31-07-2017

120 Woorden Juli 2017

120 Woorden (120W) is een website gerund door vrijwilligers waarop ik kleine stukjes van exact 120 woorden plaats. Meestal aan de hand van opgelegde themawoorden.
Motto 120 Woorden: Er wordt veel te veel geschreven en daardoor veel te weinig gelezen. Weg met de breedsprakigheid. 120 woorden is precies genoeg.


Uza het bromrund (01-07-2017) (Themawoord: Yakuza)

De melk is zuur. Dat moet Uza nu weer overkomen. Te lang in de regen gestaan. Zure regen. Daar ga je spontaan van brommen. Als rund. In de pampa’s van Tibet verwacht je dat niet. Laat staan in het hooggebergte. Een yak die niet geacclimatiseerd is. Een neprund? Te veel doorgefokt met Chinese stieren?

Wie zal het zeggen. Vooralsnog trekt Uza haar neus op voor al het gedoe rond haar heen. Gelukkig heeft ze een flinke vacht. Een olifantenhuid maar dan anders. De boeren rond haar heen doen handjeklap. Het is hen niet te doen om melk. Nee, het gaat hen om de prachtige verschijning. Zo’n prachtig bromrund hebben ze zelden ontmoet. Yakuza, wordt ze gekscherend genoemd. Met boterzacht karakter.


To quilt or not to quilt (03-07-2017) (Themawoord: Quilt)

Yes, ik heb de laatste weten te bemachtigen. In de aanbieding. Een accuquilt, voor nog geen vijftig euro, op Equilt. Snel ga ik aan de slag. De inzendtermijn sluit zondag 9 juli 2017 om vijf voor twaalf. Vijf voor twaalf? Ja, vijf voor twaalf. Voor mijn gevoel. Ik denk niet dat er iemand zo laat, vlak voor het begin van de week nog uitgebreid of kort quiltstukjes gaat lezen. Laat staan beoordelen.

No. Uitgebreid zal de beste woordbreier allang bekend zijn. Slechts een paar steken heeft een meesterbreier nodig om een schitterend stukje quilt te schrijven. Van losse eindjes of uitgedokterd middels een mathematisch patroon. Het is om het even. To quilt or not to quilt? That is the question.


Quilt where are thou (03-07-2017) (Themawoord: Quilt)

Heeft mijn lapjeskat gezien. Hij luistert naar de naam Quilt. Eigenlijk is het een lapjeskater. Maar dat wil Quilt niet weten. Hij schaamt zich dood. Daar waar andere katers bedeeld zijn met prachtige pelzen in rood, zwartwit of bont, al dan niet geblesd op neus, oor of poot, gaat Quilt door het leven in kleine stukjes vlek.

Bijzonder, heel bijzonder. Er moet dan ook wel iemand zijn die hem gespot heeft. Nee, niet mee gespot, maar gewoon gezien. Och arme. Quilt is de liefste kater te wereld. Wie helpt mij hem vinden? Hij is me dierbaar. Ik doe er de natuur ook een groot plezier mee. Quilt is immers een meesterkiller. En niet alleen van ladycats. Quilt, where art thou?


Doorpitten (03-07-2017) (Themawoord: Quilt)

Ik zou graag willen doorpitten. Maar mijn vrouw staat het niet toe. We hebben vanavond namelijk onze wekelijkse quiltavond. Doorpitten mag ik niet op de bank, wel op een stoel. Alleen op een stoel heet het ineens quilten. Niet te verwarren met quirten wat dan weer een aftreksel is van squirten.

Ik houd de doekjes maar alvast bij de hand. Drielaags zijn ze. Alleen moeten ze nog aan elkaar worden gequird, doorgepit. Niet vanaf de bank, want dat mag niet. Dat heb ik al uitgelegd. Erg lastig allemaal hoor. Je zou er haast een gebruiksaanwijzing voor schrijven. Wat dan weer handig is bij het quirten. Pardon squirten. De meesten gaan ervan huilen. Ik niet. Ik moet er slechts van kirren.


Schone schijn (05-07-2017) (Themawoord: Quilt)

Hyacint zit te puffen. Sheridan heeft wel een heel bijzonder verzoek bij haar achtergelaten. Richard ziet de bui al hangen. Onslow en Daisy hebben een tijdelijk straatverbod gekregen. Ze wil het eigenlijk verborgen houden. Hyacinth Bucket also known as Mrs Bouquet maakt in opdracht van zoonlief een kilt, een rok gedragen door mannen. Wat zal Bruce jaloers zijn. Maar die mag het niet weten. De telefoon wordt dan ook de komende twee dagen niet opgenomen in huize Bouquet.

“Wat maak je nu eigenlijk?” vraagt buurvrouw Elizabeth, bibberend aan de koffie.
“Oh, my darling. Ik maak een quilt.”
“Maar dat is geen quilt Hyacinth, dat is een kilt.”
“No my darling, het is een quilt voor Sheridan. Look isn’t it lovely?”


Quiltoqueren (06-07-2017) (Themawoord: Quilt)

De nieuwe Olympische sport. Echt? Echt. Hoe gaat het in zijn werk en waar komt het vandaan? Uit het niets. Letterlijk en figuurlijk. De eerste beginselen van het quiltoqueren zijn gezien in Nobodyland. Nobodyland gelegen in de highlands van Schotland. Het wordt gespeeld met niets. Met niets? Hoe gaat dat dan precies?

Heel eenvoudig. Het wordt gespeeld door twee ploegen van vier personen. Ze staan in een grasveld van vier bij vier meter langs en tegenover elkaar. En u raadt het al, ze doen helemaal niets. Oftewel ze quiltoqueren naar elkaar. In gedachten. Het team met de sterkste gedachten wint. Hoe dat gemeten wordt? Heel simpel. Door de sterke gedachtewissel vallen de zwakste spelers om. Het spel kan eeuwig duren.


Buizenpost (07-07-2017) (Themawoord: Quilt)

Op de zolderkamer van hun kantoor horen Aristides en Akkie iets hards vallen in hun brievenbus. Het gaat zo hard dat het onmogelijk is om het niet te horen. De buizenpost doet zijn werk en stuwt het pakketje door het buizenstelsel naar de zolder. Hier hebben A en A al weken op gewacht. Wilbur slaapt nog.

Het is alweer meer dan 41 jaar geleden dat ze alle drie besloten om voor de eeuwigheid een trioviale relatie met elkaar aan te gaan, professioneel en amoureus.

“Is het pakket aangekomen?” Wilbur is wakker. Gedrieën openen ze het pakket. Een mislukte foto in een betonnen lijst. Schimmige figuren op de foto en een tekstballon. AQUILTP(R)OEF. Werk aan de winkel voor het 50plus onderzoeksbureau.


Bandeau Spallet (10-07-2017) (Themawoord: Bandeau)

Al vier keer is de band van naam gewijzigd. Telkens kiezen ze een verkeerde naam. ‘Waar’ en ‘Goud’ zijn natuurlijk niet de sterkste en meest veelzeggende namen. Maar als kersverse nieuwkomer moet je het maar treffen. Alles is al zo’n beetje benoemd. En ja, het moet natuurlijk ook een beetje leuk klinken.

‘Waar’ en ‘Goud’ zijn te algemeen en blijven daardoor niet echt hangen. Tony komt nog met een laatste alternatief. Wat vinden jullie van ‘Barricadebrekers’. Nee, dat is al net zo doof als ‘De snee’ en ‘De makers’. Misschien moeten we de oude naam toch maar behouden. Misschien een ander pakje aan en wat letters husselen aan de front. Goed plan, Gary.

Wat vinden jullie van Bandeau Spallet? Prima.


Bandeaulereau (10-07-2017) (Themawoord: Bandeau)

Ik haal de juiste riem uit mijn kledingkast. Een leren besluit ik. Het is voor een speciale gelegenheid immers. Het is eigenlijk geen riem maar een band, zo breed is de riem. Ik draag hem altijd op een spijkerbroek met brede riembanden. Het wildwestfeest waarvoor ik ben uitgenodigd vraagt om dit soort kledij. En niemand beter dan een bandeaulereau weet dat kleren de man maken.

Een bandeaulereau? Moet dat niet bandolero zijn? Neen. Niet nee, neen. In Frankrijk heet een bandolero bandeaulereau. Ze gooien er een Frans sausje over. Zoals over alles. Ach, Rachel Welch is het allang gewend. Getrouwd met een Fransoos weet zij hoe dat werkt, Franse saus. Na fanfare een groot piccalilly circus. Waar is mijn hoed?


Bandeaulair (10-07-2017) (Themawoord: Bandeau)

Piet wilde graag schrijver worden. Zijn leven lang al. Geïnspireerd door zijn vader die zware sigaren rook en evenzware gedichten schreef begon hij op piepjonge leeftijd met het schrijven van hele kleine stukjes regel. Ze zouden de basis vormen voor zijn latere gedichten, die bestonden uit dichtregels van maximaal 120 woorden.

Maar dat zijn toch keiveel woorden voor een dichtregel? Ja, maar niet als je Piet heet. Gelukkig was Piet dol op feedback. Hij vrat het per kilometer woord. Zijn vader gaf correctief commentaar. Klein houden Piet. Gelukkig luisterde Piet niet, anders waren er nooit zo’n prachtige gedichten ontstaan. Los van pa, eigenlijk stiefpa, veranderde hij ook zijn dichtersnaam. Van Baudelair naar Bandeaulair. Eeuwige band van lucht, water en woorden.


Ban Deauville (11-07-2017) (Themawoord: Bandeau)

De betogers zijn er klaar voor. Na eerst een bezoek gebracht te hebben aan het lieflijke Honfleur, alwaar de cake en koffie er prima ingingen, zijn de krachten gebundeld en goede afspraken gemaakt. Vanzelfsprekend, want het betreft hier uiteraard een groep beroepsbetogers. Die kennen de kneepjes van het vak. Dat geldt ook voor degenen waartegen het betoog gericht is. Het is bepaald geen paardenpis waarom gestreden wordt.

Alles is in het werk gesteld om het betoog goed te laten verlopen. Via bandeauville.com zijn omwonenden gemobiliseerd. Twitter en Facebook zetten verder kracht bij. Op Instagram is op de valreep nog een nieuw account gemaakt voor de mooie plaatjes. Het betoog kan beginnen. Op hoge poten zien volk en paarden toe.


Verbandeaus (12-07-2017) (Themawoord: Bandeau)

Ik heb een heel deftige tante. Zo deftig dat ze geen last heeft van eelt, maar van huidwisseling. Stemmingen die kent ze niet. Voor haar zijn het gemoedseuvels. En ja, de heuvel, die mag absoluut niet genoemd in huize tante. U weet vast wat ik bedoel lezer. Niet die van Maan, want die hebben we uiteraard allemaal voor ogen. De mannen dan.

Mijn tante heeft ook nooit last van griep. Het is verhoging. Vind mijn tante ook helemaal niet erg. Deftige mensen houden van verhoging. Alles wat ook maar enigszins omhoog kan gaan vindt mijn tante leuk. Uitgezonderd haar tandvlees, wat ze eigenlijk veel liever gebitbed noemt. Bij echte verwondingen roept ze keihard om de ‘verbandeaus’. Met een Frans accent.


Tromp de l’oeil (12-07-2017) (Themawoord: Bandeau)

Arabier en succesvol piraat Rahmah ibn Jabir al-Jalahimah (1760–1826) was de eerste drager van een bandeau sur l’oeil, in onvervalst Nederlands beter bekend als ooglap. Ooglap? Wat een woord! Niet te verwarren met kogelbiefstuk voor gevallen boksers. Even scherpstellen. Ramah was de eerste gedocumenteerde ooglappiraat. Hij kende geen merci, hoewel deel een van zijn naam anders doet vermoeden.

Hij was zijn oog verloren in een battle. Dat doet meteen afbreuk aan de mythe dat ooglappiraten het lapje droegen om één oog te laten wennen aan het duister. In de donkere kajuit was een oog dan alvast gewend aan het duister. Je moet er maar opkomen? Verklaart dit dan ook meteen de duistere ogen van Ziggy, Moshe, Rihanna, Bill en James?


Yuri bandeau bikini (13-07-2017) (Themawoord: Bandeau)

‘Doet u mij maar twee meter van deze stof.’
‘Meneer, mag ik u vragen waarvoor u het nodig heeft?’
‘Voor een bikini mevrouw.’
‘Een bikini?’
‘Ja, een bikini, ziet u mij al in een badpak misschien?’
‘Ehhh… neu… maar… ehhh… is het niet wat veel stof?’

‘Yuri, Yuri, waar zit je ergens?’
‘Hier bij de kassa mam.’
‘Ah, wat heb je me nu toch voor stof gekozen Yuri?’
‘Vind je het niet mooi mam?’
‘Voor jouw bikini Yuri? Nee, niet echt.’
‘Maar het is de nieuwste mode mam.’

‘Uw zoon heeft daar een punt mevrouw!’
‘Een punt? Waar dan?’
‘Nou, niet letterlijk hoor. Figuurlijk.’
‘Figuurlijk? Ik zou willen dat ik zo’n figuur had.’
‘Van uw zoon?’
‘Als dat zou kunnen!’


Lady D’Arbanville (13-07-2017) (Themawoord: Bandeau)

Daar moet ik aan denken. Bij het weekwoord bandeau. Week maakt het me. Bij de gedachten aan Patti. Je zult het lied maar horen? Opgedragen aan jou. Onderweg in een vliegtuig naar New York. Al was het in een vliegtuig naar Kamtsjatka, it hurts. En het maakt meteen iets duidelijk. This is the end.

Maar wat een mooi end. Een stukje mee mogen varen op verliefde golven. Just the two of us. Maar it’s not enough voor a long life fairytale. Dat is de singersongwriter even vergeten.

My lady D’Arbanville. Why do you sleep so still? Onmogelijke liefde. Liefde op afstand. Liefde in het donker. Melancholica. Bonjour tristesse. Au revoir tristesse. Detaché la bandeau. Je t’aime, moi non plus. Cat.


Stukje van flut (14-07-2017) (Themawoord: Bandeau)

Ik reis rond in een zeer grote Bandeau. Door het spannende Galacticum Aerea Fantastica. Ja lieve lezer, en als u goed gelezen hebt dan ziet u dat het woord Aerea achterstevoren gelezen kan worden maar ook vooruit, ondersteboven zo u wil. Het kan allemaal in Galacticum Aerea Fantastica. En waarom denkt u dat ik in een Bandeau rondreis? Juist ja, goed geraden, dan tol ik niet weg. Mijn missie in dit Galacticum? Op zoek gaan naar stukjes Flut. Stukjes Flut? wat zijn dat nu weer? Moeilijk, moeilijk. Zeer subjectief. Zo zou dit stukje waarin u zich als lezer van aardkloot Aarde bevindt zowaar een stukje Flut kunnen zijn. Maaarrrr… we zoeken verder. Me, myself and I. Shit benzine is op!


Maandag (17-07-2017) (Geen thema)

Het is maandag. De schoenen staan op het matje voor de televisie in de woonkamer. Het lijkt alsof ze nog eventjes verstild televisie kijken. Maar dat was gisteren. Zondag 16 juli. Een memorabele sportdag. Voor zover sportdagen memorabel kunnen zijn. Er zijn er zoveel in een dozijn.

Nu ga ik niet twaalf sportgebeurtenissen noemen. Maar nagenieten op maandag, dat mag zeker. Ook al deel ik het niet bij een koffieautomaat in een vastgeroeste baan. Nee. Gewoon in werkbare vrijheid. Niet op mediakanalen. Dat was gisteren. Zoals het delen vluchtig is als lachgas. Vanaf het moment dat er geënterd is is de boodschap in het luchtledige verdwenen. Kleine wolkjes informatie in een big cloud. For the record. Federer, Mollema, Oranjevrouwen, Verstappen.


Dinsdag (18-07-2017) (Geen thema)

Vanochtend eerst een grote worsteling met de acacia van de buren. Wat een rukboom is dat toch. Steken dat ie doet. Nog erger dan Muhammed. Gelukkig blijft ie wel staan als ik met mijn schaar zijn takken knip. Rotbeest.

Mijn gedachten zakken af naar Linda. Niet te verwarren met Ruby. En dat op een dinsdag. Ze heet Keith met haar achternaam. Keith van voren is smoorverliefd. In de jaren zestig. Keith loves Keith. Net als Brian. En Mick dan? Die is slechts een lyrickiller.

Straks nog even kennismaken met een nieuw UWV-meissie. Best spannend. Net als de evaluatie van mijn pessotherapie later op de dag. Another half year has gone. Zo is mijn tuesday weer goed gevuld. Vandaag zesentwintig graden.


Woensdagochtend drie uur (18-07-2017) (Geen thema)

Twee borsten wiebelen plezierig naast me op en neer. Kedeng, kedeng, maar dan iets langzamer. Wit en warm. Wat is ze mooi. En dan de glans van de maan in haar zilveren haar. Een flonkering die de hele kamer verlicht.

En ik, ik kan maar niet slapen. De whiskey smaakt nog zuurzout op mijn tong. De asbak op het nachtkastje maakt opstaan haast onmogelijk. Mijn god wat stinkt het hier in bed. Een zachte tik op mijn schouder.

“Slaapt ze Simon?”
“Yep, is ze niet mooi?”
“Zo mooi Simon, weet jij nog haar naam?”
“Iets met Roses dacht ik. Yep. Four Roses?”
“Voor Roses? Niet voor ons?”
“Gar, wat wil je nou? Ga toch slapen. Idioot!”
“Hello darkness, smile again!”


Donderdag de tiende (20-07-2017) (Geen thema)

Tussen zes planken lig ik hier te dromen, wat vandaag en morgen nog gaat komen. Koud hebben ze me neergelegd, een paar dagen geleden. Niemand die het weet, het werd gewoon verzwegen. De motten, kevers, de wormen en de maaien, ze gaan te keer. Het kietelt verschrikkelijk. Helaas kan ik mijn kont niet draaien.

Niemand die me even bezoekt, behalve Marie van om de hoek, met een boeketje aaronskelken. En vooruit dan, ja de barman van de Gouden Tijger. Uit wroeging. Wat heeft die nog veel geld van mij tegoed. Zelfs tante Leen is mij vergeten. ‘Joh, wat hek die man lang niet gesien!’

Alleen hondje Wim, die ligt dagelijks te janken op mijn graf.
Nikkelen Nelis die ooit was.


Een week met vier donderdagen (20-07-2017) (Geen thema)

In een zware fauteuil ligt Rosanna lui languit, in een satijnen peignoir. Ze kroelt met licht geheven arm kat Solex, die brommerig ligt te spinnen op de rugleuning. Aan het raam staat een klein meisje. Ze tuurt naar de overkant, naar het kunstatelier met grote ramen. Waar is Balthasar Klossowski de Rola? Ze ziet hem niet.

Naast het meisje in de hoek staat een honkbalknuppel geparkeerd achter de eettafel. Een vreemde setting. Het meisje draait zich om.

‘Mam, moet je vandaag niet naar Balthasar?’
‘Nee meissie, deze week heeft vier donderdagen, onmogelijk.’
‘Maar mama, ik heb honger en jij moet centjes verdienen.’
‘Neem nog maar een kaakje lieverd.’

Onmogelijk. De kaakjes zijn op. Grote stilte hangt zwanger in de lucht.


Vrijdag (21-07-2017) (Geen thema)

Met twee handen houdt hij het bot vast en knaagt het lekkerste stukje vlees weg. De hiel laat hij liggen. Maar dan voelt ie plotseling twee handen op zijn schouder. Of ie even mee wil komen naar het opperhoofd. De stevige wachter trekt hem omhoog uit het zand. Er is diefstal gepleegd en hij wordt ervan beticht.

Er zit maar een ding op. Vluchten. Rennen, zo snel ie kan. En dat kan Tokibitato. Hij is de snelste van het dorp. Maar tegen Shakititi kan ie helaas niet op. Die vloert hem. Tokibitato wordt verbannen naar een onbewoond eiland. Diep bedroeft is hij. Hoe komt ie nu aan vlees? Het is vandaag vrijdag. Dan toch maar vis. Tegen beter weten in.


Zaterdagnacht (22-07-2017) (Geen thema)

Ik eet mijn brood, whiskey on the rocks, en zet mijn guitaar in de hoek van de kamer. Uitgespeeld. Klaar. Droef bezie ik de kamer van mijn leven die ik niet meer zal betreden en draai alle deuren mijn rug toe. Hoe mooi was het leven voor de anderen.

Diep in de morgen, vroeg in de nacht. Het is zaterdag, de jeugd gaat uit. Ik zie het, ik voel het, hier is het eind. Jong worden doe ik niet meer. Vliegen is het enige dat ik nog wil. In een stad die mij verstikt. Alles gezien. Vanuit kikkerperspectief. Met zware bas en boose. En nu nu mag ik het vaarwel zeggen. Mijn vermoeide leven. No more music in my saterdaynight.


Altijd weer op zondag (23-07-2017) (Geen thema)

Het is kermis in de stad. Cindy en Bert verheugen zich erop. Ze fantaseren samen over de schiettent en het reuzenrad. Op suikerspin en wijnbol. Pa en ma moeten lachen. Zij zijn meer van de paling en de oliebol. En gokken natuurlijk. Ook al mag dat niet van pastoor.

Eerst maar even naar de kerk. In net pak en mooie jurkjes. Maar de pastoor vindt het maar niks. Kermis is de hel. Vandaag geen thema. Voor straf. Boetedoening. Altijd weer op zondag moeten Cindy en Bert mee naar de kerk. Heel vervelend maar het is niet anders.

In de houten bankjes dromen ze dan van Sirtaki en Bazoka’s. Roze bubblegum. Iedere zondag weer opnieuw. En de pastoor? Laat maar kuchen.


Donaldductiliteit (24-07-2017) (Themawoord: Ductiel)

Donald is een beetje dom. Heeft het IQ van een kleuter. Maar wel van een slimme kleuter. Zijn leeftijd ver vooruit. Hoe dat zo kan? Heel simpel. Donald krijgt 24/7 begeleiding van drie personen. En ja, dan ga je heel hard op micro-niveau. Meso zal het niet snel worden. Daarvoor is Donald te spastisch.

Een vierde begeleider inschakelen zou nog kunnen, maar is niet gewenst. Het zou tenkoste gaan van de zorg voor anderen. Mecenas Dagobert mag dan barsten van het geld, hij is ook gierig als de pest. Drie moet volstaan zegt het baasje.

Heel even is nog door de staf (Kwik, Kwek en Kwak), geprobeerd om Dagobert ductiel om te buigen. Maar helaas. Dagobert blijkt onbuigzaam te zijn.


Kliniek Bloemendaal opent haar deuren (24-07-2017) (Themawoord: Ductiel)

‘Adèle, kom je? Ben je onderhand klaar?’

Adèle staart in de spiegel. Het badwater is koud. De bubbels doen het niet meer. Wat is er toch in hemelsnaam gebeurd? Is de tijd stil blijven staan?

‘Adèle, je hebt nog tien minuten?’

Eigenlijk nog een half uur, maar sommige mensen moet je tegen zichzelf in bescherming nemen. Anders komen ze nooit op tijd. En de opening van deze bijzondere plek laat niet op zich wachten.

‘Ah, daar ben je. Finally! Je ziet er prachtig uit darling!’

Kliniek Bloemendaal opent eindelijk haar deuren. Bros- en broosheid van zeventigplussers zal voorgoed verdwijnen. Met dank aan wonderdokter Jones. Hoge viscositeit en ductiliteit blijken levensverlengend. Adële is het levende bewijs. Heel ductiel.

‘Bros, bros, bros!’


Subtiel en rolductiel (24-07-2017) (Themawoord: Ductiel)

Subtiel is in zijn eigen bisdom Kuzhlithurai in India, priesterstudent Rajan Arulraj Nesaiyan van het grootseminarie Rolduc (Kerkrade) afgelopen zaterdag tot transeunt diaken gewijd. De wijding is verricht door bisschop Jerome Dhas Varuvel S. D. B. Geheel in traditie in eigen parochie.

Subtiel en heel Rolductiel is dit allemaal gebeurd. Rajan en familie zijn apetrots. Dat zij dit mochten meemaken? Zonder reiskosten kon dit op eigen terrein plaatsvinden. En wat goed dat dit goed is bevonden door Rolduc. Jemig de pemig.

Ook de priesterwijding van Nesaiyan zal volgend jaar in India plaatsvinden. Vervolgens is hij minstens tien jaar beschikbaar om als priester in Limburg te werken. Ook als diaken zal hij een benoeming krijgen in een Limburgs parochiecluster, namelijk Simpelveld-Bocholtz-Ubachsberg.


Zo maar (24-07-2017) (Geen thema)

Een tussendoortje zonder thema. Een themaloos stukje met woorden zorgvuldig verkozen. Nu nog even in de goede volgorde zetten. En zodra dat is gebeurd. Vasttapen. Voor de eeuwigheid. Opdat ze nooit meer loslaten. Niet met bisonkit maar met ductape. Dat werkt het best. Secondenlijm zou ook nog gaan. Hoewel? Dat is dan weer zo definitief.

Een schrijver moet toch aan het einde nog wat kunnen wisselen. Gouden voor broze woorden. Als de schrijver tenminste zijn tanden in de tekst durft te zetten. Tandeloze stukken zijn er al genoeg. Van die megapillen geschreven in serie. Streekverhalen over ouderwetse streken. Ik zou mijn initialen er nog niet eens op durven plakken. Laat staan mijn achternaam eraan verbinden. Loslaten die woorden en zinnen.


Productielabels (24-07-2017) (Themawoord: Ductiel)

Joost wordt knettergek. Vandaag komen er twee vrachtwagens kantooratikelen. En hij weet van welke firma. Van Verzend en Loos. En dan weet hij het al. Dan ontbreken er zeker tien artikelen. Op zich niet zo erg. Hij kan dit nog incalculeren. Een foutenmarge van een op honderd is acceptabel.

Joost is 50% afgekeurd en zijn baas verdient eigenlijk goud aan hem. Joost weet dat. Maar 990 artikelen scannen met ogen en handen dat is zelfs voor Joost ietwat teveel van het goede. Hoe krijgt hij dit voor elkaar?

Jantine die de productielabels moet printen is ook in paniek. De toner is op. En ja, die toner komt mee met de vracht. Hoe legt ze dit aan Joost uit? Niet dus!


Pijptechnieker gezocht (24-07-2017) (Themawoord: Ductiel)

Vacature. Wegens het tijdelijk uitvallen van onze jongste robot ‘Paperclipje’ zijn we genoodzaakt een vacature te stellen voor een pijptechnieker gespecialiseerd in inductielassen.

Paperclipje gaat namelijk met zwangerschapsverlof. Onmogelijk eigenlijk dat zij tegen ons advies in zwanger is geworden. Maar ja. Als jij tijdens je werkzaamheden dag in dag uit wordt geconfronteerd met een blond Zweeds superstuk, ja, dan wil je wel als robot. Kan ik me heel goed voorstellen. Zeker als je week in week uit op elkaars lippen zit.

Enfin, Paperclipje mag nu even nagenieten van haar wilde daden. Er is wel spoed gevraagd bij deze opdracht. En nee, de Zweedse robot daar werken we niet meer mee samen. Robotten houden sowieso niet van mensen. Maar dit terzijde.


Viaductiel (26-07-2017) (Themawoord: Ductiel)

Eureka, ik heb het gevonden. De ultieme manier van voortbewegen. Viaductiel.

Hoe dat in zijn werk gaat? Heel simpel. Door de lucht. Niet via de grond of door het water, wat viaductiel misschien suggereert. Immers een viaduct, klinkt als aquaduct, veronderstelt een weg en/of water.

Door de lucht voortbewegen gaat nu eenmaal veel makkelijker. Op de weg en in het water is veel te veel sprake van weerstand. Ooit in een file gestaan of gevaren (ja, ook dat kan voor een sluis)? Heftig nietwaar? Nee, door de lucht is beter. Plek zat. Drones, duiven en meeuwen daargelaten.

O ja, de verplaatsing door de lucht, viaductiel, vereist wel aangepaste kledij. Een rood bolletjeskostuum en een witte bakkersmuts. We gaan naar Tiel!


Grote geesten (28-07-2017) (Themawoord: Ductiel)

Grote geesten, waaraan denk je dan? Albert Einstein, Willie Wortel, Vincent van Gogh, Beyoncé, Elvis, Zeus, Aladin, William Shakespeare, Johan Cruijff, Muhammed Ali, Bob en Bertje, Heino? Het zal voor iedereen anders zijn.

Probeer het maar eens in een vorm te gieten? Wat met bovenstaande iconen overigens goed is gelukt. Bij Madam Tussaud, in was. Dat kan ik ook, moet de Duitse kunstenaar Thomas Schütte gedacht hebben. In aluminium en in drievoud.

Grote geestige geesten heeft hij gecreëerd. Reusachtig en vol humor. Of ogen ze eerder lijdzaam? Gaan ze gebukt onder de ductiele behandeling die ze zijn ondergaan? Huilt die geest nu? Zie ik een drup? Of houdt hij de toeschouwer voor de gek? Pontificaal zeg ik dan maar, ja!

27-07-2017

Zonnebrand

IJskoude hitte
Alomvattend
Pijnlijk

Ik nader zon
Die glimlacht
Onnozel

Steeds dichterbij
Het smeltpunt
Ik kook

Mijn huid valt af
Pegasus remt
Haren schroeien

Landen op de zon
Een onmogelijke queeste
Quichotteloos

Een oerknal
Zon spat uiteen
Valt omlaag

Een streep
Een punt
Aan horizon

Eindigheid voorbij
Nog voor de aanvang
Punt uit

Wat rest?
X noch Y noch as
Slechts zonnebrand

Geschreven om voor te dragen tijdens het literair open podium in Bibliotheek Eindhoven op 27-07-2017. Organisatie: PoëzieClub Eindhoven. Thema: Dichter bij de zon.

26-07-2017

Dichtman dicht (130317 - 260717)

Kies (130317)

Politiek
Een metafoor
Of matte matador

Stemhok
Open boek
Gordijnen blijven gesloten

Paspoort
Geen gezicht
Na negen jaar

Vouw
In stembiljet
Haast anderhalve meter

Partij
Niet gevonden
Op de achterkant

Geslacht
Man vrouw
Ik kies onzijdig

Keuze
Is reuze
Reeds gisteren gemaakt

Zweven?
Wiet nodig?
Voor vrije teelt

Vrijheid
Op reis
Diep in Turkije

Enclave
Nederlands getint
Niemand die verkiest

Stem
Ja stem
Af op ander

Demo
Cratietherapie
Kostelijk voor niets

Geloof
In jezelf
In eigen kunnen

Samen
De wereld
Behoeden met elkaar

Chapeau
Groen licht
In rode avondschemer

Blauw
En paars
Nooit meer middelen

Lang
Lang leve
Lang leve vrijheid

Advies
Niet nodig
We weten wel

Rood
Gerafeld potlood
En zonder gum

Hok
Zwart omlijnd
Gevuld met kruis

Hart
Bloedend hart
Kloppend in vingers

Kies
De keuze
Die goed voelt


Mata Hari naar Daktari (20-03-2017)

Mata Hari naar Daktari,
Pipo de Clown of Mamalou?
Lawrence! Hij kijkt scheel!
Het zijn blote dames, die ik aanbeveel!


Lentekramp (280317)

Er trekt iets aan mijn ingewanden
Lasso's van ongenoegen sluiten emoties af
Acute hartstilstand
Oorlog in gedachten
Hersencellen strijden om gelijk
In een volledig niets banen ze zich onmogelijke wegen

File, stilstand in mijn donkere brein
Niemand, maar dan ook niemand wil daar toeven
Zwarte galgeur ontsnapt aan lijf en leden
Kramp kroelt in de maag
Mijn hele lichaam hoest
Het doet ongelofelijk veel pijn

Huid stottert, haren rijzen
Mijn schedelpan staat op exploderen
Daar helpt geen aspirientje tegen
Pleisters plakken is zinloos
Lijm laat los en bloed drukt door het plastic
Droog is de mond, hij vraagt om water

Gehemelte plakt, zuigt en klakt
De tong drukt als een leren baksteen tegen tandvlees en gebit
Ik kauw witte pasta en sappig zuig ik menthol binnen
Kleine explosies in luchtwegen en hersenkamers
Frisse moed dringt door tot in mijn tenen
Een metamorfose vindt langzaam plaats

Zon zweeft door mijn zware ziel
Het is vreugde die mijn hart doet openspringen
Quicksteps in mijn ganse lijf
Wals en polka op mijn heupen
Lambada's in mijn buik
Tango, salsa in mijn nek

Tenen voeten staan niet langer stil
Handen vingers doen wat ik niet wil
Armen benen slaan spaghetti in de lucht
Vieren vrijheid, bannen tucht.
Hunkeren, dansen, zoenen, vrijen
Laat passie, liefde maar gedijen


Sjaak Mus (040417)

Zwoel en troel
Zweeft in kraaiennest
Een dappere dodo

Kruit verschoten
Lap voor oog
Haak aan spaakbeen

Kielhalen
Bovenste beste
Opdat gedronken wordt

Zeeschuim
Bommen en granaten
Haddockhoop

Graf zonder aarde
Redding zonder boei
Rust in golfslag

Jack Mus
Moest niks
Hij zegevierde

Slaaf van schip
Hardnekkig stuurs
Vermoord in vooronder


Merelnijd (210417)

Lente in de tuin
Zwarte strijd
Veren fladderen
Aan vleugels

Nek diep gebogen in hals
Gehurkt de kont
Diep in de grond
Kleine kwispeling

Gele ogen spieden
Gele snavel pikt
Pieren in en uit het zand
Heb je dan geen honger?

Fluister geilheid
In mijn schelploos oor
Opdat de aarde bevriest
Voor heel even

Staart omhoog
Staart omlaag
Merelnijd
Vervlogen


Kuit (150517)

In minuut een
Schiet hij kuit

Uit de bocht
Helaas de ander

In minuut elf
Wordt hij held

Helaas geen grip
Wiel eraf gereden

Penalty, weer raak
Alles in drie

Is gewoon pech
Volgende keer beter

Coolsingel wordt gek
De Kuip explodeert

Max buigt diep
De lange lummel

Kuit schiet kuit
Hangt in tribune

Groeten uit Barcelona
Vanuit solide bolide

Hand in hand
Voor Feyenoord een

Hasta la vista
No tengo dinero


Roze Tom (230517)

Okker, Okker, okkernoten
Cooper, Cooper, minicooper

Tube, tube, lekke tube
Tuba, tuba, hoempapa

Flits, flats, keihard omlaag
Zwets, zweet, langzaam omhoog

Giro giraal
Finish aan de haal

Nog vijf, tien, vijftien meter te gaan tot aan de streep.
Blijf nou toch eens liggen verrekte meet.

Honger, honger, nok nok
Zonnestralen in de nek

Klop, klop, who's there
Hallu voor de ogen

Fietsval
Sta op!

Ze komen eraan
Va bene, va bene

Trek aan het stuur
Krom de rug

Gaan met die benen
Ar rief ie dertie

Uit het zadel nu
Roze glimt de bilnaad

Vanuit de tenen een kreun
Bloed spat uit de ogen

Tong hangt uit Tom
Tom, Tom, Tòòòmmmmm

Niet bijten, niet bijten
Stouwen

Dwars door de streep
Wees gegroet hoog in de lucht

Losse handen
Hart loopt over

Nooit meer alleen
Lang leve de zege

Tom van de Molen
Wiekt meisjes van het podium

Een lange arm omvat de beker
Champagne van Joke bruist

Roze, alles is roze
Roze Tom


Erotisch vingergedicht (120617)

Ik dicht
Met vingers
Geen woorden

Wijsvinger duim
Pink ertussen
Nauwelijks pijn

Ringvinger haakt
Middelvinger omhoog
Kut

Strak open
De rechterhand
Gespreide vingers

Linkerhand krampt
Vingers smeken
Laat los

Maar wat?
Lucht happen
Duim dikt

Pink schatert
Middelvinger lacht
Wijsvinger buldert

Ringvinger huilt
Weg ring
Ringweg eindigt

Pijnlijke scheiding
Huwelijk gestrand
Gezellig vrij

Vrij gezellig
Handen vrij
Onder lakens

Handen shaken
Benen trillen
Vingers jeuken

Kom klaar
Handje vol
Vingers plakken

Wijsvinger wijst
Buurvrouw komt
Op middelvinger

Dansende duimen
Likkende vingers
Zuigende pinken

Vuist knijpt
Hand schudt
Mond pijpt

Tong wangt
Wang tongt
Zilte mondexplosie

Lady Pink
Opent duim
Ringt vinger

Shake hand
Loose fingers
Happy ending


Dichter bij de zon (240717)

Bloedje heet
Vingers opgezet
Woorden zweten
Letters smelten
Brandend papier

Bloedje heet hij
Vingers opgezet gespreid
Woorden zweten zinnen
Letters smelten dicht
Brandend papier rookt

Bloedje heet hij altijd
Vingers opgezet gespreid gezwollen
Woorden zweten zinnen zeiknat
Letters smelten dicht aaneen
Brandend papier rookt altijd

Dichter dicht kwantitatief dichtbij zon
Wat kan een dichter zweten
Met vingers opgezet gespreid gezwollen
Letters smelt hij dicht aaneen
Brandend papier rookt altijd stevig

Kan hij dichter, nog dichterbij zon?
Zweten zoals een dichter zweten kan?
Met vingers gespreid, opgezet gezwollen, witheet
Letters smelten dicht aaneen tot vers?
Op altijd stevig rokend brandend papier?

Gloeiendhete zongedichten schieten uit een brandende hemel
Bloedjegeil zoeken zij dorstig naar enthousiast publiek
Om geproefd, gelezen, gehoord, geduid te worden
Zeven dagen lang vierentwintig uur per dag
Dichter bij de zon wil hij blijven


Zonnen (260717)

Zonnen zwemmen in mijn hoofd
Houden het hoofd amper boven water
Ze mogen niet verdrinken

Zonnen zwemmen in mijn hoofd
Ogen stralen, oren gloeien
Hersens koken

Zonnen zwemmen in mijn hoofd
Zetten manen klem
In het diepe duister

Nog even en ik ontwaak
Uit dagdromen die nooit zwijgen
Die eigenlijk niemand wil horen

Zonnen willen zonnen
Eeuwig branden
Onophoudelijk

Zonnen zwemmen in mijn hoofd
Verwarmen mijn gemoed
En stomen mijn gedachten

Mag ik nog heel even slapen
Op mijn zachte deken
Zonlief?

Dichterbij kan ik niet komen
Mijn hart brandt uit mijn borst
Ik mag niet verdrinken

In weemoed noch verlangen
In brandende liefde
In zon noch schaduw

Zonnen

Zonnen zwemmen in mijn hoofd
Houden het hoofd amper boven water
Ze mogen niet verdrinken

Zonnen zwemmen in mijn hoofd
Ogen stralen, oren gloeien
Hersens koken

Zonnen zwemmen in mijn hoofd
Zetten manen klem
In het diepe duister

Nog even en ik ontwaak
Uit dagdromen die nooit zwijgen
Die eigenlijk niemand wil horen

Zonnen willen zonnen
Eeuwig branden
Onophoudelijk

Zonnen zwemmen in mijn hoofd
Verwarmen mijn gemoed
En stomen mijn gedachten

Mag ik nog heel even slapen
Op mijn zachte deken
Zonlief?

Dichterbij kan ik niet komen
Mijn hart brandt uit mijn borst
Ik mag niet verdrinken

In weemoed noch verlangen
In brandende liefde
In zon noch schaduw

Geschreven om voor te dragen tijdens het literair open podium in Bibliotheek Eindhoven op 27-07-2017. Organisatie: PoëzieClub Eindhoven. Thema: Dichter bij de zon.

25-07-2017

Monsters en eenhoorns

Ik heb het verschil nooit gezien en onderkend. Een eenhoorn is voor mij namelijk ook een monster. Je zult het maar hebben. Een hoorn op je neus? Alle hoon valt dan over dat ene lichaamsdeel heen. Monstrueus. Geen aandacht meer voor de schubbenhuid of de ongelovelijk dikke billen. Een oor dat buitendimensionaal uitsteekt. Ogen die loenzen. Alles valt in het niet bij de eenhoorn.

En als het er nu eens twee zouden zijn? De tweehoorn. Dat zou dan weer veel normaler zijn. Je ziet er dan twee. Niet zo heel bijzonder. Of wat te denken van een telescoophoorn? Een uitschuifbare hoorn midden op je gezicht. Dat kan alleen de vrouwtjes bekoren denk ik. Mag ik even op je gezicht zitten? Ik zie het al voor me. Dan ga je als man pas echt op je bek.

Bekken krijgt dan sowieso een geheel andere betekenis. Daar komen kindjes van. Wat me dan weer even terugwerpt op de vroege Middeleeuwen waarin mijn ouders zijn opgegroeid. Waarin mijn moeder werd wijsgemaakt als klein meisje dat van zoenen kindjes komen. Hoe vals. Een ongeruste puber na het eerste zoentje, dat doe je je ergste vijand niet aan.

Terug naar de monsters. Tegenwoordig een koosnaam. Want iedereen wil met monsters spelen. En dus ook met de eenhoorn. Het is alleen jammer dat ze zoveel lawaai maken. En als het nu nig echte oergeluiden waren dan zouden ze wat mij betreft ermee wegkomen. Maar nee. Het is slechts iel gepiep en geblieb. Weer een monster omgelegd. Ik haat telefoons en gameconsoles.

Geef dan toch maar de eenhoorn. Zo'n hele lange met aan het einde een krul. Een gigantische alpeneenhoorn, ja dat wil ik zien en horen. Een enorme telescopische glijstaaf die geluid maakt bij zijn hoogtepunt. Dat zou wat zijn. Monsterlijk eenhoornig.

Toelichting:
Geschreven naar aanleiding van een idee van Hella Kuipers.
Zie ook: http://heldenreis.nl/schrijfveren
Schrijfveer: Monsters en eenhoorns (25-07-2017)

24-07-2017

Men moet toch eenmaal aarden

Dat is wat mijn goeroe tegen mij zei. Men moet toch eenmaal aarden. En hij vond het tijd worden. Hij hoefde het niet eens naar mij te roeptoeteren. Ik begreep hem meteen. Vijftien boeken verder, bijna vier cycli van maan- en zonnewenden doorlopen, tig buiten mezelf ervaringen ondergaan, had ik voldoende wijsheid, ervaring en bovenal magma en hara verworven. Ik was eraantoe.

U kunt zich wellicht de schrik voorstellen lieve lezer. Nu moest het gebeuren. Voor het eerst zou ik me begeven op het pad van aarde. Niet langer mocht ik zweven. Nee, met beide voeten op de grond zou ik voortaan door het leven mogen en moeten gaan. Dat was even wennen. De eerste stappen op de aarde voelden dan ook zwaar. Ik was weliswaar op alles voorbereid, maar toch, de aarde is en bleef weerbarstig. Zoals gezegd en uitgelegd.

Ik had voor de zekerheid een mooi stukje aarde uitgekozen nochtans. Nou laat dat nochtans er maar af. Het bleek flutaarde te zijn. Mijn goeroe had me nog gewaarschuwd. Kies niet je geboortegrond maar probeer wat verder over de grens te kijken. Met kijken bedoelde ie natuurlijk voelen. Zo goed als hij me kende mijde hij dat woord. Het zou teveel zijn in een keer, én aarden én voelen. Too much! Maar eigenwijs als ik ben koos ik toch voor de moeilijke weg. Mijn geboortegrond.

Ooit had ik hem al eens betreden, met grote voeten, mijn geboortegrond. Was toentertijd al keihard uitgegleden. Maar dit was andere koek. Ik maakte voor het eerst contact met bedorven aarde. En ja, vertelde mij mijn goeroe, daar moest ik even doorheen. Mooi niet dacht ik. Ik ga hier even mijn geboortegrond nog langer betreden tot ie aardt. Echt niet. Deze modder zou nooit meer vastigheid geven. En toch. Goeroe raadde mij aan om door te pakken.

Met mijn handen aarden? Dat kwam er nog eens bij. Maar ik ben geen watje. En één voor één besloot ik mijn demonen te wurgen. Figuurlijk. Letterlijk waren ze immers al dood. Ik moest er zelf de hand in houden, sprak goeroe. Aldus geschiedde. Nu dorst ik ook wat verder te aarden. Ik ging naast een aantal naasten zitten en vroeg hen de oren van de kop. Dat kwam binnen. Langzaam begon mijn lijf een nieuw huis te worden. Maar dan compleet anders ingericht. Ik hield huis. En mijn goeroe knikte tevreden. Ik was goed bezig.

Toelichting:
Geschreven naar aanleiding van een idee van Hella Kuipers.
Zie ook: http://heldenreis.nl/schrijfveren
Schrijfveer: Men moet toch eenmaal aarden (24-07-2017)

Dichter bij de zon

Bloedje heet
Vingers opgezet
Woorden zweten
Letters smelten
Brandend papier

Bloedje heet hij
Vingers opgezet gespreid
Woorden zweten zinnen
Letters smelten dicht
Brandend papier rookt

Bloedje heet hij altijd
Vingers opgezet gespreid gezwollen
Woorden zweten zinnen zeiknat
Letters smelten dicht aaneen
Brandend papier rookt altijd

Dichter dicht kwantitatief dichtbij zon
Wat kan een dichter zweten
Met vingers opgezet gespreid gezwollen
Letters smelt hij dicht aaneen
Brandend papier rookt altijd stevig

Kan hij dichter, nog dichterbij zon?
Zweten zoals een dichter zweten kan?
Met vingers gespreid, opgezet gezwollen, witheet
Letters smelten dicht aaneen tot vers?
Op altijd stevig rokend brandend papier?

Gloeiendhete zongedichten schieten uit een brandende hemel
Bloedjegeil zoeken zij dorstig naar enthousiast publiek
Om geproefd, gelezen, gehoord, geduid te worden
Zeven dagen lang vierentwintig uur per dag
Dichter bij de zon wil hij blijven.


Geschreven om voor te dragen tijdens het literair open podium in Bibliotheek Eindhoven op 27-07-2017. Organisatie: PoëzieClub Eindhoven. Thema: Dichter bij de zon.

20-07-2017

Rugzakwandeling

Daar zit ik dan. In de rugzak van een Nijmeegse vierdaagsewandelaar. Respect, respect. Ik neem de onregelmatige pas voor lief. Heeft vast te maken met de ongelijkmatige ondergrond waarop deze historische en bovenal legendarische voettocht is uitgezet. Af en toe voel ik wat zweetspatjes overkomen. Mijn wandelaar draagt namelijk behalve een rugzak ook lange blonde manen. En ja, het is geen paard in wiens rugzak ik vertoef. Dus het zweten gaat heel naturel.

De grote vraag is natuurlijk, is het inspanningszweet of angstzweet? Lui zweet, dat niet. De blondemanenwandelaar loopt daarvoor te stevig door. Soms blijft ie heel even staan en neemt dan diep adem. Hij praat met bijna niemand. Alsof ie zijn adem wil sparen. Ik heb hem al dikwijls verteld dat dat niet de juiste weg is om te bewandelen. Zo nu en dan een praatje met deze of gene kan opbeurend en stimulerende werken.

Ik bedoel maar, zo'n pakweg 120 kilometer lopen met een gemiddelde snelheid van 5 kilometer per uur, dat zijn dus omgerekend 24 uur lopen zonder te praten en alleen maar te denken, het hoofd staat immers nooit stil, tenzij je boeddha heet, hoewel die ook nooit lange tijd gedachtenloos moet zijn geweest, dat doet na verloop van tijd pijn in de harsens. Dat gaat knagen. Hoeveel water je ook drinkt. Niet doen dus, zeg ik. Talk to me.

'Wat zeg je?' Fluistert de blondemanenman naar zijn rug.
'Oh, niets, ik mijmer wat in mijn hoofd, net als jij, maar goed dat je even praat. Stopt ook mijn gedachten even. Heel prettig. Ze gingen over jou. Je bent goed bezig zo.'
'Zullen we straks even pauzeren?'
'Wat pauzeren, ben je gek geworden. Jij wil pauzeren?'
'Ja, dat heb ik nog niet gedaan de afgelopen dagen, maar nu ben ik er aan toe.'
'Prima, hier dan maar bij dit waterstandje?'
'Prima!'

In stilzwijgen drinken we allebei een flesje water. Ik moet de lat voor de blondemanenman natuurlijk niet te hoog leggen. Dus zwijg ik. Hoewel ik het liefst honderduit wil praten. Best lastig, zwijgen als je praatziek bent. Mijn blondemanenman daarentegen niet. Hij is zwijgziek. Je kunt maar ergens last van hebben. Verklaart natuurlijk gelijk waarom hij mij als grote rugzak heeft. En maar blijven sjouwen!

18-07-2017

Goed fout

Ooit van beticht, goed fout? Klinkt in ieder geval ernstiger dan fout goed. Dat laatste ken ik wel. Het zigeunerjongetje met traan. Ooit gezien? Vast wel. Anders onmiddellijk even opzoeken. Googlen desnoods. Gewoon zoeken op zigeunerjongetje met traan. Het zigeunerinnetje komt u misschien dan ook tegen. Dat is dan weer een goed voorbeeld van ...

Nee, wacht. Ik laat goed hier weg. Zo subjectief anders. Dat is dan een voorbeeld van goed fout. Zoek maar eens op. Ja, op Google. Zigeunerinnetje afbeelding of schilderij. Ja dat laatste woord is wel nodig. Anders zou u zo waar zomaar in de ogen kunnen turen van Sophia Loren. Van wie? Sophia Loren. Een Italiaanse schone. Een lelijke is het zeer zeker niet. Dat zou hetzelfde zijn als niet van aardbeien houden. Bestaat niet. Hoewel? Uitzonderingen bevestigen dan weer de regel. Net zo goed als spreekwoorden dat doen. En gezegdes. Niet te vergeten. Het is gezegd bij deze.

Even terug naar de materie. Wat maakt een zigeunerjongetje met traan nu fout goed en een zigeunerinnetje goed fout. Kijk ik leg het u uit lieve lezer. Een tranend jongetje doet het altijd. Hoeft het jongetje geeneens een zigeuner voor te zijn. Ook een huilend ballenjongetje is fout goed. Ernstig fout goed eigenlijk. Maar daar ga ik verder even niet op in. Huilen is altijd goed.

Maar het zigeunermeisje is andere koek. Een beetje zwoel het schilderij uitkijken. Met supergrote kijkers. Neuuu. Dat is goed fout. Ze zuigen je helemaal naar binnen die grote donkere kijkers. Als man dan. Als vrouw kan natuurlijk ook. Maar dat komt minder vaak voor, nietwaar? Laten we het onderzoek kwantitatief houden. Van kwaliteit is hier überhaupt geen sprake. Iedereen kan zo'n zigeunerinnetje bedenken en schilderen. De Mona Lisa wordt dan weer een ander verhaal. Of het Melkmeisje ook zo'n moeilijk te vatten meisje. Een beetje melk uit een kan gieten. Hoe dubbelzinnig.

Nee, geef dan toch maar het zigeunerinnetje dat er geen gras over laat groeien. Ook al is het goed fout. Lekker poeh. Ik laat me graag meezuigen. Als man. Als vrouw is dat dan weer net anders. Dan wordt het ineens weer fout goed. Vrouwen die er pap van lusten. Nou, misschien wordt het nu weer wat te ingewikkeld. Onthou dit gewoon. Zigeunerjongetje met traan, fout goed. Zigeunermeisje zonder traan, maar met grote donkere ogen, goed fout. Deze uiteenzetting gaat zowel natuurkundig als metafysisch op. Weemoed en geilheid zijn in beiden vat- en vloeibaar gemaakt.

17-07-2017

Lelijk

Ja, wat is dat nou precies? Lelijk. Ik ga er eens over schrijven. Sterker nog ik ga eens proberen lelijk te schrijven. Valt niet mee met rechte letters in een voorgeschreven lettersoort en lettergrootte. Ik zou natuurlijk kunnen kiezen voor keigrote letters en een spuuglelijke lettersoort. Maar ook dat is weer subjectief. Wat is mooi en wat is lelijk?

Per mens verschillend. Dieren doen daar veel minder moeilijk over. Die gaan veel meer voor lekker. Lekker schrijven. Smullen doen ze daarvan. Zou ik lekker lelijk kunnen schrijven? Is dat dan met veel spelfouten? Dat is erg lelijk toch? Die schrijver heeft zich lelijk gestoten aan de taal. Hij bakt er niets van. Kijk die schrijft overal dees en tees waar het onmogelijk is. Heeft ie nooit opgelet op school? Wat een sloddervossin. Of is het sloddervosuit?

Een paar lelijke woorden moet ik er ook nog ingooien natuurlijk. Maar eerst nog even over hakken en takken. Want dat is pas echt lelijk. Die letters in die hokjes op het toetsenbord, die staan altijd gecentreerd en keurig recht. Rekening gehouden met maat en letterwit. Wat als de letters op je toetsenbord nu ook eens lelijk waren? Ja lelijk, niet vies. Vies is te makkelijk.

Zo is mijn toetsenbord per definitie vies. Het plakt van afdrukken van mijn boterhammenvingers of erger van mijn neusinhoud. En ja, heel soms is het toetsenbord ook vies van vieze vingers van mijn … Laat maar zitten. Dit gaat te ver. Vies is lekker. Maar lelijk, is niet fijn. Lelijke letters op een toetsenbord. Zou daar markt voor zijn? Wat voor lettertype is het überhaupt, het lettertype van mijn toetsenbord? Van de typemachine, voor degenen die nog primitief schrijven en harken. Voor de jongelui onder ons. Een typemachine is een toetsenbord met toetsen op steeltjes die vette inkt slurpen. Bah, vies hè?

De afdruk van zo’n typemachine op papier is dan weer mooi. Nee, niet lelijk. Courier volgens mij. Een van mijn favoriete lettertypen. Mathematisch en esthetisch gezien dan. Iedere letter neemt evenveel plek in. Mooi toch? Daar kun je op en mee rekenen, met Courier. Zelfs met New Courier. Je komt altijd uit. Teksten in Courier zijn ook altijd goed te lezen. Het leest prettig en rustig.

Zo nu nog ter afsluiting een paar lelijke woorden. Spuug. Poep. Pies. Snot. Kruiskopschroevendraaier. Cactusvel. Schoenveterstring. Plasticbordenterreur. Trekhaak. Caravancruisecontrol. Varken. Pest. Schaap. Buiknavelgeur. Schorriemorrie. En het allersmerigste lelijke woord. Peukvies. Bah. Veel erger nog dan viespeuk. Zo vies als een peuk. Een vieze vuile met geel mondsap en nicotine doordrenkte peuk. Peukviezer kan haast niet.

14-07-2017

Roger 008

Roger is er klaar voor. Op de stoel in zijn hotel staat een van zijn grote tassen. Op de grond de andere. Hij voelt zich helemaal senang. Het uitzicht op de Big Ben is fantastisch vandaag. Oranje en roze wolken kondigen een warme dag aan. Voorzichtig onthoofdt Roger het drieminuteneitje en nipt aan het versgeperste sinaasappelsap. Nog een half uur en dan gaat hij op pad. Naar de grote finale. Na het ontbijt checkt hij nog even zijn wapenarsenaal. Heeft hij alles bij zich? Check, check, dubbel check. Voor het eerst sinds lange tijd heeft Roger zenuwen. Ze lopen over de rug. Vandaag zijn ze dus meer dan latent aanwezig.

'Ben je er klaar voor Roger?' Mirka klopt hard op de deur. Voor een belangrijke wedstrijd slaapt het koppel altijd gescheiden van elkaar. Dat is vanwege Mirka's nukken. Ze praat namelijk in haar slaap. Schwyzerdütsch, Schwizertitsch, Schwyzerdytsch, Schwiizertüütsch, Schwyzertütsch, voor leken Schweizerdeutsch oftewel Zwitserduits, een Hoogalemannisch dialect binnen het Duits. Daar wordt Roger heel onrustig van. Een keer zelfs manisch. Dat was de druppel.

'Heb je alles bij je Liebling!' Roger kijkt niet op. Hij wordt helemaal opgeslokt door de Sunday People. Levensgroot staat hij afgebeeld op de voorpagina. Ziet hij het goed. Schijnt er nu grijs haar door zijn donkere lokken? Daar, schuin boven achter zijn linkeroor.
'Mir, Mir, kom eens kijken, is dat daar grijs haar?'
'Roger, Roger!'
'Ja dus. Shit. Dan ga ik vandaag niet naar buiten hoor.'
'Je moet! het is vandaag grande finale!'
'Tegen wie?'
'Tegen Doko.'
'Doko, maar die ligt er toch al uit?'
'In your dreams darling.'
'Kansloos, dan ga ik al helemaal niet.'

Roger leest de kop van het artikel. 'Gaat Roger 007 voor 008?' Een grote glimlach verschijnt op zijn olijk gezicht. De kuiltjes in zijn wang en kin expanderen. London is calling. Nou vooruit dan maar. Het belooft een mooie dag te worden. Hij hangt de twee tassen over zijn brede schouders en geeft Mir een kus. 'Tot strakkies!' Mir geeft geen antwoord. Dat moet ook zo. Rituelen. Ze zijn heilig. Maar dan gebeurt er iets onverwachts. 'Roger, Roger ... je hebt de verkeerde onderbroek aan!' Vol afgrijzen draait Roger zich om. 'Liebling, als ik het in mijn broek doe, dan doe ik dat bij voorkeur in een Borg, ja!' Mir wappert met een onderbroek in de lucht. 'Wat heb ik hier Liebling, deine Borg!' Shit, onderbroek vergeten. Dat begint goed. Hij vond het al zo kriebelen onder zijn RF-trainingsbroek. De zenuwen he. En dat voor een 007.

Of Roger de 008 binnenruift is tot op dit moment van schrijven niet bekent. Maar ... de wens is de vader van de gedachte. Maar we doen het voor mams.

13-07-2017

Vloggie

Frits zoekt een nieuwe uitdaging. Lang. Al heel lang. En nu denkt hij het gevonden te hebben. Zijn innerlijk verzet tegen debiele telefonie externaliseren. Frits studeert. Althans dat denkt hij. De praktijk wijst veel vaker uit dat Frits uit zijn neus eet. Met zijn pinken. Want de andere vingers mogen niet vuil worden. Bij de pinken is Frits.

Enfin, het onderwerp van zijn nieuwe uitdaging is nu bekend. Het kaderen en in beeld brengen van onderzoeksvoorwaarden vindt Frits niet nodig. Overbodig. Zijn onderzoek gaat het toch nooit halen. Met achterhalen is Frits veel meer vertrouwd. Dat komt ook omdat hij nooit geleerd heeft om door te halen. Gebreide onzin in zijn ogen. Gewoon beginnen dus. Met innerlijk verzet tegen debiele telefonie te externaliseren.

Wat heeft Frits nodig en wat niet? Pottekijkers. In beide gevallen. Bezitters van telefonie kijken namelijk pot. Die zijn dus nodig. Maar als ze voortdurend potkijken staan ze ook in de weg. Van neutraal terrein kan dan nooit sprake zijn. Een mobiele contradictie in terminus, terminaal.

Eerst maar eens een lakproef. Respondenten zoekt Frits dicht bij huis. Broer, zus, pa en ma en buurman. Frits houdt van oneven aantallen. Broer en zus beschikken over een iPhone, pa en ma over een Samsung en buurman heeft een Huawei. Als monitor gebruikt Frits zijn ogen. Wel zo makkelijk. De respondenten verblijven intern, twee weken lang in de kelder van huize Vloggie.

Huize Vloggie? Ja, zo heeft Frits zijn onderzoekscentrum genoemd. Normaal heet zijn thuishave huize Jansen. Maar Vloggie klinkt veel beter. Wie geloof je eerder? Frits Jansen of Frits Vloggie? Niet zo moeilijk toch? Heel even dacht Frits nog aan Vloggie Mollie. Maar dat zou te kwetsend zijn voor de familie. Die is nogal corpulent.

Twee weken lang worden de familie en buurman gevolgd. Ze bellen wat af. Jemig de pemig, het overtreft Frits Vloggie’s stoutste dromen. Vijf keer vierentwintig uur, keer veertien. Reken dat maar eens even uit. Ja, Frits is lui in rekenen. Hij heeft ook niet veel met getallen. Maar voor het onderzoek is het wel noodzakelijk. ‘1680’ Fluistert buurman Frits in het oor. Slapen doet het gezelschap niet. Ze zijn vierentwintig zeven twee keer online. Met zijn vijven. Echt waar.

Er staat Frits maar een ding te doen nu. Internaliseren. Dit onderzoek mag never nooit naar buiten komen. De cijfers zijn too shocking blue. Debiele telefonie zum kotzen. De nabespreking met de respondenten verloopt chaotisch. Allen willen hun beelden laten zien. Maar dat is onhaalbaar. Kort bespreken dat mag. Maar de beelden tonen? Dat gaat niet lukken. Of ze er een powerpointpresentatie van mogen maken? Nee, nee, nee, Frits heeft nog zo gezegd. GEEN BOMMETJE.

KNAL, KEDENG, BOEM … De kelder is zwart geblakerd. De accu’s van alle telefoons zijn in overspannen toestand geraakt en ontploft. Too hot to handle de beelden. Op het netvlies van Frits staan twee woorden gebrand. In Arial kapitalen. WAKKER WORDEN.

12-07-2017

OMG

OMG, OMG, OMG. Twitter en App lopen vol en over. She did it. We can get a double. Kans op Engels enkel man- én vrouwsucces bij Wimbledon, mits de tegenstanders door de knieën blijven gaan. Murray calculeren we al een beetje in. Maar als Konta de finale op haar conto schrijft dan gaan de Engelsen pas echt door het lint. Met het publiek als reusachtige extra tegenstander moet dat lukken. Gewoon een fan door het lint laten gaan op supreme momenten, zoals in de kwartfinale. Krijsend op de tribune bijna flauwvallen als de bal in wensdroom buiten de lijn aan de zijde van de thuisspeelster lijkt uit te vallen. Waarop de tegenstander van schrik de bal, die aan de overzijde gewoon dik binnen de lijnen valt, compleet verstoord, vertwijfeld in het net retourneert. Game over.

Grijpt de scheidsrechter dan niet in? Een grotere disturbtion is ondenkbaar. Nee, een finalebal behoort op zijn minst drie tot vier keer verwachtingsvol over het net geslagen te worden. Helemaal mooi is natuurlijk een zenuwslopend eindpunt met dertig returns voordat de tegenstander in schoonheid strandt. Maar het is Halep niet gegund. De kleine spiermachine houdt zich in. Verbijt het verlies waardig en shakes hands. No kisses today.

Achter de schermen rechten de officials hun rug. De buit is binnen en die geven ze niet meer af. Virginia Wade trekt op de tribune verheugd een pen uit haar etui. Ze schrijft voor de pers in haar nadagen. Na haar laatste zege is de grijzende eminence met haar neus in de boeken gedoken. Je moet wat om het zwarte gat te mijden. Door het lezen kwam ze in contact met haar naamgenoot van voren. Woolf leerde haar de kneepjes van het vak. In woorden en in taal. Wade hoefde slechts de tennisbal in te koppen. Naast de Henmanhill rijst binnenkort ook een Kontaheuvel. Ietsje lager. Want verschil moet er blijven. To aardbei or not to aardbei. That remains the question. OMG, OMG, OMG.

07-07-2017

Holliekiedee

Holliekiedee. Ja dat is het weer voor een hele hoop mensen in diverse straten in Nederland. Holliekiedee want het is vakantie. Holliekiedee de caravan moet ingepakt. Dagelijkse sleur wordt vakkundig opgeborgen in de sleurhut. Alles moet mee. Hollikiedee. Rpel, juinen, eieren, pindakaas en bruine bonen. Reserveaccu, braai- en televisieschotel. Schotelsletten, theedoeken, washandjes. Holliekiedee, alles gaat mee, het is holliedee.

Kiedee too. De sleutels moeten ingeleverd. Bij buren, vrienden of familie. Met een uitgebreide handleiding. Tuinsproeien, een keer in de week siel voe plee. Brievenbus ledigen, liefst iedere dag. Post scheiden in reclamefolders, plaatselijke leugenaartjes, krant en echte post. Siel voe plee niet in het zicht leggen op de eettafel in de woonkamer, maar in de vier dozen op de grond naast de grote servieskast in de keuken. De hond, hij luistert naar de naam Dino, een maal daags laten poepen. Niet in de tuin maar op het paadje achter de huizen verder in de straat. Als het goed weer is mag ie ook mee naar het bos. Als jullie van boswandelingen houden. Gelieve Dino dan wel even te vlooien en te inspecteren op teken. Tip: doe dat ook bij jezelf. You never know. Knipoog.

Holliekiedee, vrouw en kinderen mogen mee. Mits ze niet zeuren. Noch over 'zijn we er al', noch over 'effen stoppen ik moet plassen', noch over 'even terug ik ben dit vergeten', noch over noch. We rijden in een keer door. Voor München in de spits. Honger in de buik en in het hoofd. En ja, waarom rijden ze niet door. Toch de verkeerde ring gekozen. Redden we het? Vandaag nog over de Alpen? Over? Door! Dwars, met heet hoofd, hete vrouw en hete kinderen. Gelukkig is er schaduw in de Godsharde berg. Vloeken mag niet. Nog niet. De kinderen slapen niet. Holliekiedee. De sleurhut pruttelt. De meter lijkt te bezwijken. Uitgeput slaat hij links uit en legt zichzelf te ruste. Uitrol naar de vluchtstrook. Welk telefoonnummer moet ik bellen? Geen verbinding. Wat? Batterij leeg? Nee! Dat wordt duim opsteken.

Holliekiedee. Wie neemt ons op vakantie mee? Het wordt al donker. Halen we de camping op tijd? Volgeboekt? Hoe kan dat nou? En we hebben gereserveerd en al aanbetaald? Het gezicht van de campingbaas gaat op nul. Kazzo. Ja, ik ken mijn taal. Fico mag dan weer niet. Graag smijten met eigen vlees. Dat zegt mijn vrouw dan. Nou, zij kan het weten. Het liefst swaffel ik de capocampingbaas onmiddellijk neer. Maar zijn ankertatoes op zijn sterk ontwikkelde biceps schrikken toch wel af. We kijken even verder. Holliekiedee.

03-07-2017

Koude cold case froid kalt gestellt

Conclusie van een korte wetenschappelijke en soms literaire verhandeling over kou. Een koude cold case froid kalt gestellt.

Objectbepaling
Koud, niet te verwarren met koel en kil is een bijzondere gewaarwording die meestal gevoeld en opgemerkt wordt door de huid, of beter gezegd op de huid. Om meteen met de deur in huis te vallen. Iemand die je op de huid zit laat je niet koud. Een schijnbare tegenstelling literair gezien. Wetenschappelijk, lees, door jarenlang onderzoek, toetsbaar en in alle omstandigheden eenduidig, een ander verhaal. Subjectieve hoedanigheden kunnen nooit or never objectief hoog gehouden worden. Zelfs niet ijskoud het lekkerst.

Ervaring
Wat voor de een koud is kan door een ander gevoeld, lees ervaren worden, als lauw, of zelfs heet, afhankelijk van omstandigheden. Sterker nog, sommige mensen krijgen het bloedheet als ze door iets ijskoud geraakt worden. Tja, leg dat maar eens uit aan een wetenschapper die alpha-ongeletterd is. Enfin. Een ervaring wil niet alles zeggen. Die sluiten we aldus uit. Neo-wetenschap noemen we het. Niet te verwarren met Ego-wetenschap. Iets wat nieuw is wordt meestal ervaren als alleen ik voel het. Een unieke ervaring. Niets mis mee. Pas als ego-ervaringen, al dan niet nieuw, gedeeld worden, pas dan kunnen we een gemene deler zoeken.

Gemene deler
Dit zijn dan meteen de enige proefondervindelijke ervaringen die rechtsgeldigheid hebben in een wetenschappelijke verhandeling. Met literatuur heeft het dan uiteraard nauwelijks iets te maken. De poëtische of als het niet anders kan, prozaïsche benadering laten we derhalve buiten beschouwing. Hoe zeer dat ook mogelijk pijn doet bij de letterintelligentia. Op de keper beschouwd, de puntjes op de i gezet, zullen we niets maar dan ook niets delen met betastoppers. Iets delen met beta is vragen om problemen. Het lost nauwelijks iets op. Laten we bij de zaak blijven. De cold case kalt froid stellen.

Oplossing
Ook wel conclusie genoemd. Immers een mens, anders dan een plant, dier of ander metafysisch object, is over het algemeen abject gericht op resultaat, onder ons gezegd de eindsom. En wat vermag de eindsom dan wel niet zijn? Juist. Koud. Niet warm. Noch koel noch kil. Koud. IJskoud, cool, kalt en froid gestellt. Nederlanders, Engelsen, Duitsers, Fransen ze ervaren het allemaal hetzelfde maar leggen het anders uit. Het heet niet voor niets anderstalig. Dit kunnen we doortrekken naar alle landen van de wereld. Zolang anderstaligheid niet uit de wereld geholpen wordt zullen we moeten dealen met interpretaties. Een eenduidige oplossing is er dus niet. Helaas. Koud is en blijft subjectief en onoplosbaar, ergens diep van binnen.

Seksueel gezien
Hoe doen de seksen het dan? Man en vrouw seksueel gezien. Sekseëeel bestaat niet, dus ja, we ontkomen er niet aan, seksueel ontstaat behoorlijk wat discrepantie bij het fenomeen koude. Men zou zeggen het trekt aan. Maar niets is minder waar. Het stoot juist af. Koude. In man-vrouw-contact is wrijving tot op zekere hoogte een noodzakelijke voorwaarde om de koude uit de lucht te halen. Uit de lucht? Correctie. Uit het lijf te halen. Uit de gedachten kan ook. Cool kalt stellen ontstaat meestal tussen de oren. Meestal bij de man onmiddelijk gevolgd bij de vrouw. Die laatste heeft het cool kalt stellen meestal het eerste door en probeert de eerste dan ook voor te zijn. Ja en dan gaat het pas echt broeien en branden. Smelten is dan het gevolg. Wie heeft het dan nog over cool kalt stellen? Niemand toch?

01-07-2017

Cadavre Exquis



Mijn schrijven werd niet puntig gevonden
dus viel ik weer terug op mijn jeugdzonden
Ik kerfde mijn leed bloederig in mijn armen
‘k werd subiet naar een psychiater gezonden

Deze luisterde mij nietszeggend aan
alsof hij niet met mij was begaan
In gedachten sneed ik in zijn kop
‘k voelde mij creatief in deze waan

Op zijn sofa zag ik dus het licht
dacht, voordat ik voortaan dicht
slijp ik mijn potlood geheel anders
ontwerp ik een sculptuur wellicht



Nadat de man met de priemende ogen zijn beeld gevormd had, over mij, is mijn wereld ingestort.
Zijn diagnose van duizend woorden, over mij, heb ik blindelings tot Gek ingekort.
Hij zei: ‘Gespleten persoonlijkheid, met duizend facetten’.
Hij zei: ‘Dit kost veel tijd, neem duizend tabletten ‘.
Ik kijk alleen in de spiegel, mijn ogen zien mij, wachtend tot ik duizend anderen word.



Dalina rust haar hoofd
Legt nek op badrand
Koud voelt het metaal
Natte druppels op vloer
Waterlekkend langs zwart haar
Wat gaat er mis?

Mes snijdt door pols
Warme gloed blij gemoed
Bloed stroomt, ader pulst
Kleine spatjes verloren troost
Geen weg meer terug
Zinken in het water

Langzaam, heel langzaam besef
Dit is het einde
Van mij, van ons
Mijn verleden en ik
We hadden het goed
Als we eerlijk zijn

Maar aandrang wint altijd
Van ontevredenheid en mineur
Kan ik nog opstaan?
Wil ik dat überhaupt?
Niets mis met eindigheid
Het is goed zo.

Bloed spat op vloer
Hier lig ik dan
In een halve walvis
Noch zoet noch zout
Het water wordt koud
Daar ga ik dan



Creativiteit is wanhoop van de betere soort en wanhoop kent zijn eigen rust.
Hij zag haar overal. Hij werd poppenmaker.

Dalina’s lichaam werd nooit gevonden. Men trof alleen een bad met bloed. DNA gegevens bevestigden dat het alleen van haar kon zijn.

Enkele naargeestigen namen aan dat zij definitief gestorven was. De meesten hoopten stil of juist heel luidruchtig, dat Dalina, ooit, eens en ergens, op een mooie dag of op een lelijke, weer boven water zou komen.
Het is een feit, dat niemand – zelfs de poppenmaker niet – echt wist wat er precies gebeurd was.



Ik voel zijn handen om mijn wangen.
‘Je moet gaan.’ Hij kust mijn voorhoofd.
‘Ik hou van je.’
‘Je bent klaar.’
De spiegel van het meer toont mijn beeltenis. Hij gooit een steentje in het water. In de rimpels zie ik samenhang waar ik die vroeger niet zag. Een gezicht, in plaats van de duizenden die ik gewend was te zien. Mijn vingers gaan langs de lijntjes bij mijn ogen en mond. Grijze draden zijn gesponnen door mijn eens zo zwarte haar. Ik kijk naar hem op. Zijn ogen glinsteren. Ik kus zijn natte wang.
‘Ze wachten op je. Nog steeds.’
Mijn vingertoppen strelen langs de lijntjes op mijn pols. ‘Ja.’
‘Dalina.’ Een fluistering. Mijn identiteit.
Terug.

--------------------------------------------------------------------------------------------------------

Cadavre Exquis is een verhaal in tekst en beeld. Geschreven door schrijvers op website 120W. Idee en uitwerking: Mien en Levja.
Alle schrijvers reageren associatief op elkaar. Met of zonder rode draad. In dicht- of prozavorm.
Meer informatie over wat een Cadavre Exquis precies is, is hier te vinden.
Klik hier voor de originele weergave van het verhaal Cadavre Exquis op 120W en hier voor de uitwerking en reacties.


Schrijvers en volgorde:
(1) Mien (beeld)
(2) Levja (tekst max 120 woorden, meer kan niet in een reactie)
(3) NeleDeDeyne (beeld)
(4) Berdien (tekst)
(5) Marceline (beeld)
(6) Mien (tekst)
(7) Levja (beeld)
(8) NeleDeDeyne (tekst)
(9) Berdien (beeld)
(10) Marceline (tekst)

Alle schrijvers bedankt voor het deelnemen!