van de gevolgen van een voorwaarde. Soms wordt de voorwaardelijke wijs ook gebruikt in de als-bijzin of in combinatie met de aanvoegende wijs. De voorwaardelijke wijs komt voor in verschillende talen en wordt vervoegd naar persoon of getal. Er zijn ook tijden en in sommige talen ook actief / passief. Dat we dat nog mogen meemaken lieve lezer? Dat er tijden zijn. Getijden zou ik daar aan willen toevoegen. De herfst en de winter, vrij passief. De lente en de zomer daarentegen super actief. Laat die laatste twee maar snel weer komen. Opdat we dan weer lekker kunnen feesten en dronken worden. Lekker met alle cohortatieven op stap en helemaal out gaan. Zo dronken worden als een malle cohortatief samen met je lief. Wat wenst u zich nog meer?
De cohortatief is een werkwoordelijk aspect dat een verzoek, aandringen, aanmoediging, wens, verlangen, doelstelling, bevel, doel of gevolg met betrekking tot de door middel van het werkwoord genoemde handeling of toestand uitdrukt. Kunt u nog volgen? De cohortatief verschilt als aparte wijs van andere vormen van de irrealis doordat hij alleen bij de eerste persoon verschijnt. Gelukkig maar, want als deze overal, bij iedere persoon zou verschijnen, zou het einde helemaal zoek zijn. De irrealis is een aspect van werkwoorden met behulp waarvan de spreker tot uitdrukking brengt dat de genoemde handeling of toestand op het moment van spreken voor zover bekend (nog) niet heeft plaatsgehad. Een soort voorclimax, niet te verwarren met de anticlimax. Als zodanig staat de irrealis tegenover de realis. De realis zal ik u besparen. Is ook niet zo belangrijk.
In het Nederlands wordt de irrealis het vaakst weergegeven met dezelfde wijs die voor de realis wordt gebruikt, namelijk de aantonende wijs in combinatie met allerlei hulpwerkwoorden die een modaliteit uitdrukken, zoals zullen, kunnen en moeten. Waarom willen hier is weggelaten is mij volledig een raadsel. Mocht je willen moeten kunnen dan kun je je wil beter weglaten anders wordt het een moetje, ongetwijfeld. Alleen de gebiedende wijs is in het Nederlands een aparte wijs voor de irrealis. Onwijs, dat het nog voorkomt, gebieden? Nota bene is onze democratische samenleving. In ons poldermodel is allang geen plaats mee voor gebieden. Echt niet. Alleen maar meegaan.
Enfin. In heel veel andere talen bestaan naast de gebiedende wijzen nog meer wijzen om de irrealis mee uit te drukken, waarvan in het Grieks de aanvoegende wijs of conjunctief en de optatief de meest voorkomende zijn. Ze dragen overigens allemaal goud, wierook en mirre bij zich. Ze kunnen moeilijk zonder cadeautje aankomen, toch? Andere talen hebben nog meer aparte wijzen voor het weergeven van specifieke aspecten, zoals de dubitatief, de cohortatief, de interrogatief en de conditionalis. Daar zul je ze hebben. Ik kan ze niet onbenoemd laten, echt niet. Al zou u willen. In het kort dan maar, anders raakt u wellicht de draad nog kwijt.
De dubitatief is een werkwoordelijk aspect dat aangeeft dat de door middel van het werkwoord genoemde handeling of toestand onzeker of twijfelachtig is. Dubieus nietwaar? In sommige talen zoals het Bulgaars bestaat hiervoor een aparte vorm ofwel wijs. Het is net als met Bulgaarse yoghurt, bijna niet te vinden. In de meeste Romaanse talen zoals het Frans wordt de dubitatief uitgedrukt door middel van de conditionalis, die in vorm gelijk is aan de verleden toekomende tijd. Verleden toekomende tijd? Dat is verwarrend? Komt die nog of is die al geweest?
De cohortatief is een werkwoordelijk aspect dat een verzoek, aandringen, aanmoediging, wens, verlangen, doelstelling, bevel, doel of gevolg met betrekking tot de door middel van het werkwoord genoemde handeling of toestand uitdrukt. Wat een gezwam om niets zeg. Als ik nu eens gewoon zeg waar het op staat of slaat is dat niet veel handiger? Een pak slaag bijvoorbeeld, valt dat binnen de omschrijving? Volgens mij wel. Je kunt een pak slaag zelfs in het nu krijgen of straks. Als je hem in het verleden hebt gehad is daar ook niets mis mee. Blijkbaar heb je er dan niet onder geleden. Je leest dit immers nog.
De cohortatief verschilt als aparte wijs van andere vormen van de irrealis doordat hij alleen bij de eerste persoon verschijnt. Gelukkig maar. Je zult hem tegenkomen bij de buren of je vrienden, dat wil je toch niet meemaken? Als aparte wijs komt de cohortatief bijvoorbeeld voor in het Hebreeuws en Koreaans. Ik bedoel maar. En het moet gezegd, het is een schattig deuntje. Een soort ‘slaap, kindje slaap’, maar dan anders.
De conditionalis of voorwaardelijke wijs is een werkwoordsvorm die gebruikt wordt ter aanduiding van de gevolgen van een voorwaarde. Soms wordt de voorwaardelijke wijs ook gebruikt in de als-bijzin of in combinatie met de aanvoegende wijs. De voorwaardelijke wijs komt voor in verschillende talen en wordt vervoegd naar persoon of getal. Er zijn ook tijden en in sommige talen ook actief / passief. Dat we dat nog mogen meemaken lieve lezer? Dat er tijden zijn. Getijden zou ik daar aan willen toevoegen. De herfst en de winter, vrij passief. De lente en de zomer daarentegen super actief. Laat die laatste twee maar snel weer komen. Opdat we dan weer lekker kunnen feesten en dronken worden. Lekker met alle cohortatieven op stap en helemaal out gaan. Zo dronken worden als een malle cohortatief samen met je lief. Wat wenst u zich nog meer?
07-12-2017
Kokette Katinka en de provinciaal
Aan de rand van een lelijke stad liep een provinciaal wat te dromen. Hij droomde van kokette Katinka, zijn droomvrouw. Helaas was de dame onbereikbaar voor hem. In twee opzichten, misschien wel meer, maar daarvan is de reden bij de schrijver nochtans onbekend. Op de eerste plaats vanwege dikke stadsmuren die de jongeman de toegang weigerden. Het was weliswaar een lelijke stad, maar ach, zelfs een lelijke stad moest beschermd. Op de tweede plaats was Katinka onbereikbaar omdat ze van te goede komaf was. Te goede komaf, kan dat überhaupt? Kom er niet bij af bij een provinciaal want al het goede komt zo'n beetje daar vandaan. Maar dat terzijde, van de stad uiteraard.
Tinus Goedzak moest en zou op een of andere manier, voor de tweede keer in contact komen met kokette Katinka. Het eerste probleem, de muur, die zou hij met gemak kunnen beslechten. Gestapelde stenen stonden toegang tot zijn grote liefde niet in de weg. Bovendien was hij gespecialiseerd in graven. Wat dan weer een prettige bijkomstigheid was bij probleem twee. Zijn graf- en graafkunst stelde hem in staat om ook probleem twee te tackelen. Met het levendige beeld van Katinka op zijn netvlies wist hij snel door te dringen in hogere kringen. Nee, niet vermomd als een of andere mafketel, nee, nee, gewoon als zichzelf.
Provinciaal Tinus Goedzak was aanvankelijk een vreemd object voor de koninklijke stedelingen. Ze wisten niet zo goed raad met deze vreemde inborst. Totdat Katinka zich er mee moeide. Bij de tweede ontmoeting met deze knappe jongeman sprongen haar beide borstjes koket omhoog. Het bleef niet onopgemerkt. Tinus Goedzak wist het zeker. Deze dame was de moeite waard.
De koninklijke stedelingen stelden Tinus op de proef en lieten hem allemaal kunstjes doen, ter leeringh ende vermaeck. Voor wat hoort wat, moesten ze gedacht hebben. Gelukkig was Tinus van alle markten thuis en zeer bedreven in kleinkunst en andere gein. De stedelingen hadden dan ook een kostelijke middag. Ze hadden echter nooit kunnen bevroeden dat er nog ooit iemand voor Katinka zou vallen. Kwam zij immers niet rechtstreeks van de Wallen? Ze lag niet zo goed bij de koninklijke familie. En dat had ze eigenlijk van kinds af aan geproefd. Ze paste niet in het randstedelijke plaatje en vergreep zich aan de lusten. Alle stedelingen lonkte ze binnen vanachter haar met mooie blommen versierde raam.
Een voor een gingen de stedelingen bij haar op bezoek. Het smaakte telkens weer naar meer. Totdat de dame volkomen afgelikt alleen nog maar als boterham diende. De stedelingen keerden zich af. Zeker toen ze ontdekten dat achter de twee borstjes, koninklijke bloede schuil ging. Ontzet was de gegoede burgerij. Afzetten was niet mogelijk. Ze was immers van koninklijke bloede. Een straatverbod werd kokette Katinka opgelegd. Dat was de enige maatregel die enigszins resultaat en fatsoen kon opleveren. Vanachter een van de grote kasteelramen bracht ze voort haar dagen door. Totdat ze op de volkse kermis buiten de stad, die een keer per jaar door de koninklijke stedelingen buiten de muren van de stad bezocht werd, de man van haar dromen ontmoette, Tinus Goedzak.
En daar stond hij plots weer voor haar, in de grote balzaal, te midden van de koninklijke stedelingen. Dit keer zonder rare belletjes om zijn enkels, zonder dikke trom op de rug, zonder trekharmonica in zijn handen en maffe tamboerijn op het hoofd. Nee, bloot, helemaal bloot en kwetsbaar stond hij voor haar. En de liefde brak door. Hoog en bonkend in haar beide borstjes. Zo ongelofelijk mooi. Zoals alleen de zon een diepe duisternis doorbreken kan. Ze viel Tinus in de armen en ze leefden nog lang en gelukkig, kokette Katinka en de lieve provinciaal. Beiden hielden hun eigen huisje aan. Zo profiteerden ze samen van best of both worlds. In de weekends in het kasteel en doordeweeks in het hutje op de hei.
Tinus Goedzak moest en zou op een of andere manier, voor de tweede keer in contact komen met kokette Katinka. Het eerste probleem, de muur, die zou hij met gemak kunnen beslechten. Gestapelde stenen stonden toegang tot zijn grote liefde niet in de weg. Bovendien was hij gespecialiseerd in graven. Wat dan weer een prettige bijkomstigheid was bij probleem twee. Zijn graf- en graafkunst stelde hem in staat om ook probleem twee te tackelen. Met het levendige beeld van Katinka op zijn netvlies wist hij snel door te dringen in hogere kringen. Nee, niet vermomd als een of andere mafketel, nee, nee, gewoon als zichzelf.
Provinciaal Tinus Goedzak was aanvankelijk een vreemd object voor de koninklijke stedelingen. Ze wisten niet zo goed raad met deze vreemde inborst. Totdat Katinka zich er mee moeide. Bij de tweede ontmoeting met deze knappe jongeman sprongen haar beide borstjes koket omhoog. Het bleef niet onopgemerkt. Tinus Goedzak wist het zeker. Deze dame was de moeite waard.
De koninklijke stedelingen stelden Tinus op de proef en lieten hem allemaal kunstjes doen, ter leeringh ende vermaeck. Voor wat hoort wat, moesten ze gedacht hebben. Gelukkig was Tinus van alle markten thuis en zeer bedreven in kleinkunst en andere gein. De stedelingen hadden dan ook een kostelijke middag. Ze hadden echter nooit kunnen bevroeden dat er nog ooit iemand voor Katinka zou vallen. Kwam zij immers niet rechtstreeks van de Wallen? Ze lag niet zo goed bij de koninklijke familie. En dat had ze eigenlijk van kinds af aan geproefd. Ze paste niet in het randstedelijke plaatje en vergreep zich aan de lusten. Alle stedelingen lonkte ze binnen vanachter haar met mooie blommen versierde raam.
Een voor een gingen de stedelingen bij haar op bezoek. Het smaakte telkens weer naar meer. Totdat de dame volkomen afgelikt alleen nog maar als boterham diende. De stedelingen keerden zich af. Zeker toen ze ontdekten dat achter de twee borstjes, koninklijke bloede schuil ging. Ontzet was de gegoede burgerij. Afzetten was niet mogelijk. Ze was immers van koninklijke bloede. Een straatverbod werd kokette Katinka opgelegd. Dat was de enige maatregel die enigszins resultaat en fatsoen kon opleveren. Vanachter een van de grote kasteelramen bracht ze voort haar dagen door. Totdat ze op de volkse kermis buiten de stad, die een keer per jaar door de koninklijke stedelingen buiten de muren van de stad bezocht werd, de man van haar dromen ontmoette, Tinus Goedzak.
En daar stond hij plots weer voor haar, in de grote balzaal, te midden van de koninklijke stedelingen. Dit keer zonder rare belletjes om zijn enkels, zonder dikke trom op de rug, zonder trekharmonica in zijn handen en maffe tamboerijn op het hoofd. Nee, bloot, helemaal bloot en kwetsbaar stond hij voor haar. En de liefde brak door. Hoog en bonkend in haar beide borstjes. Zo ongelofelijk mooi. Zoals alleen de zon een diepe duisternis doorbreken kan. Ze viel Tinus in de armen en ze leefden nog lang en gelukkig, kokette Katinka en de lieve provinciaal. Beiden hielden hun eigen huisje aan. Zo profiteerden ze samen van best of both worlds. In de weekends in het kasteel en doordeweeks in het hutje op de hei.
01-12-2017
Zomerliefde onder water
Dertig graden, hartje zomer. Ik sta tot aan mijn middel in lauw strandbadwater. Ze kijkt me ondeugend aan, slaat zwoel haar wimpers neer.
Om ons heen klinkt luid gejoel. Nivea strandballen zweven door de lucht. Maar ik, ik wil alleen nog met haar spelen.
Vanaf dag een op camping Heideroos vreten onze ogen elkaar op. Moed en hormonen winnen het van verlegenheid. We dollen en we spelen.
Ik houd haar kleine rubberbootje vast. Zij duikt onder. Ik duik mee en klap het bootje om. Gulzig happen we naar lucht en tong. Niemand die ons ziet.
Peddels protesteren. Het is niet alleen mijn hart dat bonkt. Een grote ruk. Daar staat plots papa meisje, met geheven rubberboot. Twee snoeken duiken weg.
Verkozen tot Column van de Maand (November 2017) op ColumnX. Eerder gepubliceerd op 120W (10 juni 2017) met als themawoord Peddel.
30-11-2017
Webtales Gedichten November 2017
Pinktraan (1-11-2017)
Er pinkt een dikke traan
In de ooghoek van mijn ziel
Niemand die het ziet
Stokpaardmalaise (3-11-2017)
Mijn stokpaard is lui
Geeft aan gedachten de brui
Hersenen in rui
Piektijd (3-11-2017)
hemelrijkend
niemand kan erbij
zelfs de ladder niet
neerkijkend
op kerstgroen
ballen die schitteren
in slingers licht
zie ik gezichten
kinderen glunderen
aan mijn voet
jezus maria
jozef en wat schapen
in droom
word ik wakker
nog zoveel te doen
(Inzending voor menukaart Restaurant de Liefde te Doesburg)
Respectrumpscopie (5-11-2017)
Erg lastig euvel
Laten kijken in je hol
Niet presidentieel
Filmposter (8-11-2017)
Harry speelt hoofdrol
Hedwig neemt op, monteert
Hagrid post de films
Waar is mijn heupflesje gebleven? (9-11-2017)
Schreeuw uit woede dorst
O moeder wat is het heet
Gerezen borst ontploft
Ideologie fonetica (10-11-2017)
Wat een mooi idee
Maak mezelf daarmee bekend
Ben ik vrouw of vent
Familiebijeenkomst van de koude kant (13-11-2017)
we smeden ijzer
als het verrekes heet is
koudvuur helpt daarbij
Lelijk ambachtelijk (14-11-2017)
zwarte raaf met pet
amper dood noch opgezet
houd zich aan de wet
TomTom maakt tamtam (15-11-2017)
TomTom maakt tamtam
Is erg boos op de kruising
Die niet eens bestaat
Franse overmacht (16-11-2017)
farce majeure
overmacht in lolligheid
force mineure
Onderwereldreis (17-11-2017)
liggen in cement
kaken stevig op elkaar
zwijgzaam en doodstil
Post mortem melancholica (21-11-2017)
na doodgeboorte
wakkert melancholica
leven moeizaam aan
Asbestaandoening (22-11-2017)
asbestaandoening
je zult er last van hebben
foute kankerhoest
Bestaansonrecht (22-11-2017)
mladic staat terecht
voor idioot bestaansonrecht
uitspraak: zeer schuldig
Uitzendkracht van Sinterklaas (23-11-2017)
ginds komt de stoomboot uit Spanje aan
vol verwachting klopt het hart
borstplaatjes, groot in tal
vrees niet dat wij klagen
wie zoet is krijgt lekkers, wie stout is de roe
makkers staakt uw wild geraas
ban vrij de vrees uit het hart
hier in huis waait zelfs de wind
zie de maan eens schijnen door de
bomen
maar, o wee, o bittere smart
hoor de wind eens waaien door de bomen
twee kaatseballen in een net
o wat pret zal t'zijn te spelen
daar wordt aan de deur geklopt
een vreemdeling zeker
hij brengt ons sint nicolaas
ik zie hem al staan
in één of andere hoek
hoe huppelt zijn paardje
het dek op en neer
daar stopt hij blij van zin
rijd niet stilletjes ons huis voorbij
't is een baas
een bromtol en een zweep heeft ie bij
een knecht staat te lachen en roept ons toe
al wat hij gehoord heeft bij 't jaarlijks bezoek
't heerlijk avondje is gekomen
hoe waaien de wimpels al heen en al weer
het is ook niet alle dagen
dat hij rijdt in donk're nachten
als hij eens wist hoe zeer wij wachten
daar stopt hij, daar stopt hij
hij meent het goed
de bisschop schrijft op in zijn boek
wees maar gerust mijn kind.
eerlijk zullen w'alles delen
een pop met vlechten in het haar
wie zou dat nu zijn?
een letter van banket
voor een kleine baas
daar onder in die zak
suikergoed en marsepein
hoor wie klopt daar kind'ren
kom maar eens kijken
wat je in jouw schoentje vind
bergen suikergoed
voor groot en klein
zo zwart als roet
taai en van marsepein
de zak van sinterklaas
die verdwaalt is zeker
wees maar niet bevreesd
zo lekker en zo zoet
o jongens jongens
bergen bergen
bonne bonne
voor het lieve zoete kind
gooi ook wat in die lege tonne
stoute kinderen krijgen knorren
of een zakje zout
hoor wie klopt daar kind'ren
hoor wie klopt daar kind'ren
laat maar even buiten staan
dag sinterklaasje
dag sinterklaasje
tot volgend jaar
Clementieliefde (24-11-2017)
clementieliefde
jij en ik voor altijd saam
is dat aangenaam?
Een bewijsstuk van heel vroeger (26-11-2017)
eerste bewijsstuk
pronkte ermee in brugklas
was ik even trots
Bont Kerstpalet (27-11-2017)
met rood borduur ik
linten in je boom
verf roze je takken
zie ik ze blozen
gele lichtjes blinken braaf
eentje op de engel
bruin kleurt het vlees
van reerug en haas
helaas tot bloedens toe
paars verschijnt mijn mama
en roept 'aan tafel'
zwarte handen niet toegestaan
servetten in felle kleuren
het eten mag smaken
blauw maar bovenal honingzoet
dromen van kerst of ...
hallucineren tijdens het dineren
kaart springt op groen
(Inzending voor menukaart Restaurant de Liefde te Doesburg)
Zuiders flazjelettentaere (27-11-2017)
Hubste geschreeve
Vievenzeventig breeve
Dan schrief mar opnuj
Nike Statutair (28-11-2017)
tut staat met veel air
op catwalk op naaldhakken
neus hoog in de lucht
Wetten (30-11-2017)
keihard en van steen
wrijf ik stompe randjes glad
scherp tot op het bot
120 Woorden November 2017
120 Woorden (120W) is een website gerund door vrijwilligers waarop ik kleine stukjes van exact 120 woorden plaats. Meestal aan de hand van opgelegde themawoorden.
Motto 120 Woorden: Er wordt veel te veel geschreven en daardoor veel te weinig gelezen. Weg met de breedsprakigheid. 120 woorden is precies genoeg.
IJstoetje (02-11-2017) (Themawoord: Stoet)
Jippie. Als klap op de vuurpijl heeft de gemeente toch besloten dit jaar een ijspiste te realiseren midden in de stad. Dat noem ik nog eens een ijstoetje. Lekker schaatsen op een dun laagje ijs onder de lampjes en daarna koek en zopie.
Nu maar hopen dat het hard gaat vriezen. Want anders legt de gemeente erop toe. Dan rijzen de kosten de pan uit en moet er weer ingeboet op zomerpret. Maar het doel heiligt alle middelen. De mensen een warme kerst bezorgen. Jinglebells in poedersneeuw daar zit niemand op te wachten.
Ik haal alvast de kerstversiering van de zolder en mijn schaatsen. Botjes helemaal stuk geschaatst. Mocht de ijspret niet doorgaan, dan verdwijnen ze gewoon in de open haard.
Carnavalstoetsters (02-11-2017) (Themawoord: Stoet)
Sinterklaas, Kerstmis, Nieuwjaar, en dan is het alweer Carnaval. De voorbereidingen zijn in volle gang. Wie de sociale media volgt weet hoe snel feestjes gaan. De media zitten nu al te azen op Pasen en de zomervakantie. Wat gaat de tijd toch snel. Ik houd het amper bij. Heb ook helemaal geen trek meer om alles telkens voor de dag te halen en weer op te bergen.
Ach, was toch eens alles digitaal. Het zou zoveel ballast schelen. Feestjes vieren wanneer het uitkomt. Carnaval in de zomer, net als Kerstmis en dan Nieuwjaar vieren in het voorjaar. Immers dan knalt alles open. De natuur. Nee ik laat mijn maskers en Carnavalstoeters voortaan hangen. Boven de plastic kerstboom aan de muur.
Laarstoetreding (03-11-2017) (Themawoord: Stoet)
Wie wil dat nu niet? Toetreden tot een laars. Op sandalen, teenslippers, desnoods blootvoets. Via Sicilië of via Capri. Via Sardinië of via Kroatië. Alle wegen leiden naar Rome. Eerst Napels zien en dan sterven. In de hak, op de hak, de hiel, de schacht, of het rijke bont bovenin. Gevoerd, vervoerd. Ciao, arrividerci, here we come. Land loopt langzaam vol.
Barstensvol cultuur, geschiedenis, mooie mannen, mooie vrouwen, snelle auto’s, scooters en schone kunsten. Elke milimeter cultureel erfgoed, elke milimeter bergen, strand, zee, graan en dogen. Gedogen. Bijna iedereen is welkom. Gastvrij en opwindend. Wat wil je met zo’n keuken. Politiek mogelijk wat instabiel. Maar dat weet iedere debiel. Calcio e cultura. Volare, ballare, opera. Laarstoetreding quatro stazione. Bella Italia.
Pipi's gaffelhaar (06-11-2017) (Themawoord: Gaffel)
Er was eens ooit een heel klein dorpje, diep verstopt in de dichte wouden van de Ardennen, vlakbij Xhoffraix.
Was? Eigenlijk bestaat het nog steeds. Je moet het alleen weten vinden. Het is een dorpje met het best bewaarde geheim van België. En ik heb het ontdekt. Jawel. Hoe? Intuïtie, onderbuikgevoel en drank, veel drank.
Gaffelgemse triple, donkerblond. Vijf glazen. En dan weet je ineens waar Pipi Langkous vandaan komt. Uit Gaffelgem. Echt. Dankzij haar twee rode maffe vlechten ben ik erachter gekomen. Het hele stamineeke in Gaffelgem hangt ermee vol. Boven de toog. Tussen de grote stamgastpullen. Een beetje luguber, dat wel. Dan weet je genoeg. Het tweevorkige gaffelhaar van Pipi is afkomstig uit Gaffelgem. Honderd procent. Zeker weten.
Drigaffel (07-11-2017) (Themawoord: Gaffel)
In de diepe oceanen leven nog veel onontdekte diersoorten. Helaas zullen we ze nooit allemaal boven kunnen halen. Duizenden diersoorten komen er jaarlijks bij. Darwin’s dierenencyclopedie zou onmogelijk nog op een boekenplank passen, moesten al deze dieren nog eens ooit gerangschikt worden. De thesaurus, de index alleen al zou minstens een meter in beslag nemen.
Maar toch. Niet alleen in oceanen worden dieren nog ontdekt. Wat denkt u van Afrikaanse savannen? Heb ik u vorige week nog kennis laten maken met het bleeuwhaantje, vandaag introduceer ik de drigaffel. Groengeel gevlekt, lange nek, eet blaadjes net als zijn soortgenoot de giraf. Met dit verschil dat ie nooit verkouden wordt. Dankzij zijn driewegs neusingang. Nooit komt dit dier in ademnood. Gelukkig maar.
Jantje gaffelt af (07-11-2017) (Themawoord: Gaffel)
Jantje zit op school.
Helemaal bovenop het dak.
Meester is niet blij.
Jantje van de wereld.
Ziet meester niet komen.
Jantje zit te dromen.
Kom van dat dak.
Jantje sluit zijn oren.
Meester wordt nu woedend.
En haalt een ladder.
Hoe komt Jantje boven?
Een heel groot raadsel.
Nieuwe tak van sport.
Jantje gaffelt wat af.
Hoe gaat dat dan?
Gewoon handstand met drietand.
Maak de koekkoek wijs.
Dat geloof ik niet.
Jantje gaffelt wat af.
Op daken van scholen.
De meester is ziedend.
Kom er nu af.
Onmiddellijk subiet nu meteen.
Anders zwaait er wat.
Tien punten voor meester.
Afgaffelen begint met zwaaien.
Zou hij het leren?
Gaffelt meester straks af.
Dat wil Jantje meemaken
Schreeuwt hij van daken.
Gaffelmoord (08-11-2017) (Themawoord: Gaffel)
We tellen 1944. Dan weet u het al. Geen prettige periode om over te schrijven. Zeker als u weet waar ik me bevind. In bella Italia. Waar anders. De enige verzachtende omstandigheid in dit schrijven. Want schoonheid overwint altijd de lelijkheid. Zoals de goedheid altijd zegeviert op het kwaad. Althans in onze dromen. In de werkelijkheid wil dat niet altijd lukken.
Op dit moment droom ik niet. Ik tuur over een weiland. Ik zie boeren en boerinnen met gaffels omhoog gestoken achter twee mensen aanrennen. Twee lelijke mensen. Ze zijn in paniek, dat is duidelijk. Twee moorden zijn aanstonds. Vergelding van groot leed dat de boeren en boerinnen is aangedaan. De twee dragen uniformen. En twee gaffels in hun rug.
Kloterij (13-11-2017) (Themawoord: Loterij)
Weer niet gewonnen. Wat een kloterij. Ingezet op postcode, staat en vrienden. Niks nakkes nada. Ben daardoor heel verdrietig. Hoe betaal ik nu deze maand mijn huur? Had ik nu maar geen straatje gekocht. Een hotel had ik nu gehad. Zeker weten. Mits ik beter Monopolie had gespeeld of Stratego. Nee, het echte leven is geen spelletje. Niet voor mij.
Volgende keer kan ik misschien beter flipperen of hocus pocus pokeren. De katten en de honden krijgen deze maand ook weer veel minder eten. Ik moet toch ergens op bezuinigen om te kunnen sparen. De volgende trekkingen staan reeds genoteerd. Morgen is de wekelijkse bingo-avond. Hopelijk heb ik daar weer wat meer geluk. Kien ga ik voor een echte bingo!
Kloterijkdom (13-11-2017) (Themawoord: Loterij)
Dividend, inkomstenbelasting, vennootschapsbelasting, leges voor verbouwing, bootverzekeringpremie, lijfrente, ontroerende-goederen-verzekeringpremie, contributies rotary en golfclub, waar moet ik het dit jaar toch weer allemaal vandaan halen. Dit jaar geen bonussen en kerstpakketten jongens, sorry. Ik weet niet hoe de eindjes bij elkaar te knopen.
“Zegeltjes meneer?”
“Jazeker?”
“Koopzegels?”
“Nee, geen koopzegels, waarvan moet ik die betalen? Nee, doe alleen maar de gratis zegels van de kadodoos. 50 Euro gratis boodschappen toch, allemaal lang houdbaar?”
“Behalve de zachte producten meneer?”
“Zachte producten? Zitten die erin dan?”
“Ja, mandarijntjes bijvoorbeeld.”
“Mandarijntjes, die goedkope dingen, dat kan toch niet?”
“Jawel hoor, ook wij moeten dit jaar op de kleintjes letten.”
“Hoezo?”
“Sinterklaasbelasting, meneer.”
“Sinterklaasbelasting?”
“Ja, moeten supermarkten tegenwoordig afdragen.”
“Aan wie?”
“Wat denkt u zelf?”
Bloterijenshow (13-11-2017) (Themawoord: Loterij)
Telkens als ik in een rij sta erger ik mij dood. Tegenwoordig heb ik daarvoor een trucje. Geleerd van mijn lifecoach. Ja, die heb ik. Die coacht me door het leven. Mijn leven is een groot spel, energieke sport. Daar heb ik absoluut een coach bij nodig. Eentje die inzicht geeft en tips. Zoals de gouden tip om rijenergernis te voorkomen. Helpt ook bij autofiles.
Nog even over die lifecoach. Kijk mijn leven is voort zo druk en hectisch dat ik eigenlijk ook nog wel een lifetrainer zoek. Eentje die oefeningen met mij traint. Zou geweldig zijn. En dan nu de truc. Stel jezelf de mensen in de rij bloot voor. Gouden tip. Bloot in autofile. Lachen. Bloterijenshow. Weg ergernis.
Loterij-examen (14-11-2017) (Themawoord: Loterij)
Dertig lessen heb ik nu achter de rug. In diverse disciplines. Precies wat mijn loterijlesinstructeur mij aanbeveelde. Verbreid je horizon en kijk ook in de breedte, niet alleen focussen op de lengte. Hij is mijn derde loterijlesinstructeur, maar wel de beste en effectiefste. Bij hem heb ik ook mijn theorie-examen gehaald. Volgende week mag ik op. Eindelijk.
Vanmiddag heb ik de generale repetitie. Mijn instructeur zegt dat het belangrijk is om de finale alvast te repeteren. Gevoel krijgen met de ruimte en alle randverschijnselen. Inspelen alvast op wie mogelijk de loterij voorzit. Luisteren naar diverse klanktimbres. Je wil niet dat je er straks niets van verstaat. Stel je voor een echte Fries. Dat moet je toch echt eerst oefenen. Spannend.
Sloterij (14-11-2017) (Themawoord: Loterij)
De Slooter, een kleine rivier in het Westland ligt aan de basis van het eerste treinstation van Nederland, D’Eenhonderd Roe. Waar eerst de trekvaart over de Slooter trok, liep parallel een tramlijn, later treinlijn. In file reden de kleine wagonnetjes op het spoor naast de Slooter richting IJ, naar eindstation Centraal.
Creatief met namen zijn ze nooit geweest in het Westland. Uit de Slooter, sloopte ze een ‘o’. In moderne spelling leeft het riviertje nu verder. Amsterdam is het eindstation, bij nog een laatste stukje waterige IJ. Het is een mooie treintocht langs riviertje Sloter naar het IJ. Een spoor dat nu nog luistert naar haar originele naam de Sloterij. Alleen beginstation D’Eenhonderd Roe, dat is helaas allang niet meer.
Muloterij (15-11-2017) (Themawoord: Loterij)
Sinds de leerplicht in Nederland bivakkeert viert leren hoogtij. Maar waar is het ambacht gebleven? We verdwalen in maffe afkortingen. LTS, MTS, HTS, HBS, MBS, LBS, SBS. Mulo, Mavo, Huishoudschool. Dat waren nog eens tijden. Wie wil er nu naar een VMBO? Havo is het hoogste doel, toch niet het MBO? Wie wil er nog beroepen leren? Metselen, stucadoren, metaalbewerken, timmeren, bakken, breien of braden?
Van alle markten beter thuis. Ga voor Muloterij. Leer en werk alwaar je komt en sla het op in je collectieve brein. Vroeg of laat komt het van pas. Tot in lengte van dagen. Laat niemand aan je verstand en kunnen knagen, je betuttelen of vermoeien. Ga voor hart en hoofd, voor longen en nieren.
Prijzenfestival (17-11-2017) (Themawoord: Loterij)
Ik krijg een geel briefje met een nummer in mijn handen gedrukt. Het is geen kapstokbonnetje maar een zekere kans op geluk. Zo drukt het clubkampioenschap-toernooicommissielid me op het hart.
Ik sla me door het toernooi en eindig zowaar in de finale. Voormalige tegenstanders staan jaloers naast de kant. Ik ben nog niet zolang lid van de club. Vandaar de finaleplaats. Laagste categorie. D2 single heette het vroeger. Geen malt.
De laatste tegenstander kent mijn spel nog niet. Alhoewel, hij is vast ingefluisterd. Hij staat tegen het hek, vier meter achter de baseline. Shit. Hoge ballen hebben nu geen zin. Ik verlies.
De tweede plaats verzekert me van een extra lot. Nu win ik wel. De loterij. Hoofdprijs: Reisje Benidorm.
Bingo (18-11-2017) (Themawoord: Loterij)
Het is spannend in de grote zaal van café de Engel. De megabingo van hockeyclub HV Stickse is ieder jaar weer een feest waar iedereen naar uitkijkt.
De finaleronde breekt aan. Nu valt de hoogste prijs. Een gouden dameshorloge. Dat wil ik winnen. Voor mams, mijn mams. Het is al laat maar ik mag erbij zijn.
De spanning stijgt. Niet voor mij. Mijn kaart is haast leeg. Maar mams heeft bijna bingo. De kaart vol. Yes. Maar er zijn twee bingo’s. Mams stuurt mij naar voren.
Een loterij tussen mij en de ander. Uit een zakje een nummer trekken. Shit. Ik trek 8. Mijn tegenstander 17. Balen.
Mijn broer. Waarom niet gevoeld of er twee getallen opstonden? Tranen barsten uit.
Letterloterij (18-11-2017) (Themawoord: Loterij)
Een A, nee toch liever een B of, nee, nee, een Y, een Griekse, niet een met i en j. Een lange maar dan toch anders. Het is me wat. De jongens kunnen niet kiezen.
Amanda probeert het met een M. ‘Maar zo heet je helemaal niet’, zegt mama.
‘Ja, maar er zit wel veel meer chocolade aan.’
‘Daar heb je een punt, nou zoeken dan maar en vingers gekruist.’
Gegraai in de grote letterbak. Waarom hebben ze niet alles gewoon op alfabet leggen denkt Amanda. Maar ja, het is ook bijna kerstmis. Dan gooien ze alles wat in de aanbieding is in een grote bak. Zoeken maar. Een grote loterij.
‘Vooruit opschieten jongens, het is bijna sluitingstijd!
‘Ja, mam!!!’
Ben ik al aan de beurt (19-11-2017) (Themawoord: Loterij)
Ben ik al aan de beurt? Dat vraagt een buurvrouw zich af. De buurman is niet thuis. Waarom zou hij ook? Hij weet allang van de hoed en de rand. De hoed die aan de kapstok hangt. Vergeten.
Daar is de melkman. Hij belt altijd twee keer. Wel zo handig. Bij drie keer bellen doet buurvrouw niet open. Lui als ze is. Waarom zou ze? Het leven is een loterij.
Kom binnen. Wees welkom. Kleed uit. Uw lijf. Rust neer. Op mij. Lig stil. Neem mij. Hier altijd. Wacht wacht. Op mij. Goed zo. Kom klaar. Ja jij. Klop klop. Twee keer. Vrij me. Telkens weer. Dank dank.
Buurman komt binnen. Of is het de melkman. Buurvrouw weet niet beter.
Hemel, hel, vagevuur (19-11-2017) (Themawoord: Loterij)
Ik kan niet kiezen. Drie opties liggen voor me. Hemel, hel en vagevuur. Alsof ik iets te kiezen heb. Ik dacht het niet. Iemand priemt in mijn rug. Het is een mannetje met een drietand in zijn hand en kleine horentjes op zijn hoofd. Hij stinkt ook gigantisch uit zijn bek. Gewoon een ongenaam persoon. Hij duwt me richting hel. Maar ik twijfel, zoals altijd.
Een man met een lange witte baard stelt me gerust. Lacht me vriendelijk toe. Maar ik vertrouw hem voor geen meter. Toch geen Sinterklaas?
Tot slot heb ik oogcontact met Hans. Hij luistert naar achternaam Kazan. Hij vertelt me wijsheden. Dat leven en dood zijn als een loterij. Ook daarin heb je niets te kiezen.
Maandagkoers (20-11-2017) (Themawoord: Dagkoers)
De regen komt met bakken uit de lucht vallen. En ja hoor, we tellen de drukste ochtendspits ooit, met maar liefst 889 kilometer aan file. Als we even alle auto’s achter elkaar zetten, dan passen er gemiddeld zo’n 300 auto’s in een kilometer. Dat betekent dus 266700 auto’s. Er zitten gemiddeld 1, 2 mensen in de auto. Er staan vanochtend dus zo’n 320040 mensen in de file. Daarvan zitten er minimaal 266700 aan het stuur. Aannemelijk, toch? Stel nu dat de helft daarvan aan het appen is. De bekeuring voor appen bedraagt 230 euro. Dan komen we uit op een bedrag van 30670500 euro. Dat is behoorlijk. Daarmee kunnen we de schatkist goed vullen. Nu nog even voldoende politieagenten vinden.
Dinsdagkoers (21-11-2017) (Themawoord: Dagkoers)
Met mijn kofferbak volgeladen ga ik in alle vroegte op pad. Het is nog stikdonker, maar liever te vroeg dan te laat aankomen op de parking. Helemaal naar Groningen vandaag. Ik vertrek om klokslag vier. Drie uur doe ik erover, zonder files. Maar die heb ik al uitgesloten met mijn vroege vertrekuur. Denk ik.
Mooi niet. Om vier uur tien rijd ik al de file in. Langzaam schuif ik op en neer langs een blauwe Ford Taunus. Ja, ze bestaan nog. Gelukkig maakt de chauffeur oogcontact. Of zijn mobiel is niet voldoende opgeladen, of hij heeft hem thuisgelaten. Misschien zijn we wel twee gelijkgestemde gasten.
We draaien raampjes open. Waar de reis naartoe gaat? Kofferbakverkoop Haren? Nee. Wat een toeval.
Afstropen (21-11-2017) (Geen themawoord)
Ik stroop het witte hok af en plaats letters langs zijn omtrek. De letters moeten wel precies passen. Daar ligt de uitdaging. Voor mij een peulenschil. Ook al heb ik nog nooit eerder getracht dit voor elkaar te krijgen, het moet gezegd, het gaat me best goed af. Aan het einde van de zin wordt het soms wel lastig. Ik merk dan dat ik mijn complete trucendoos moet opentrekken. De lijn komt altijd dichterbij dan ik denk. Voor je het weet is het blanco weer gevuld. Ik moet nu veel ingewikkelde woorden verzinnen, want het resterend wit in het vak is enorm. Regelvullend haast. Een vrachtwagenautobandventieldopjesreparatiemagazijnchef is gewenst. Met zijn groenezeepschoonmaakfobiebehandeling
kan hij witteboordencriminaliteitsonregelmatigheidstoestanden doeltreffend geriatrischintramuraaltechnischgenetischimmobiel beroepsmatiginductiegevoelig onlosmakelijkmortaalverbindend vakkundigstraightrechtljnig woordbinnenlijntjesblijvendmaken.
Woensdagkoers (22-11-2017) (Themawoord: Dagkoers)
Vandaag gehaktdag. Met een flinke bijl. Niemand wordt gespaard. En zeker Mladic niet. Ongelofelijk dat die man nog mag plassen tijdens zijn proces. En maar neeknikken voor de bühne. Gaat niet lukken. Levenslang wat ik u zeg. En we weten wat een neeknik van Mladic betekent. Gewoon ja, dus. Onbetrouwbaar mannetje, gaat met de billen bloot vandaag. Ik zeg in gestreepte pyjama op water en brood.
Je zou er bijna de doodstraf weer tijdelijk voor inlassen. En hup daarna in een kofferbak van een hele oude auto, oude tank mag ook, afvoeren naar een afvalverwerkingsbedrijf, een pletmachine. Ik wil wel een hartslagmeter tijdens de uitvoeringen, zodat we live kunnen meemaken dat hij in volle gezondheid zijn straf ondergaat, zonder vertraging.
Donderdagkoers (23-11-2017) (Themawoord: Dagkoers)
Vandaag ga ik eens flink te keer, net als de wind. Ik bulder, huil en veeg stevig de pan uit. De duinpan, dakpan, ja zelfs de koekenpan. Er zijn zo van die dagen dan moet alles er even uit. Het huis en het hoofd gepoetst. Boosheid, kwaadheid, drift, woede, geef het lucht.
Dat kan het beste op een donderdag. Bij voorkeur bij heldere hemel. Maar ook bij troubled water ga te keer. No problem. Laat je vooral niet kisten. Wie zegt dat boosheid niet mag, heeft boosheid nooit ervaren. Een onderschatte emotie die grenzen verkend.
Boosheid is een recht. Het lucht op. Ga er wel verstandig mee om. Laat de boosheid u niet leiden. Hoed u voor koffer- en kafferbakken.
Hoest (24-11-2017) (Geen themawoord)
Half Nederland kucht. Als we dat nu eens tegelijkertijd doen dan hebben de anderen er minder last van. Ik merk dat ik het zelf ook opspaar. Wachten tot het niet meer gaat. Om de borst te sparen en de keel. Kelen zou ik die hoest willen. Of is het killen? Hoe dan ook, hij mag voor mij ter plekke neervallen en nooit meer opstaan.
Klotehoest. Daar kan ik me dan weer niets bij voorstellen. Hoesten met je kloten. Hoewel? Het leidt uiteindelijk ook tot een snotkop. En je loopt er rood van aan. Stomen zeg ik dan. Kloten in een eucalyptusbadje. Je kent dat wel. Benauwend ademen boven zo’n plastic bakje met een handdoek over je hoofd. Hoe lang nog?
Vrijdagkoers (26-11-2017) (Themawoord: Dagkoers)
Vrijen doe ik de hele dag. In de ochtend met mijn poes, om te beginnen. Dan doe ik daarna een rozig dutje. In de middag is het dan tijd voor Frits, mijn lieve poedel, ook al zo’n schattig ding. Ik knuffel hem haast dood, zo’n lieverd. In de middag leg ik mezelf dan even op de bank en geniet wat na. Laat in de middag is de pedicuur aan de beurt. Ook al zo’n lieve schat. Die speelt dan met mijn voeten. Soms plagerig. Ik schreeuw het dan uit van… ja, waarvan eigenlijk… ik durf het bijna niet te zeggen… van genot. Mag dat? Ja, dat mag. En dan tegen zeven komt mijn lieve eega thuis. Pret. Dolle pret. Top.
Zaterdagkoers (26-11-2017) (Themawoord: Dagkoers)
Rondje rond de kerk, dat kan niet anders. Bij voorkeur met de fiets. Hoe anders? Met de auto is haast onmogelijk. Dan staat meestal de markt in de weg. Je zult zo maar tegen een viskraam aan kunnen fietsen. Dat wil je niet.
Lopen is ook geen optie. Zeker niet dichtbij de kerk. Dan staan er te veel kruizen in de weg. Van de lokale begraafplaats. En nee, zelfs onze lieve heer kan daar niet overheen lopen. Dat wil hij ook niet. Denk ik. Niet dat ik hem ken. Maar uit de overlevering lijkt me dat wel duidelijk.
Dus wordt het fietsen. In regenboogtrui of Ti Raleigh. Dat is alweer even gelden. Ik ruik de Midalgan nog op de benen.
Zondagkoers (26-11-2017) (Themawoord: Dagkoers)
Waterig. Ik kan niet anders zeggen. Te flauw nog om je zonnenbril voor op te zetten. Hoe lang moeten we weer wachten, totdat de zon weer de gewenste dagkoers volgt? Ik tel de dagen af. U ook lieve lezer? Voor mij mag ie weer tien uur per dag volop shinen. Meer nog liefst. Zeg van zes uur in de ochtend tot tien uur in de avond. Dat zou toch fantastisch zijn. Het hele jaar door. Dan hebben we ook geen wintertijd meer nodig. Wat een onzin. Beetje staren in een Philipslamp. Dat werkt toch niet. Wij willen, wij verdienen, puur natuur en volle zon. Goed voor lijf en leden en niet te vergeten het hoofd. Laat de zon maar komen.
Olympische LEL Spelen (27-11-2017) (Themawoord: Rekest)
Uit protest heeft Rusland besloten gelijktijdig met de Olympische Winterspelen in PyeongChang, in 2018 eigen Olympische Winterspelen te organiseren, de zogenaamde Olympische LEL Spelen.
Bijzondere Spelen want ze kunnen zowel in- als outdoor gespeeld worden en zeer uniek, seizoensonafhankelijk. Want laten we eerlijk zijn, de seizoenen zijn toch op de hele aardkloot verschillend qua tijd? Wie dat ooit verzonnen heeft, winter- en zomerspelen is knettergek. Er zijn toch ook geen lente- of herfstspelen?
Nog niet zo’n gek idee van Silly Puttin, de geestelijk vader van deze nieuwe Spelen.
De eerste drie deelnemers hebben zich al gekwalificeerd. Hans Ikeatson (Zweden) aka de KastLet, Elbert Withoutland (USA) aka de RekEst en Li Touwen (China). Tijdens deze eerste LEL Spelen is doping verplicht.
Klein Rekest (27-11-2017) (Themawoord: Rekest)
Het laatste nieuws, heeft u het al vernomen? Klein Rekest gaat weer optreden. Waar en wanneer? In Apeldoorn op het Marktplein van 18 tot en met 24 december. Wereldwijd zijn er vier miljoen mensen op zoek naar hun dierbaren. Speciaal voor dit gemis heeft het Rode Kruis in samenwerking met 3FM het Klein Rekest weer bij elkaar geroepen.
Niet alleen in het westen en oosten, nee ook in het noorden en zuiden willen zij met deze actie dierbaren weer verenigen. Met ludiek acties in en om een Glazen Huis. Het lijkt wellicht wat op de Efteling, maar kom op zeg, laat ze niet stikken. Samenzijn van mensen, dieren en planten. Doneer wat geld voor vereniging van dierbaren en voor aanverwanten.
Grote trek (27-11-2017) (Themawoord: Rekest)
Ik ga op grote trek en besluit de donkere decemberdagen te ontvluchten. Omdat mijn financieel budget niet veel ruimte biedt besluit ik mijn caravan in te zetten. Die moet ik eerst wel even ophalen. Een goede vriend van mij heeft hem achtergelaten in Engeland. In Trekestle Caravan Park (Lauceston) om precies te zijn.
Een heel avontuur om daar te geraken. In links rijden heb ik al helemaal geen trek. Maar ik moet iets, nietwaar? De vraag alleen is, ga ik verder rondtrekken in Engeland of scheep ik over? Moeilijke keuze. Waar vieren ze in hemelsnaam geen decemberdagen? In de woestijn? Hoewel. Jozef en Maria? Antarctica lijkt me een goede optie. Maar hoe kom ik daar? Met caravan en zonder pegels?
Duwrekest (29-11-2017) (Themawoord: Rekest)
De kamer buigt zich over het duwrekest, ingezonden door Droef Middelsloot, een jonge knul, zeven jaar oud. De kamer bestaat uit papa, mama, broer en twee zussen.
Voorzitter papa leest het duwrekest hardop voor aan de kamer.
‘Beste kamer van omstreden zaken, bij deze dien ik een rekest in om een einde te maken aan het irritante duwen van mijn klasgenoten als ik naar school ga. Ze duwen mij met opzet soms zacht maar meestal heel hard. Ook slingeren ze mij dan onregelmatig van links naar rechts. Ik ben het spuugzat en wordt er misselijk van. Kunt u, kamer van omstreden zaken daar iets aan doen? Maatregelen nemen?
Is getekend: Droef Middelsloot, sinds twee maanden voorgoed gekluisterd aan een rolstoel.’
Bon op het rekest (30-11-2017) (Themawoord: Rekest)
Eindelijk weet ik waar het vandaan komt. Sinds mijn kindertijd houdt een prangende vraag mij bezig. En ik weet ook, ik ben niet de enige. Sinterklaasje, bonne bonne bonne. Strooi wat in die lege, lege tonne. Ik heb het me altijd afgevraagd. Wat betekent bonne, bonne, bonne.
Kreeg altijd nul op het rekest. Mijn papa, juf, en medekindertjes, ze wisten het geen van allen. Zelfs Sinterklaas wist het niet. Later zei die ook. Ik ben geen Sinterklaas. Maar toen geloofde ik al niet meer. Het bleef me fascineren.
Zelfs opgezocht in een bijbels spreekwoordenboek: Muggenzifters en zondebokken. Je weet het maar nooit. En daar kreeg ik ineens de geest. Van nul kreeg ik ineens bon op mijn rekest. Eindelijk antwoord.
Motto 120 Woorden: Er wordt veel te veel geschreven en daardoor veel te weinig gelezen. Weg met de breedsprakigheid. 120 woorden is precies genoeg.
IJstoetje (02-11-2017) (Themawoord: Stoet)
Jippie. Als klap op de vuurpijl heeft de gemeente toch besloten dit jaar een ijspiste te realiseren midden in de stad. Dat noem ik nog eens een ijstoetje. Lekker schaatsen op een dun laagje ijs onder de lampjes en daarna koek en zopie.
Nu maar hopen dat het hard gaat vriezen. Want anders legt de gemeente erop toe. Dan rijzen de kosten de pan uit en moet er weer ingeboet op zomerpret. Maar het doel heiligt alle middelen. De mensen een warme kerst bezorgen. Jinglebells in poedersneeuw daar zit niemand op te wachten.
Ik haal alvast de kerstversiering van de zolder en mijn schaatsen. Botjes helemaal stuk geschaatst. Mocht de ijspret niet doorgaan, dan verdwijnen ze gewoon in de open haard.
Carnavalstoetsters (02-11-2017) (Themawoord: Stoet)
Sinterklaas, Kerstmis, Nieuwjaar, en dan is het alweer Carnaval. De voorbereidingen zijn in volle gang. Wie de sociale media volgt weet hoe snel feestjes gaan. De media zitten nu al te azen op Pasen en de zomervakantie. Wat gaat de tijd toch snel. Ik houd het amper bij. Heb ook helemaal geen trek meer om alles telkens voor de dag te halen en weer op te bergen.
Ach, was toch eens alles digitaal. Het zou zoveel ballast schelen. Feestjes vieren wanneer het uitkomt. Carnaval in de zomer, net als Kerstmis en dan Nieuwjaar vieren in het voorjaar. Immers dan knalt alles open. De natuur. Nee ik laat mijn maskers en Carnavalstoeters voortaan hangen. Boven de plastic kerstboom aan de muur.
Laarstoetreding (03-11-2017) (Themawoord: Stoet)
Wie wil dat nu niet? Toetreden tot een laars. Op sandalen, teenslippers, desnoods blootvoets. Via Sicilië of via Capri. Via Sardinië of via Kroatië. Alle wegen leiden naar Rome. Eerst Napels zien en dan sterven. In de hak, op de hak, de hiel, de schacht, of het rijke bont bovenin. Gevoerd, vervoerd. Ciao, arrividerci, here we come. Land loopt langzaam vol.
Barstensvol cultuur, geschiedenis, mooie mannen, mooie vrouwen, snelle auto’s, scooters en schone kunsten. Elke milimeter cultureel erfgoed, elke milimeter bergen, strand, zee, graan en dogen. Gedogen. Bijna iedereen is welkom. Gastvrij en opwindend. Wat wil je met zo’n keuken. Politiek mogelijk wat instabiel. Maar dat weet iedere debiel. Calcio e cultura. Volare, ballare, opera. Laarstoetreding quatro stazione. Bella Italia.
Pipi's gaffelhaar (06-11-2017) (Themawoord: Gaffel)
Er was eens ooit een heel klein dorpje, diep verstopt in de dichte wouden van de Ardennen, vlakbij Xhoffraix.
Was? Eigenlijk bestaat het nog steeds. Je moet het alleen weten vinden. Het is een dorpje met het best bewaarde geheim van België. En ik heb het ontdekt. Jawel. Hoe? Intuïtie, onderbuikgevoel en drank, veel drank.
Gaffelgemse triple, donkerblond. Vijf glazen. En dan weet je ineens waar Pipi Langkous vandaan komt. Uit Gaffelgem. Echt. Dankzij haar twee rode maffe vlechten ben ik erachter gekomen. Het hele stamineeke in Gaffelgem hangt ermee vol. Boven de toog. Tussen de grote stamgastpullen. Een beetje luguber, dat wel. Dan weet je genoeg. Het tweevorkige gaffelhaar van Pipi is afkomstig uit Gaffelgem. Honderd procent. Zeker weten.
Drigaffel (07-11-2017) (Themawoord: Gaffel)
In de diepe oceanen leven nog veel onontdekte diersoorten. Helaas zullen we ze nooit allemaal boven kunnen halen. Duizenden diersoorten komen er jaarlijks bij. Darwin’s dierenencyclopedie zou onmogelijk nog op een boekenplank passen, moesten al deze dieren nog eens ooit gerangschikt worden. De thesaurus, de index alleen al zou minstens een meter in beslag nemen.
Maar toch. Niet alleen in oceanen worden dieren nog ontdekt. Wat denkt u van Afrikaanse savannen? Heb ik u vorige week nog kennis laten maken met het bleeuwhaantje, vandaag introduceer ik de drigaffel. Groengeel gevlekt, lange nek, eet blaadjes net als zijn soortgenoot de giraf. Met dit verschil dat ie nooit verkouden wordt. Dankzij zijn driewegs neusingang. Nooit komt dit dier in ademnood. Gelukkig maar.
Jantje gaffelt af (07-11-2017) (Themawoord: Gaffel)
Jantje zit op school.
Helemaal bovenop het dak.
Meester is niet blij.
Jantje van de wereld.
Ziet meester niet komen.
Jantje zit te dromen.
Kom van dat dak.
Jantje sluit zijn oren.
Meester wordt nu woedend.
En haalt een ladder.
Hoe komt Jantje boven?
Een heel groot raadsel.
Nieuwe tak van sport.
Jantje gaffelt wat af.
Hoe gaat dat dan?
Gewoon handstand met drietand.
Maak de koekkoek wijs.
Dat geloof ik niet.
Jantje gaffelt wat af.
Op daken van scholen.
De meester is ziedend.
Kom er nu af.
Onmiddellijk subiet nu meteen.
Anders zwaait er wat.
Tien punten voor meester.
Afgaffelen begint met zwaaien.
Zou hij het leren?
Gaffelt meester straks af.
Dat wil Jantje meemaken
Schreeuwt hij van daken.
Gaffelmoord (08-11-2017) (Themawoord: Gaffel)
We tellen 1944. Dan weet u het al. Geen prettige periode om over te schrijven. Zeker als u weet waar ik me bevind. In bella Italia. Waar anders. De enige verzachtende omstandigheid in dit schrijven. Want schoonheid overwint altijd de lelijkheid. Zoals de goedheid altijd zegeviert op het kwaad. Althans in onze dromen. In de werkelijkheid wil dat niet altijd lukken.
Op dit moment droom ik niet. Ik tuur over een weiland. Ik zie boeren en boerinnen met gaffels omhoog gestoken achter twee mensen aanrennen. Twee lelijke mensen. Ze zijn in paniek, dat is duidelijk. Twee moorden zijn aanstonds. Vergelding van groot leed dat de boeren en boerinnen is aangedaan. De twee dragen uniformen. En twee gaffels in hun rug.
Kloterij (13-11-2017) (Themawoord: Loterij)
Weer niet gewonnen. Wat een kloterij. Ingezet op postcode, staat en vrienden. Niks nakkes nada. Ben daardoor heel verdrietig. Hoe betaal ik nu deze maand mijn huur? Had ik nu maar geen straatje gekocht. Een hotel had ik nu gehad. Zeker weten. Mits ik beter Monopolie had gespeeld of Stratego. Nee, het echte leven is geen spelletje. Niet voor mij.
Volgende keer kan ik misschien beter flipperen of hocus pocus pokeren. De katten en de honden krijgen deze maand ook weer veel minder eten. Ik moet toch ergens op bezuinigen om te kunnen sparen. De volgende trekkingen staan reeds genoteerd. Morgen is de wekelijkse bingo-avond. Hopelijk heb ik daar weer wat meer geluk. Kien ga ik voor een echte bingo!
Kloterijkdom (13-11-2017) (Themawoord: Loterij)
Dividend, inkomstenbelasting, vennootschapsbelasting, leges voor verbouwing, bootverzekeringpremie, lijfrente, ontroerende-goederen-verzekeringpremie, contributies rotary en golfclub, waar moet ik het dit jaar toch weer allemaal vandaan halen. Dit jaar geen bonussen en kerstpakketten jongens, sorry. Ik weet niet hoe de eindjes bij elkaar te knopen.
“Zegeltjes meneer?”
“Jazeker?”
“Koopzegels?”
“Nee, geen koopzegels, waarvan moet ik die betalen? Nee, doe alleen maar de gratis zegels van de kadodoos. 50 Euro gratis boodschappen toch, allemaal lang houdbaar?”
“Behalve de zachte producten meneer?”
“Zachte producten? Zitten die erin dan?”
“Ja, mandarijntjes bijvoorbeeld.”
“Mandarijntjes, die goedkope dingen, dat kan toch niet?”
“Jawel hoor, ook wij moeten dit jaar op de kleintjes letten.”
“Hoezo?”
“Sinterklaasbelasting, meneer.”
“Sinterklaasbelasting?”
“Ja, moeten supermarkten tegenwoordig afdragen.”
“Aan wie?”
“Wat denkt u zelf?”
Bloterijenshow (13-11-2017) (Themawoord: Loterij)
Telkens als ik in een rij sta erger ik mij dood. Tegenwoordig heb ik daarvoor een trucje. Geleerd van mijn lifecoach. Ja, die heb ik. Die coacht me door het leven. Mijn leven is een groot spel, energieke sport. Daar heb ik absoluut een coach bij nodig. Eentje die inzicht geeft en tips. Zoals de gouden tip om rijenergernis te voorkomen. Helpt ook bij autofiles.
Nog even over die lifecoach. Kijk mijn leven is voort zo druk en hectisch dat ik eigenlijk ook nog wel een lifetrainer zoek. Eentje die oefeningen met mij traint. Zou geweldig zijn. En dan nu de truc. Stel jezelf de mensen in de rij bloot voor. Gouden tip. Bloot in autofile. Lachen. Bloterijenshow. Weg ergernis.
Loterij-examen (14-11-2017) (Themawoord: Loterij)
Dertig lessen heb ik nu achter de rug. In diverse disciplines. Precies wat mijn loterijlesinstructeur mij aanbeveelde. Verbreid je horizon en kijk ook in de breedte, niet alleen focussen op de lengte. Hij is mijn derde loterijlesinstructeur, maar wel de beste en effectiefste. Bij hem heb ik ook mijn theorie-examen gehaald. Volgende week mag ik op. Eindelijk.
Vanmiddag heb ik de generale repetitie. Mijn instructeur zegt dat het belangrijk is om de finale alvast te repeteren. Gevoel krijgen met de ruimte en alle randverschijnselen. Inspelen alvast op wie mogelijk de loterij voorzit. Luisteren naar diverse klanktimbres. Je wil niet dat je er straks niets van verstaat. Stel je voor een echte Fries. Dat moet je toch echt eerst oefenen. Spannend.
Sloterij (14-11-2017) (Themawoord: Loterij)
De Slooter, een kleine rivier in het Westland ligt aan de basis van het eerste treinstation van Nederland, D’Eenhonderd Roe. Waar eerst de trekvaart over de Slooter trok, liep parallel een tramlijn, later treinlijn. In file reden de kleine wagonnetjes op het spoor naast de Slooter richting IJ, naar eindstation Centraal.
Creatief met namen zijn ze nooit geweest in het Westland. Uit de Slooter, sloopte ze een ‘o’. In moderne spelling leeft het riviertje nu verder. Amsterdam is het eindstation, bij nog een laatste stukje waterige IJ. Het is een mooie treintocht langs riviertje Sloter naar het IJ. Een spoor dat nu nog luistert naar haar originele naam de Sloterij. Alleen beginstation D’Eenhonderd Roe, dat is helaas allang niet meer.
Muloterij (15-11-2017) (Themawoord: Loterij)
Sinds de leerplicht in Nederland bivakkeert viert leren hoogtij. Maar waar is het ambacht gebleven? We verdwalen in maffe afkortingen. LTS, MTS, HTS, HBS, MBS, LBS, SBS. Mulo, Mavo, Huishoudschool. Dat waren nog eens tijden. Wie wil er nu naar een VMBO? Havo is het hoogste doel, toch niet het MBO? Wie wil er nog beroepen leren? Metselen, stucadoren, metaalbewerken, timmeren, bakken, breien of braden?
Van alle markten beter thuis. Ga voor Muloterij. Leer en werk alwaar je komt en sla het op in je collectieve brein. Vroeg of laat komt het van pas. Tot in lengte van dagen. Laat niemand aan je verstand en kunnen knagen, je betuttelen of vermoeien. Ga voor hart en hoofd, voor longen en nieren.
Prijzenfestival (17-11-2017) (Themawoord: Loterij)
Ik krijg een geel briefje met een nummer in mijn handen gedrukt. Het is geen kapstokbonnetje maar een zekere kans op geluk. Zo drukt het clubkampioenschap-toernooicommissielid me op het hart.
Ik sla me door het toernooi en eindig zowaar in de finale. Voormalige tegenstanders staan jaloers naast de kant. Ik ben nog niet zolang lid van de club. Vandaar de finaleplaats. Laagste categorie. D2 single heette het vroeger. Geen malt.
De laatste tegenstander kent mijn spel nog niet. Alhoewel, hij is vast ingefluisterd. Hij staat tegen het hek, vier meter achter de baseline. Shit. Hoge ballen hebben nu geen zin. Ik verlies.
De tweede plaats verzekert me van een extra lot. Nu win ik wel. De loterij. Hoofdprijs: Reisje Benidorm.
Bingo (18-11-2017) (Themawoord: Loterij)
Het is spannend in de grote zaal van café de Engel. De megabingo van hockeyclub HV Stickse is ieder jaar weer een feest waar iedereen naar uitkijkt.
De finaleronde breekt aan. Nu valt de hoogste prijs. Een gouden dameshorloge. Dat wil ik winnen. Voor mams, mijn mams. Het is al laat maar ik mag erbij zijn.
De spanning stijgt. Niet voor mij. Mijn kaart is haast leeg. Maar mams heeft bijna bingo. De kaart vol. Yes. Maar er zijn twee bingo’s. Mams stuurt mij naar voren.
Een loterij tussen mij en de ander. Uit een zakje een nummer trekken. Shit. Ik trek 8. Mijn tegenstander 17. Balen.
Mijn broer. Waarom niet gevoeld of er twee getallen opstonden? Tranen barsten uit.
Letterloterij (18-11-2017) (Themawoord: Loterij)
Een A, nee toch liever een B of, nee, nee, een Y, een Griekse, niet een met i en j. Een lange maar dan toch anders. Het is me wat. De jongens kunnen niet kiezen.
Amanda probeert het met een M. ‘Maar zo heet je helemaal niet’, zegt mama.
‘Ja, maar er zit wel veel meer chocolade aan.’
‘Daar heb je een punt, nou zoeken dan maar en vingers gekruist.’
Gegraai in de grote letterbak. Waarom hebben ze niet alles gewoon op alfabet leggen denkt Amanda. Maar ja, het is ook bijna kerstmis. Dan gooien ze alles wat in de aanbieding is in een grote bak. Zoeken maar. Een grote loterij.
‘Vooruit opschieten jongens, het is bijna sluitingstijd!
‘Ja, mam!!!’
Ben ik al aan de beurt (19-11-2017) (Themawoord: Loterij)
Ben ik al aan de beurt? Dat vraagt een buurvrouw zich af. De buurman is niet thuis. Waarom zou hij ook? Hij weet allang van de hoed en de rand. De hoed die aan de kapstok hangt. Vergeten.
Daar is de melkman. Hij belt altijd twee keer. Wel zo handig. Bij drie keer bellen doet buurvrouw niet open. Lui als ze is. Waarom zou ze? Het leven is een loterij.
Kom binnen. Wees welkom. Kleed uit. Uw lijf. Rust neer. Op mij. Lig stil. Neem mij. Hier altijd. Wacht wacht. Op mij. Goed zo. Kom klaar. Ja jij. Klop klop. Twee keer. Vrij me. Telkens weer. Dank dank.
Buurman komt binnen. Of is het de melkman. Buurvrouw weet niet beter.
Hemel, hel, vagevuur (19-11-2017) (Themawoord: Loterij)
Ik kan niet kiezen. Drie opties liggen voor me. Hemel, hel en vagevuur. Alsof ik iets te kiezen heb. Ik dacht het niet. Iemand priemt in mijn rug. Het is een mannetje met een drietand in zijn hand en kleine horentjes op zijn hoofd. Hij stinkt ook gigantisch uit zijn bek. Gewoon een ongenaam persoon. Hij duwt me richting hel. Maar ik twijfel, zoals altijd.
Een man met een lange witte baard stelt me gerust. Lacht me vriendelijk toe. Maar ik vertrouw hem voor geen meter. Toch geen Sinterklaas?
Tot slot heb ik oogcontact met Hans. Hij luistert naar achternaam Kazan. Hij vertelt me wijsheden. Dat leven en dood zijn als een loterij. Ook daarin heb je niets te kiezen.
Maandagkoers (20-11-2017) (Themawoord: Dagkoers)
De regen komt met bakken uit de lucht vallen. En ja hoor, we tellen de drukste ochtendspits ooit, met maar liefst 889 kilometer aan file. Als we even alle auto’s achter elkaar zetten, dan passen er gemiddeld zo’n 300 auto’s in een kilometer. Dat betekent dus 266700 auto’s. Er zitten gemiddeld 1, 2 mensen in de auto. Er staan vanochtend dus zo’n 320040 mensen in de file. Daarvan zitten er minimaal 266700 aan het stuur. Aannemelijk, toch? Stel nu dat de helft daarvan aan het appen is. De bekeuring voor appen bedraagt 230 euro. Dan komen we uit op een bedrag van 30670500 euro. Dat is behoorlijk. Daarmee kunnen we de schatkist goed vullen. Nu nog even voldoende politieagenten vinden.
Dinsdagkoers (21-11-2017) (Themawoord: Dagkoers)
Met mijn kofferbak volgeladen ga ik in alle vroegte op pad. Het is nog stikdonker, maar liever te vroeg dan te laat aankomen op de parking. Helemaal naar Groningen vandaag. Ik vertrek om klokslag vier. Drie uur doe ik erover, zonder files. Maar die heb ik al uitgesloten met mijn vroege vertrekuur. Denk ik.
Mooi niet. Om vier uur tien rijd ik al de file in. Langzaam schuif ik op en neer langs een blauwe Ford Taunus. Ja, ze bestaan nog. Gelukkig maakt de chauffeur oogcontact. Of zijn mobiel is niet voldoende opgeladen, of hij heeft hem thuisgelaten. Misschien zijn we wel twee gelijkgestemde gasten.
We draaien raampjes open. Waar de reis naartoe gaat? Kofferbakverkoop Haren? Nee. Wat een toeval.
Afstropen (21-11-2017) (Geen themawoord)
Ik stroop het witte hok af en plaats letters langs zijn omtrek. De letters moeten wel precies passen. Daar ligt de uitdaging. Voor mij een peulenschil. Ook al heb ik nog nooit eerder getracht dit voor elkaar te krijgen, het moet gezegd, het gaat me best goed af. Aan het einde van de zin wordt het soms wel lastig. Ik merk dan dat ik mijn complete trucendoos moet opentrekken. De lijn komt altijd dichterbij dan ik denk. Voor je het weet is het blanco weer gevuld. Ik moet nu veel ingewikkelde woorden verzinnen, want het resterend wit in het vak is enorm. Regelvullend haast. Een vrachtwagenautobandventieldopjesreparatiemagazijnchef is gewenst. Met zijn groenezeepschoonmaakfobiebehandeling
kan hij witteboordencriminaliteitsonregelmatigheidstoestanden doeltreffend geriatrischintramuraaltechnischgenetischimmobiel beroepsmatiginductiegevoelig onlosmakelijkmortaalverbindend vakkundigstraightrechtljnig woordbinnenlijntjesblijvendmaken.
Woensdagkoers (22-11-2017) (Themawoord: Dagkoers)
Vandaag gehaktdag. Met een flinke bijl. Niemand wordt gespaard. En zeker Mladic niet. Ongelofelijk dat die man nog mag plassen tijdens zijn proces. En maar neeknikken voor de bühne. Gaat niet lukken. Levenslang wat ik u zeg. En we weten wat een neeknik van Mladic betekent. Gewoon ja, dus. Onbetrouwbaar mannetje, gaat met de billen bloot vandaag. Ik zeg in gestreepte pyjama op water en brood.
Je zou er bijna de doodstraf weer tijdelijk voor inlassen. En hup daarna in een kofferbak van een hele oude auto, oude tank mag ook, afvoeren naar een afvalverwerkingsbedrijf, een pletmachine. Ik wil wel een hartslagmeter tijdens de uitvoeringen, zodat we live kunnen meemaken dat hij in volle gezondheid zijn straf ondergaat, zonder vertraging.
Donderdagkoers (23-11-2017) (Themawoord: Dagkoers)
Vandaag ga ik eens flink te keer, net als de wind. Ik bulder, huil en veeg stevig de pan uit. De duinpan, dakpan, ja zelfs de koekenpan. Er zijn zo van die dagen dan moet alles er even uit. Het huis en het hoofd gepoetst. Boosheid, kwaadheid, drift, woede, geef het lucht.
Dat kan het beste op een donderdag. Bij voorkeur bij heldere hemel. Maar ook bij troubled water ga te keer. No problem. Laat je vooral niet kisten. Wie zegt dat boosheid niet mag, heeft boosheid nooit ervaren. Een onderschatte emotie die grenzen verkend.
Boosheid is een recht. Het lucht op. Ga er wel verstandig mee om. Laat de boosheid u niet leiden. Hoed u voor koffer- en kafferbakken.
Hoest (24-11-2017) (Geen themawoord)
Half Nederland kucht. Als we dat nu eens tegelijkertijd doen dan hebben de anderen er minder last van. Ik merk dat ik het zelf ook opspaar. Wachten tot het niet meer gaat. Om de borst te sparen en de keel. Kelen zou ik die hoest willen. Of is het killen? Hoe dan ook, hij mag voor mij ter plekke neervallen en nooit meer opstaan.
Klotehoest. Daar kan ik me dan weer niets bij voorstellen. Hoesten met je kloten. Hoewel? Het leidt uiteindelijk ook tot een snotkop. En je loopt er rood van aan. Stomen zeg ik dan. Kloten in een eucalyptusbadje. Je kent dat wel. Benauwend ademen boven zo’n plastic bakje met een handdoek over je hoofd. Hoe lang nog?
Vrijdagkoers (26-11-2017) (Themawoord: Dagkoers)
Vrijen doe ik de hele dag. In de ochtend met mijn poes, om te beginnen. Dan doe ik daarna een rozig dutje. In de middag is het dan tijd voor Frits, mijn lieve poedel, ook al zo’n schattig ding. Ik knuffel hem haast dood, zo’n lieverd. In de middag leg ik mezelf dan even op de bank en geniet wat na. Laat in de middag is de pedicuur aan de beurt. Ook al zo’n lieve schat. Die speelt dan met mijn voeten. Soms plagerig. Ik schreeuw het dan uit van… ja, waarvan eigenlijk… ik durf het bijna niet te zeggen… van genot. Mag dat? Ja, dat mag. En dan tegen zeven komt mijn lieve eega thuis. Pret. Dolle pret. Top.
Zaterdagkoers (26-11-2017) (Themawoord: Dagkoers)
Rondje rond de kerk, dat kan niet anders. Bij voorkeur met de fiets. Hoe anders? Met de auto is haast onmogelijk. Dan staat meestal de markt in de weg. Je zult zo maar tegen een viskraam aan kunnen fietsen. Dat wil je niet.
Lopen is ook geen optie. Zeker niet dichtbij de kerk. Dan staan er te veel kruizen in de weg. Van de lokale begraafplaats. En nee, zelfs onze lieve heer kan daar niet overheen lopen. Dat wil hij ook niet. Denk ik. Niet dat ik hem ken. Maar uit de overlevering lijkt me dat wel duidelijk.
Dus wordt het fietsen. In regenboogtrui of Ti Raleigh. Dat is alweer even gelden. Ik ruik de Midalgan nog op de benen.
Zondagkoers (26-11-2017) (Themawoord: Dagkoers)
Waterig. Ik kan niet anders zeggen. Te flauw nog om je zonnenbril voor op te zetten. Hoe lang moeten we weer wachten, totdat de zon weer de gewenste dagkoers volgt? Ik tel de dagen af. U ook lieve lezer? Voor mij mag ie weer tien uur per dag volop shinen. Meer nog liefst. Zeg van zes uur in de ochtend tot tien uur in de avond. Dat zou toch fantastisch zijn. Het hele jaar door. Dan hebben we ook geen wintertijd meer nodig. Wat een onzin. Beetje staren in een Philipslamp. Dat werkt toch niet. Wij willen, wij verdienen, puur natuur en volle zon. Goed voor lijf en leden en niet te vergeten het hoofd. Laat de zon maar komen.
Olympische LEL Spelen (27-11-2017) (Themawoord: Rekest)
Uit protest heeft Rusland besloten gelijktijdig met de Olympische Winterspelen in PyeongChang, in 2018 eigen Olympische Winterspelen te organiseren, de zogenaamde Olympische LEL Spelen.
Bijzondere Spelen want ze kunnen zowel in- als outdoor gespeeld worden en zeer uniek, seizoensonafhankelijk. Want laten we eerlijk zijn, de seizoenen zijn toch op de hele aardkloot verschillend qua tijd? Wie dat ooit verzonnen heeft, winter- en zomerspelen is knettergek. Er zijn toch ook geen lente- of herfstspelen?
Nog niet zo’n gek idee van Silly Puttin, de geestelijk vader van deze nieuwe Spelen.
De eerste drie deelnemers hebben zich al gekwalificeerd. Hans Ikeatson (Zweden) aka de KastLet, Elbert Withoutland (USA) aka de RekEst en Li Touwen (China). Tijdens deze eerste LEL Spelen is doping verplicht.
Klein Rekest (27-11-2017) (Themawoord: Rekest)
Het laatste nieuws, heeft u het al vernomen? Klein Rekest gaat weer optreden. Waar en wanneer? In Apeldoorn op het Marktplein van 18 tot en met 24 december. Wereldwijd zijn er vier miljoen mensen op zoek naar hun dierbaren. Speciaal voor dit gemis heeft het Rode Kruis in samenwerking met 3FM het Klein Rekest weer bij elkaar geroepen.
Niet alleen in het westen en oosten, nee ook in het noorden en zuiden willen zij met deze actie dierbaren weer verenigen. Met ludiek acties in en om een Glazen Huis. Het lijkt wellicht wat op de Efteling, maar kom op zeg, laat ze niet stikken. Samenzijn van mensen, dieren en planten. Doneer wat geld voor vereniging van dierbaren en voor aanverwanten.
Grote trek (27-11-2017) (Themawoord: Rekest)
Ik ga op grote trek en besluit de donkere decemberdagen te ontvluchten. Omdat mijn financieel budget niet veel ruimte biedt besluit ik mijn caravan in te zetten. Die moet ik eerst wel even ophalen. Een goede vriend van mij heeft hem achtergelaten in Engeland. In Trekestle Caravan Park (Lauceston) om precies te zijn.
Een heel avontuur om daar te geraken. In links rijden heb ik al helemaal geen trek. Maar ik moet iets, nietwaar? De vraag alleen is, ga ik verder rondtrekken in Engeland of scheep ik over? Moeilijke keuze. Waar vieren ze in hemelsnaam geen decemberdagen? In de woestijn? Hoewel. Jozef en Maria? Antarctica lijkt me een goede optie. Maar hoe kom ik daar? Met caravan en zonder pegels?
Duwrekest (29-11-2017) (Themawoord: Rekest)
De kamer buigt zich over het duwrekest, ingezonden door Droef Middelsloot, een jonge knul, zeven jaar oud. De kamer bestaat uit papa, mama, broer en twee zussen.
Voorzitter papa leest het duwrekest hardop voor aan de kamer.
‘Beste kamer van omstreden zaken, bij deze dien ik een rekest in om een einde te maken aan het irritante duwen van mijn klasgenoten als ik naar school ga. Ze duwen mij met opzet soms zacht maar meestal heel hard. Ook slingeren ze mij dan onregelmatig van links naar rechts. Ik ben het spuugzat en wordt er misselijk van. Kunt u, kamer van omstreden zaken daar iets aan doen? Maatregelen nemen?
Is getekend: Droef Middelsloot, sinds twee maanden voorgoed gekluisterd aan een rolstoel.’
Bon op het rekest (30-11-2017) (Themawoord: Rekest)
Eindelijk weet ik waar het vandaan komt. Sinds mijn kindertijd houdt een prangende vraag mij bezig. En ik weet ook, ik ben niet de enige. Sinterklaasje, bonne bonne bonne. Strooi wat in die lege, lege tonne. Ik heb het me altijd afgevraagd. Wat betekent bonne, bonne, bonne.
Kreeg altijd nul op het rekest. Mijn papa, juf, en medekindertjes, ze wisten het geen van allen. Zelfs Sinterklaas wist het niet. Later zei die ook. Ik ben geen Sinterklaas. Maar toen geloofde ik al niet meer. Het bleef me fascineren.
Zelfs opgezocht in een bijbels spreekwoordenboek: Muggenzifters en zondebokken. Je weet het maar nooit. En daar kreeg ik ineens de geest. Van nul kreeg ik ineens bon op mijn rekest. Eindelijk antwoord.
28-11-2017
Statutair Santa Nicolai
Statuten Vereniging Santa Nicolai
Statutair zullen de leden van de Vereniging Santa Nicolai zich houden aan de volgende artikelen.
Artikel 1: Verschijningsvorm
1.1 De rechtspersoon die in de rol komt van Santa Nicolai draagt een rode mantel, witte tabberd, een rode mijter met minimaal een kruis aan voorzijde.
1.2 De rechtspersoon die in de rol komt van Santa Nicolai draagt altijd bij zich een staf en een groot boek.
1.3 De rechtspersoon die in de rol komt van Santa Nicolai is altijd vergezeld van een paard.
1.4 De rechtspersoon die in de rol komt van Santa Nicolai is altijd omringd door Pietermannen (zie addendum).
1.5 De rechtspersoon die in de rol komt van Santa Nicolai heeft een minimale leeftijd van geloofwaardigheid.
Artikel 2: Bewegingsterrein
2.1 De rechtspersoon vernoemd in Artikel 1 begeeft zich van 1 januari tot de tweede zaterdag in november in een kasteel gesitueerd in Spanje.
2.2 De rechtspersoon vernoemd in Artikel 1 begeeft zich van de tweede zaterdag van november tot en met 5 december in een kasteel of andere vaste verblijfplaats in Nederland en/of België.
2.3 Indien de rechtspersoon zich verplaatst in een van de in 2.1 en 2.2 vermeldde landen dan vervoert hij zich op een paard, bij voorkeur een witte schimmel. Als het niet anders kan een bruin of zwart paard.
Artikel 3: Takenpakket
3.1 De rechtspersoon vernoemd in Artikel 1 heeft als belangrijkste taak te zorgen voor veel plezier en geluk onder kinderen in de leeftijd van 2 tot 10. In de oudste leeftijdscategorie pakweg 7 tot 10 moet sprake zijn van goedgelovigheid. Te beoordelen door de rechtspersoon in kwestie.
3.2 De rechtspersoon vernoemd in Artikel 1 heeft als secundaire taak te zorgen voor cadeautjes in diverse maten en soorten, al dan niet verpakt in kleurrijk pakpapier met herkenbaar logo. Met herkenbaar logo wordt verstaan, verwijzingen naar verschijningsvormen vernoemd in artikel 1.
3.3 De rechtspersoon vernoemd in Artikel 1 heeft als derde taak, zich regelmatig onder de kinderen te begeven, waar dan ook, en hen te plezieren door aandacht te geven, spelletjes te spelen en hen liedjes te laten zingen. Ook vraagt hij naar de wensen en verlangens van de kinderen.
Artikel 4: Competenties:
De rechtspersoon vernoemd in Artikel 1 beschikt over een aantal competenties, in alfabetische volgorde vernoemd:
Delegeren
Geduldig zijn
Geen hoogtevrees hebben
Goede omgangsvormen hebben
Kindvriendelijk zijn
Paardrijden (onder alle omstandigheden, ook op daken)
Taalvaardig in spraak en geschrift
Voordrachtkunstenaar
Wijs
Zowel Nederlands als Spaans sprekend
Artikel 5: Inkomsten
De rechtspersoon vernoemd in Artikel 1 ontvangt geen inkomsten. Uitgezonderd de cadeautjes die de kinderen hem schenken middels schoenen of tijdens bezoeken.
Artikel 6: Onkosten
De rechtspersoon vernoemd in Artikel 1 krijgt alleen een onkostenvergoeding. Die bestaat uit:
6.1 Gratis kost en inwoning in de genoemde verblijven onder Artikel 1.
6.2 Gratis kost en inwoning voor het paard en de Pietermannen zoals vernoemd in Artikel 1.
6.3 Vergoeding voor het inpakpapier, plakband, lijm en schrijfbenodigdheden.
6.4 Vergoeding voor werkkleding zoals vernoemd in Artikel 1.
Artikel 7: Verzekeringen
7.1 Ongevallenverzekering. De rechtspersoon vernoemd in Artikel 1 is verzekerd tijdens de uitvoering van zijn werkzaamheden. In privétijd moet hij terugvallen op zijn eigen verzekering.
7.2 Overlijdensverzekering. De rechtspersoon vernoemd in Artikel 1 behoeft geen overlijdensverzekering want hij gaat nooit dood.
7.3 Stormschade wordt niet uitgekeerd. Betreft risico van het vak.
Artikel 8: Algemene ledenvergadering
Eenmaal per vijf jaar wordt er een ledenvergadering gehouden. Tenzij een heilige boon anders zou willen. In dat geval wordt er eerder een algemene jaarvergadering georganiseerd. Per toerbeurt in Nederland en Spanje.
Artikel 9: Einde vereniging
De vereniging wordt ontbonden indien:
9.1 De stichter (Santa Nicolai dun Eerste) het loodje laat, wat zeer onwaarschijnlijk is, aangezien deze onsterfelijk lijkt te zijn.
9.2 Er niemand meer geloofd in Nederland, België en Spanje. Wat nog onwaarschijnlijker is dan het geval bij Artikel 9 punt 1.
Bij notaris vastgelegd op 5 december 280 (na Christus) te Madrid.
Is getekend: Notaris Alejandro Don Boscos Cortez di Gloofos
Statutair zullen de leden van de Vereniging Santa Nicolai zich houden aan de volgende artikelen.
Artikel 1: Verschijningsvorm
1.1 De rechtspersoon die in de rol komt van Santa Nicolai draagt een rode mantel, witte tabberd, een rode mijter met minimaal een kruis aan voorzijde.
1.2 De rechtspersoon die in de rol komt van Santa Nicolai draagt altijd bij zich een staf en een groot boek.
1.3 De rechtspersoon die in de rol komt van Santa Nicolai is altijd vergezeld van een paard.
1.4 De rechtspersoon die in de rol komt van Santa Nicolai is altijd omringd door Pietermannen (zie addendum).
1.5 De rechtspersoon die in de rol komt van Santa Nicolai heeft een minimale leeftijd van geloofwaardigheid.
Artikel 2: Bewegingsterrein
2.1 De rechtspersoon vernoemd in Artikel 1 begeeft zich van 1 januari tot de tweede zaterdag in november in een kasteel gesitueerd in Spanje.
2.2 De rechtspersoon vernoemd in Artikel 1 begeeft zich van de tweede zaterdag van november tot en met 5 december in een kasteel of andere vaste verblijfplaats in Nederland en/of België.
2.3 Indien de rechtspersoon zich verplaatst in een van de in 2.1 en 2.2 vermeldde landen dan vervoert hij zich op een paard, bij voorkeur een witte schimmel. Als het niet anders kan een bruin of zwart paard.
Artikel 3: Takenpakket
3.1 De rechtspersoon vernoemd in Artikel 1 heeft als belangrijkste taak te zorgen voor veel plezier en geluk onder kinderen in de leeftijd van 2 tot 10. In de oudste leeftijdscategorie pakweg 7 tot 10 moet sprake zijn van goedgelovigheid. Te beoordelen door de rechtspersoon in kwestie.
3.2 De rechtspersoon vernoemd in Artikel 1 heeft als secundaire taak te zorgen voor cadeautjes in diverse maten en soorten, al dan niet verpakt in kleurrijk pakpapier met herkenbaar logo. Met herkenbaar logo wordt verstaan, verwijzingen naar verschijningsvormen vernoemd in artikel 1.
3.3 De rechtspersoon vernoemd in Artikel 1 heeft als derde taak, zich regelmatig onder de kinderen te begeven, waar dan ook, en hen te plezieren door aandacht te geven, spelletjes te spelen en hen liedjes te laten zingen. Ook vraagt hij naar de wensen en verlangens van de kinderen.
Artikel 4: Competenties:
De rechtspersoon vernoemd in Artikel 1 beschikt over een aantal competenties, in alfabetische volgorde vernoemd:
Delegeren
Geduldig zijn
Geen hoogtevrees hebben
Goede omgangsvormen hebben
Kindvriendelijk zijn
Paardrijden (onder alle omstandigheden, ook op daken)
Taalvaardig in spraak en geschrift
Voordrachtkunstenaar
Wijs
Zowel Nederlands als Spaans sprekend
Artikel 5: Inkomsten
De rechtspersoon vernoemd in Artikel 1 ontvangt geen inkomsten. Uitgezonderd de cadeautjes die de kinderen hem schenken middels schoenen of tijdens bezoeken.
Artikel 6: Onkosten
De rechtspersoon vernoemd in Artikel 1 krijgt alleen een onkostenvergoeding. Die bestaat uit:
6.1 Gratis kost en inwoning in de genoemde verblijven onder Artikel 1.
6.2 Gratis kost en inwoning voor het paard en de Pietermannen zoals vernoemd in Artikel 1.
6.3 Vergoeding voor het inpakpapier, plakband, lijm en schrijfbenodigdheden.
6.4 Vergoeding voor werkkleding zoals vernoemd in Artikel 1.
Artikel 7: Verzekeringen
7.1 Ongevallenverzekering. De rechtspersoon vernoemd in Artikel 1 is verzekerd tijdens de uitvoering van zijn werkzaamheden. In privétijd moet hij terugvallen op zijn eigen verzekering.
7.2 Overlijdensverzekering. De rechtspersoon vernoemd in Artikel 1 behoeft geen overlijdensverzekering want hij gaat nooit dood.
7.3 Stormschade wordt niet uitgekeerd. Betreft risico van het vak.
Artikel 8: Algemene ledenvergadering
Eenmaal per vijf jaar wordt er een ledenvergadering gehouden. Tenzij een heilige boon anders zou willen. In dat geval wordt er eerder een algemene jaarvergadering georganiseerd. Per toerbeurt in Nederland en Spanje.
Artikel 9: Einde vereniging
De vereniging wordt ontbonden indien:
9.1 De stichter (Santa Nicolai dun Eerste) het loodje laat, wat zeer onwaarschijnlijk is, aangezien deze onsterfelijk lijkt te zijn.
9.2 Er niemand meer geloofd in Nederland, België en Spanje. Wat nog onwaarschijnlijker is dan het geval bij Artikel 9 punt 1.
Bij notaris vastgelegd op 5 december 280 (na Christus) te Madrid.
Is getekend: Notaris Alejandro Don Boscos Cortez di Gloofos
24-11-2017
Hoest
Half Nederland kucht. Als we dat nu eens tegelijkertijd doen dan hebben de anderen er minder last van. Ik merk dat ik het zelf ook opspaar. Wachten tot het niet meer gaat. Om de borst te sparen en de keel. Kelen zou ik die hoest willen. Of is het killen? Hoe dan ook, hij mag voor mij ter plekke neervallen en nooit meer opstaan.
Klotehoest. Daar kan ik me dan weer niets bij voorstellen. Hoesten met je kloten. Hoewel? Het leidt uiteindelijk ook tot een snotkop. En je loopt er rood van aan. Stomen zeg ik dan. Kloten in een eucalyptusbadje. Je kent dat wel. Benauwend ademen boven zo’n plastic bakje met een handdoek over je hoofd. Hoe lang nog?
Klotehoest. Daar kan ik me dan weer niets bij voorstellen. Hoesten met je kloten. Hoewel? Het leidt uiteindelijk ook tot een snotkop. En je loopt er rood van aan. Stomen zeg ik dan. Kloten in een eucalyptusbadje. Je kent dat wel. Benauwend ademen boven zo’n plastic bakje met een handdoek over je hoofd. Hoe lang nog?
22-11-2017
Onbestaanbaar
Dit is een verhaal van iemand die niet bestaat. Onbestaanbaar? Nee hoor, onder mijn vingers komt hij of zij die onbestaanbaar is tot leven. Dat is nu het mooie van schrijven. Je staat op, gaat naar het toilet, wast je handen, gezicht en oksels, poetst je tanden, kleed je aan, zet een kopje koffie, smeert een boterham, of twee, leest de krant, fysiek of digitaal, maakt niet uit, geeuwt eens stevig, strekt je armen daarbij hoog in de lucht, denkt wat na en voilà, daar komen de woorden al.
Hoe laten we hij of zij die binnenkort bestaat eruit zien? Compleet met alles erop en eraan of gemankeerd? Met een been eraf of arm of hoofd. Nee, dat laatste wordt een beetje moeilijk. Hoezo moeilijk? Zo overschat, dat hoofd in onze westerse wereld. Alsof je niet vooruit kunt met slechts een lijf, armen en benen? Echt wel. Zeker als het hele mooie armen en benen zijn aan een evenzo mooi lijf. Gebruind door de zon, flink gespierd, maar ook weer niet te. Geen gezeur aan je hoofd. Precies. Een lijf, armen en benen die altijd zwijgen en nooit zeuren. Zou toch mooi zijn? O ja, en liefst ook naar een paar mooie voeten om op te lopen en evenzo mooie handen om dingen mee aan te pakken of mensen de hand te schudden.
Jammer is wel, dat je dan niet kunt voelen hoe die hand binnenkomt, hoe die reikende hand voelt zogezegd. Dat doe je met je hoofd meestal, toch, dat voelen? Of kan dat ook alleen met je lijf en leden en niet te vergeten met je hart? Ach, als ik dat wil dan kan dat gewoon. Ik schrijf het onbestaanbare toch? Komop zeg. Een beetje overtuiging, een beetje geloof in jezelf schrijvertje. Ook al zoiets, geloof, een typisch hoofddingetje. Of kunnen we ook geloven met handen en voeten? In de liefde wel, geloof ik. Of bedenkt een hoofd dat weer? Kopzorgen van een man in de liefde. Niet te verwarren met kopzorgen in seks. Over seks gesproken. Daar zou ik dan toch wel een hoofd bij willen hebben. Om te zien, proeven en ruiken, hoe lekker het smaakt. En voelen, hoe het hart bonkt in de keel. De keel reken ik bij het hoofd, by the way, wel zo handig.
Enfin, hoe zien mijn binnenkort bestaanbare lijf en leden er dan precies uit? Naast mooi gebruind en gespierd? Zacht, zeer zacht. Voor de tactiele ervaringen. Zonder hoofd moet ik immers op een andere manier de aandacht trekken van het andere geslacht. Aandacht van hetzelfde geslacht mag ook wel, maar dat levert uiteindelijk niets op. Qua voortplanting dan, het blijft steken bij Spielerei. Nee, ik wil het binnenkort bestaanbare uiteraard in contact laten komen met het andere geslacht opdat voortplanting, vermeerdering van de tot voor kort onbestaanbare soort gegarandeerd is, mogelijk wordt. Dat gaat het beste met een zachte huid. Eentje die ook nog eens lekker ruikt. Misschien komt er dan zelfs conceptie met een bestaanbare soort met hoofd en dan ... nu ja ... de rest kunt u wellicht zelf invullen lezer. Dan is de cirkel weer rond en hebben we gelukkig weer kopzorgen, andere kopzorgen, een hoofdzaak in de westerse wereld waarin wij leven. Noem het bestaansrecht. Krom eigenlijk.
Hoe laten we hij of zij die binnenkort bestaat eruit zien? Compleet met alles erop en eraan of gemankeerd? Met een been eraf of arm of hoofd. Nee, dat laatste wordt een beetje moeilijk. Hoezo moeilijk? Zo overschat, dat hoofd in onze westerse wereld. Alsof je niet vooruit kunt met slechts een lijf, armen en benen? Echt wel. Zeker als het hele mooie armen en benen zijn aan een evenzo mooi lijf. Gebruind door de zon, flink gespierd, maar ook weer niet te. Geen gezeur aan je hoofd. Precies. Een lijf, armen en benen die altijd zwijgen en nooit zeuren. Zou toch mooi zijn? O ja, en liefst ook naar een paar mooie voeten om op te lopen en evenzo mooie handen om dingen mee aan te pakken of mensen de hand te schudden.
Jammer is wel, dat je dan niet kunt voelen hoe die hand binnenkomt, hoe die reikende hand voelt zogezegd. Dat doe je met je hoofd meestal, toch, dat voelen? Of kan dat ook alleen met je lijf en leden en niet te vergeten met je hart? Ach, als ik dat wil dan kan dat gewoon. Ik schrijf het onbestaanbare toch? Komop zeg. Een beetje overtuiging, een beetje geloof in jezelf schrijvertje. Ook al zoiets, geloof, een typisch hoofddingetje. Of kunnen we ook geloven met handen en voeten? In de liefde wel, geloof ik. Of bedenkt een hoofd dat weer? Kopzorgen van een man in de liefde. Niet te verwarren met kopzorgen in seks. Over seks gesproken. Daar zou ik dan toch wel een hoofd bij willen hebben. Om te zien, proeven en ruiken, hoe lekker het smaakt. En voelen, hoe het hart bonkt in de keel. De keel reken ik bij het hoofd, by the way, wel zo handig.
Enfin, hoe zien mijn binnenkort bestaanbare lijf en leden er dan precies uit? Naast mooi gebruind en gespierd? Zacht, zeer zacht. Voor de tactiele ervaringen. Zonder hoofd moet ik immers op een andere manier de aandacht trekken van het andere geslacht. Aandacht van hetzelfde geslacht mag ook wel, maar dat levert uiteindelijk niets op. Qua voortplanting dan, het blijft steken bij Spielerei. Nee, ik wil het binnenkort bestaanbare uiteraard in contact laten komen met het andere geslacht opdat voortplanting, vermeerdering van de tot voor kort onbestaanbare soort gegarandeerd is, mogelijk wordt. Dat gaat het beste met een zachte huid. Eentje die ook nog eens lekker ruikt. Misschien komt er dan zelfs conceptie met een bestaanbare soort met hoofd en dan ... nu ja ... de rest kunt u wellicht zelf invullen lezer. Dan is de cirkel weer rond en hebben we gelukkig weer kopzorgen, andere kopzorgen, een hoofdzaak in de westerse wereld waarin wij leven. Noem het bestaansrecht. Krom eigenlijk.
Abonneren op:
Posts (Atom)