120 Woorden Februari 2018

120 Woorden (120W) is een website gerund door vrijwilligers waarop ik kleine stukjes van exact 120 woorden plaats. Meestal aan de hand van opgelegde themawoorden.
Motto 120 Woorden: Er wordt veel te veel geschreven en daardoor veel te weinig gelezen. Weg met de breedsprakigheid. 120 woorden is precies genoeg.


Schuurtje van mijn opa (05-02-2018) (Themawoord: Huur)

Een meer mysterieuze plek kan ik me als klein jongetje niet voorstellen. Niets vergeleken bij de oorden die ik binnen de mij door mijn ouders opgestelde grenzen mag verkennen. Als tienjarige ben ik wijs en bepaald geen Dik Trom, maar het schuurtje van mijn opa, dat was ongekend.

Soms brandde er een vuurtje en rookte de kleine pijp die op het dak van het schuurtje stond. Mijn opa rookte niet. Gelukkig maar. Ik had intussen de wildste voorstellingen gekregen. Een soort hut van opa Tom of een geheime commandopost met huursoldaten.

Vanalles maakte ik mezelf wijs. Maar naar binnen gaan? Ho maar. Ho Chi Min zou het geeneens durven. Een samoerai van supergeslepen kaliber moest je zijn. Opawaardig, wist ik.


Teddybeer (15-02-2018) (Themawoord: Teddybeer)

Waarom moet alles tegenwoordig toch in het Engels? Daarom is het voor mij ook altijd yep en nooit yes. Nop en nooit no. Ik ben toch geen Fries? Geen weg en geen mam.

Een uitzondering wil ik dan toch maken. Mijn teddybear drinkt teddybeer. Het is maar dat u het weet. Bij voorkeur Grolsch. Hij houdt namelijk van zure biertjes.

Mijn lieve zoete teddybeer houdt dus van zuur teddybeer. Je moet er maar opkomen? Gelukkig heb ik geen aap als knuffelbier. Stelt u zich eens voor. Zo’n zwarte knuffelgorilla die zittend op de bank, zich helemaal klemzuipt?

Nee, doe dan toch maar een lieve knuffelbeer op de bank. Eentje die hem graag lust. Pap desnoods. Bierpap. Ook heel lekker. Toch?

Inauguratie van een augurk

Zuur, bitter, maar ook sweat as life. Met deze kwalificaties op zak kijkt de augurk het publiek aan. Met een beetje weemoed. Want hij weet, vroeg of laat verdwijnt hij achter glas. Een lot, een noodlot zo u wil. Maar deze inauguratie pikt hij toch maar mooi mee. Zijn twee kleine ronde paranimfen zien spierwit van de spanning. Als ze maar niet het woord krijgen, is het enige dat ze kunnen denken. Ze zijn niet zo van de grote woorden. Broer augurk kan daar veel beter meer overweg.

De microfoon wordt onder de neus geduwd van de augurk. Of hij nog iets te zeggen heeft aan het publiek? Wel, eigenlijk niet zoveel. Ja, misschien dat hij zich groen en geel geërgerd heeft aan het campagne en champagne voeren. Hoeveel moeite het heeft gekost om tot op het laatst, zure bommen over de streep te trekken. Een kapitaal heeft het hem gekost. Maar hij is blij dat alle zure gezichten zich nu met hem keren naar de zon, die altijd schijnt. Een zon die alles groot maakt, net als hem. Hij heeft maar een missie. Gloren, gloren, gloren en laten gloren.

Met maanfiguren heeft de augurk helemaal niets. Veel te donker en duister. Veel te emotioneel ook. Maar dan emotioneel de verkeerde kant op. Life is like sunshine not a howling moon. Het is natuurlijk ook een beetje frustratie die doorspeelt. Als augurk is hij ooit afgewezen om mee te mogen reizen naar de maan. Hadden zijn tegenstanders dat toentertijd geweten, dan hadden ze de selectiecommissie vast gestimuleerd hem te kiezen. Een enkeltje maan, dat wel. Die zien we nooit meer terug. Het zal de zonnepresident augurk nog wel even tijd kosten voordat hij als eerste augurk de zon bereikt. Een kleine stap voor een augurk, een grote stap voor het augurkdom.

Langzaam wordt een glazen vitrine c.q. aquarium het podium opgereden. Een glasbak voor een glasbak. Het water is lauwwarm. Deze augurk is een gevoelig typje en de meest belangrijke augurk op aarde. Daar moeten we zuinig op zijn. Wie weet maakt hij de wereld wel weer groot again. En brengt hij de wereld en zichzelf een stukje dichter bij de zon, zonder zijn vingers en haren te branden. Wie weet of hoopt? Met geheven kin verlaat de augurk royaal zwemmend in roze badwater het toneel, op weg naar een akelig wit huis, zijn toekomstige gevangenis, zonder toren, voor vier jaar lang. Hij liever dan ik. De augurk ontvangt van het publiek een staande ovatie met niets dan stralende gezichten. Here comes the sun ... little darling ...here comes the sun ... and I say ... ta da da da ta da da ...to the loo ...

Polysemantisch kruiswoordraadsel

Twee, zeven, dertien, vijftien, zesentwintig, drieëndertig, veertig, horizontaal. Figuur van twee lijnen door elkaar heen zoals in de letter ‘x’. Plaats waar je benen of broekspijpen bij elkaar komen. Verticale balk met horizontale balk boven het midden. Iets dat je moeilijk of heel zwaar vind. Teken dat een muzieknoot een halve toon hoger moet. Laatste deel van de rug tussen darmbeenknobbels en staartaanzet. Vlaamse inhoudsmaat voor droge kalk.

Een, acht, twaalf, zevenentwintig, dertig, vierendertig, negenendertig, verticaal. Punt van het anker waar schacht en armen samen komen. Een strafwerktuig bestaande uit een houten paal met dwarshout. Symbool van het christelijk geloof. Beeldzijde van een munt. Boekdrukkerswerktuig. Heraldische term. Ieder huis heeft het.

Oplossing: De eerste letter van alle woorden vormen samen fonetisch een vogelsoort.

Terraszuivering

Op een terras op het Rembrandtplein zitten drie blondjes aan een klein tafeltje. Ze zitten dicht bijeen met de benen tegen elkaar aan. De kettingen waaraan hun stoelen zijn vastgeketend schuren tegen hun benen. Ze hebben het koud, steenkoud, want het vriest een beetje. Wat doen die dames op het terras hartje winter?

Wachten, ze wachten op het voorjaar. Je kunt er niet vroeg genoeg mee beginnen. Is dat dom? Nee. Is dat blond? Nee. Is dat dom blond? Ook niet. Het is gewoon hartstikke slim. Weet je hoelang je gemiddeld op een leeg tafeltje moet wachten in de lente op het Rembrandtplein? Ik bedoel maar. Je kunt er maar beter op tijd bij zijn.

Maar een politieagent vindt het maar verdacht en spreekt de dames aan. Of hij even hun legitimatiebewijzen mag zien. De drie dames komen uit Limburg. Venlo, Roermond en Weert om precies te zijn. Wat ze op het terras doen? De vrouw uit Weert neemt het woord en besluit er maar meteen een grap van te maken. Ze vertelt de agent dat ze op de optocht wachten. De agent snapt er niets van. Optocht? Welke optocht? De Roermondse valt de Weertse bij. De Carnavalsoptocht. Enig idee hoe laat die begint? Het is ijskoud.

De politieagent krabt zich eens achter zijn oor. Wat heeft hij hier voor vlees in de kuip? Zeg dat maar niet hardop in Amsterdam agent, gaat de Venlose dame verder, in de kuip, dat vinden Amsterdammers niet leuk in hartje Amsterdam. Zo, de dames zijn ook nog eens bijdehand. Daar wil oom agent meer van weten. Hoe lang ze al in Amsterdam zijn? Voor het eerst en ongeveer elf minuten. Dat is bijzonder. En het dan al zo koud hebben? De dames zijn anders royaal gekleed. Ze dragen allemaal een bontje. Wit, bruin en een gespikkeld. De bontjes hebben ook allemaal een schattige muts. De politieagent zal wel denken: wat een snoezepoezen?

Van welk ras zijn jullie? Wat een discriminerende vraag meneer agent. Dat laatste zeggen de drie dames in koor. Daarbij steken ze ook nog eens hun armen uit, spreiden hun vingers en krommen hun nagels. De politieagent verontschuldigt zich en zegt dat hij dat standaard moet vragen van zijn korpschef. Hoe idioot? Van welk ras ben jij oom agent? Het zwarte of het blauwe, nou vooruit? Met de staart tussen zijn benen druipt de agent af. Stoïcijns kijken de dames voor zich uit. Ze hebben het allang niet meer koud. Wat een stud was die oom agent!

Minnepoes

voor het raam zit Minnepoes
gewoon wat voor zich uit te spinnen
niet buiten maar binnen
van binnen naar buiten begint het minnen

plots wordt zijn aandacht gewekt
een bonte stoet aan kleur trekt voorbij
maar dat is een lekker happie die is voor mij
die pels, die vacht, die, die, die ... van mij

twee hoge ruggen dansen om elkaar heen
op hoge poten kin omhoog luid gebrom
dat lokt meer katten is dat niet dom
vlug ga je mee naar hier snel achterom

in de tuin van Restaurant de Liefde
daar waar eerst alleen Minnepoes wat spinde
onder de oude grote brede grote linde
weten zij elkaar snel te vinden


Winnaar prijsvraag op website Web Tales: gedicht voor menukaart maart Restaurant de Liefde in Doesburg. Thema februari: krolse kater)